W dzisiejszym świecie Torpeda Mark 18 staje się coraz bardziej istotne. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na sferę kulturową, Torpeda Mark 18 stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Od swoich początków do dzisiejszej ewolucji, Torpeda Mark 18 pozostawił niezatarty ślad w różnych aspektach codziennego życia. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Torpeda Mark 18 i przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach. Od powstania do transformacji w czasie, Torpeda Mark 18 pozostaje tematem zainteresowania i znaczenia, wzbudzając ciekawość zarówno badaczy, naukowców, jak i entuzjastów.
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Rodzaj | |
Platforma przenoszenia | |
Przeznaczenie |
okręty podwodne |
Historia | |
Lata używania |
1943–1950 |
Dane techniczne | |
Długość |
6,25 m |
Średnica |
533 mm |
Masa |
Mod 0: 1379 kg |
Napęd | |
Zasięg |
4000 jardów (3,7 km) |
Prędkość |
29 węzłów (53,7 km/h) |
Naprowadzanie |
żyroskopowe |
Masa głowicy |
Mod 0: 600 funtów (272 kg) TPX |
Torpeda Mark 18 (ang. Mark 18 torpedo) – amerykańska torpeda elektryczna kalibru 533 milimetry z czasów II wojny światowej, przeznaczona do zwalczania okrętów podwodnych i nawodnych przeciwnika. Pierwszymi amerykańskimi okrętami podwodnymi United States Navy, które zabrały na patrol torpedy Mark 18, były USS „Wahoo” (SS-238) dowodzony przez słynnego Dudleya „Mush” Mortona oraz USS „Sawfish” (SS-276).
25 października 1944, własna torpeda Mark 18 zatopiła USS „Tang” (SS-306) dowodzony przez Richarda O’Kane’a.
Torpeda Mark 18 została opracowana przez Westinghouse w dużej mierze jako kopia przechwyconej niemieckiej torpedy G7e. Z uwagi na odmienności amerykańskich wyrzutni torpedowych, systemów załadowczych, wrót torpedowych oraz systemu kontroli ognia, musiała jednak zostać poddana pewnym modyfikacjom. Inżynierowie z Westinghouse uważali także za niezbyt wytrzymałą część rufową torpedy niemieckiej, co w określonych warunkach mogło doprowadzić do uszkodzenia torpedy przy wystrzale i nieprzewidywalnych konsekwencji. Zmusiło to Westinghouse do wprowadzenia znacznych modyfikacji w tym zakresie. Także niemiecki brak układu kontroli prędkości pocisku – torpeda płynęła z taką prędkością na jaką pozwalał aktualny stan naładowania baterii, i zwalniała w miarę jej rozładowywania się – uważany był za nieodpowiedni, toteż amerykańscy inżynierowie zastosowali własny układ kontroli prędkości, który kontrolował prędkość torpedy podczas całego jej biegu z dokładnością do 1%.