Starodruk
Wygląd
przypnij
ukryj
Strona tytułowa książki Anti-Alkoran (1617)
Starodruk (stary druk) – publikacje drukowane z okresu od wynalezienia druku do końca XVIII w. Do starodruków zaliczają się również inkunabuły. W różnych czasach i różnych krajach przyjmowano końcowa datę w zależności od przełomowych dat w historii lub w dziejach literatury danego kraju. Współcześnie zazwyczaj za datę końcową przyjmuje się rok 1800, wyjątkiem jest m.in. Anglia, gdzie granicą jest rok 1640. Starodruki cechuje ręczne wytwarzanie wszystkich ich składników: papieru, typografii, ewentualnych ilustracji lub oprawy.
Według Karola Estreichera, twórcy „Bibliografii Polskiej” do starodruków zalicza się książki wydane w latach 1501–1800. Szacuje się, że na terenie Polski wydano 73 tys. tytułów starodruków.
Według Kaweckiej-Gryczowej przeciętny nakład polskiego starodruku w XVI i XVII wieku to 500 egzemplarzy. Starodruki obejmują książki składane techniką ksylograficzną oraz książki złożone czcionką ruchomą.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ stary druk, Encyklopedia PWN .
- ↑ Encyklopedia wiedzy o książce (pod red. A. Birkenmajera i in.), Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1971.
Książka
Typ |
|
---|
Forma |
|
---|
Produkcja | |
---|
Budowa | |
---|
Tekst | |
---|
Zdobnictwo |
|
---|
Zawody |
|
---|
Obieg |
|
---|
Znaki własnościowe |
|
---|
Konserwacja |
|
---|
Powielanie |
|
---|
Kontrola autorytatywna (printed matter):
Encyklopedia internetowa: