Dzisiaj w tym artykule porozmawiamy o Turkus. Turkus to temat, który na przestrzeni lat wzbudził zainteresowanie i ciekawość wielu osób. Niezależnie od tego, czy chodzi o jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, jego wpływ na historię, jego potencjał na przyszłość, czy po prostu jego wartość emocjonalną, Turkus jest tematem, który zasługuje na analizę i dyskusję. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Turkus, od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na różne obszary życia. Mamy nadzieję, że ta lektura będzie pouczająca i wzbogacająca dla wszystkich, którzy chcą lepiej zrozumieć Turkus.
![]() | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny | |
---|---|
Twardość w skali Mohsa | |
Przełam | |
Łupliwość | |
Układ krystalograficzny | |
Właściwości mechaniczne | |
Gęstość | |
Właściwości optyczne | |
Barwa | |
Rysa | |
Połysk | |
Współczynnik załamania | |
Inne |
|
Turkus, kalait – minerał z grupy fosforanów.
Nazwa turkusu pochodzi z francuskiego turques lub turquois, co oznacza „turecki” – kamienie były kiedyś sprowadzane do Europy przez Turcję. Zamienna nazwa kalait (z gr. κάλαϊς od καλὸς λίθος „ładny kamień”) jest obecnie już prawie nieużywana i zapomniana.
Turkus często wykształca konkrecje i skupienia zbite, masywne, groniaste, grudkowate, nerkowate, skrytokrystaliczne, mikrokrystaliczne; naskorupienia, żyłki, naloty. Bardzo rzadko jego skupienia mają postać słupową. Jego kryształy mają postać bardzo drobnych ziaren. Nieprzezroczysty, nieco przeświecający. Wyraźny pleochroizm. Rozpuszczalny w kwasach. Dla turkusu charakterystyczne są trzy pasma absorpcyjne: 432 i 460 oraz 420 nm.
Czysty niebieski kolor jest rzadki, turkusy najczęściej zawierają liczne inkluzje innych minerałów lub skał (taka odmiana nosi nazwę turkusu matrycowego lub matrycy turkusowej). Kolor niebieski kryształom nadaje miedź, odcień zielony to skutek zawartości żelaza. Po podgrzaniu barwa turkusu zaczyna bardziej zbliżać się do zieleni. Minerały towarzyszące mu to: kwarc, goethyt, malachit, chryzokola, chalcedon, kaolinit, skaleń, apatyt, opal czy azuryt.
Turkus to minerał wtórny, osadzony z wód obiegowych , tworzący się w rozwijającej się w strefie wietrzenia bogatych w glin skał wulkanicznych lub osadowych, zawierających przy tym apatyt oraz utleniane kruszce miedzi, zasobne w fosfor łupki. Występuje m.in. w Niszapurze czy Isfahanie w Iranie, w Arizonie, Nowym Meksyku i Nevadzie, Kalifornii w Stanach Zjednoczonych, na Synaju w Egipcie, w Turyngii w Niemczech, na Dolnym Śląsku w Polsce, w Mandżurii w Chinach, w Afganistanie, Argentynie, Chile, Kazachstanie, Mongolii, Australii, Brazylii, Izraelu, Meksyku, Sudan, Etiopia, Peru oraz Tanzanii. Pojawia się jako wypełnienie szczelin w łupkach i piaskowcach.
Został odnaleziony w Pustkowie Wilczkowskim k. Sobótki oraz Gozdnie k. Świerzawy (Pogórze Kaczawskie).