Trio fortepianowe (Chopin)

Wygląd przypnij ukryj

Trio fortepianowe g-moll op. 8 – trio fortepianowe skomponowane przez Fryderyka Chopina w latach 1828–1829.

Historia

Chopin grający na fortepianie w salonie księcia Radziwiłła – obraz Henryka Siemiradzkiego (1887)

Trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę powstało w fazie stylistycznej twórczości Chopina nazywanej „fazą wirtuozerii warszawskiej”. Była ona związana z jego nauką u Józefa Elsnera, wymagającego od ucznia poznania różnych form muzycznych. Utwór powstawał od lata 1828, które kompozytor spędził w Sannikach), jeszcze przed jego wyjazdem do Berlina, do wiosny 1829. W międzyczasie powstało Rondo à la Krakowiak ukończone 27 grudnia 1828.

Kompozycja została dedykowana Antoniemu Henrykowi Radziwiłłowi. Chopin był gościem jego posiadłości położonej w Antoninowie latem 1827 oraz jesienią 1829, kiedy na potrzeby gospodarza i jego córki skomponował Introdukcję i Poloneza na fortepian i wiolonczelę.

Prawykonanie utworu odbyło się w sierpniu 1830 w domu rodziny Chopinów, czemu mieli przysłuchiwać się Józef Elsner oraz Wojciech Żywny .

Charakterystyka

Trio składa się z czterech części:

  1. Allegro con fuoco (249 taktów)
  2. Scherzo (137 taktów)
  3. Adagio sostenuto (82 takty)
  4. Finale (303 taktów)

W porównaniu do koncertów fortepianowych Chopina, część pierwsza Tria charakteryzuje się mniejszymi kontrastami pomiędzy tematami muzycznymi, które skupione są wokół tonacji zasadniczejg-moll  (brak wyraźnych modulacji).

Podczas komponowania Chopin wykorzystał wiedzę na temat kontrapunktu, którą poznał podczas nauki u Elsnera. W części drugiej kompozytor zastosował technikę imitacyjną), jednak polifonia stanowi niewielki fragmentu faktury utworu.

Trio g-moll jest jednym z czterech utworów kameralnych na fortepian i instrumenty smyczkowe napisanych przez Chopina, w tym jedynym skomponowanym na skrzypce, wiolonczelę i fortepian.

Wydania

Utwór ukazał się drukiem w 1833 nakładem wydawnictwa Maurice’a Schlesingera. W wydaniu Dzieł Wszystkich Fryderyka Chopina utworowi nadano numer XVI.

Nagrania

Trio g-moll op. 8 nagrali m.in. Tadeusz Wroński, Aleksander Bronisław Ciechański i Władysław Szpilman (Polskie Nagrania „Muza”, ok. 1960); Beaux Arts Trio (Philips Records, ok. 1965) oraz Andrzej Grabiec, Paweł Głombik i Maria Szwajger-Kułakowska jako członkowie WOSPRiTV (Wifon, 1979).

Uwagi

  1. W napisanym po powrocie z Berlina liście do Tytusa Wojciechowskiego z 9 września 1828 Chopin informował: „Co się tycze nowych moich kompozycji, nic nie mam prócz jeszcze niezupełnie skończonego Tria g-minor zaczętego wkrótce po Twoim wyjeździe. – Próbowałem pierwsze Allegro z akompaniamentem przed wyjazdem do Sannik, za powrotem resztę myślę spróbować. Myślę, że to Trio podobny los spotka, co moją Sonatę i Wariacje. Już są w Lipsku (...)”.
  2. W liście do Jana Białobłockiego z października 1826, Chopin pisał: „(...) chodzę do Elsnera na kontrapunkt ścisły 6 godzin na tydzień (...)”.

Przypisy

  1. Dziębowska 1984 ↓, s. 173.
  2. a b c d e f g h Tomaszewski ↓.
  3. Chomiński 1978 ↓, s. 44, 60, 61.
  4. a b c d Dziębowska 1984 ↓, s. 111.
  5. Listy Chopina – Do Tytusa Woyciechowskiego w Poturzynie , Chopin.nifc.pl  .
  6. Chomiński 1978 ↓, s. 46.
  7. Iwaszkiewicz 1983 ↓, s. 71.
  8. Chomiński 1978 ↓, s. 45, 234.
  9. a b Dziębowska 1984 ↓, s. 111–112.
  10. Chomiński i Turło 1990 ↓, s. 208–209.
  11. a b Chomiński 1978 ↓, s. 59, 65.
  12. Listy Chopina – Do Jana Białobłockiego w Sokołowie , Chopin.nifc.pl  .
  13. Chomiński 1978 ↓, s. 54.
  14. Chomiński 1978 ↓, s. 56.
  15. Dziębowska 1984 ↓, s. 151.
  16. Tomaszewski 2010 ↓, s. 498.
  17. Tomaszewski 2010 ↓, s. 499.
  18. Zamoyski 1985 ↓, s. 265.
  19. Dziębowska 1984 ↓, s. 133.
  20. Kański 1986 ↓, s. 65.
  21. Kański 1986 ↓, s. 66.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Dzieła Fryderyka Chopina
Ballady
Etiudy
op. 10
op. 25
Trois Nouvelles Études
Impromptu
Mazurki
Nokturny
Polonezy
Preludia
Ronda
Scherza
Sonaty fortepianowe
Walce
Koncerty fortepianowe
Inne utwory
na fortepian i orkiestrę
Utwory kameralne
Inne utwory