26 Pułk Piechoty Liniowej
W tym artykule chcemy poruszyć temat 26 Pułk Piechoty Liniowej, który w ostatnim czasie zyskał na znaczeniu. 26 Pułk Piechoty Liniowej przykuł uwagę wielu ludzi ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od wpływu na kulturę popularną po znaczenie w środowisku akademickim i naukowym, 26 Pułk Piechoty Liniowej wywołał debaty i dyskusje, które nie pozostawiają nikogo obojętnym. W tym artykule będziemy badać różne perspektywy i podejścia do 26 Pułk Piechoty Liniowej, mając na celu przedstawienie kompletnej i obiektywnej wizji tego tematu, który jest dziś tak istotny.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Tradycje | |
| Rodowód |
2 Pułk Piechoty Litewskiej |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Stanisław Radziszewski[1] |
| Działania zbrojne | |
| powstanie listopadowe | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
2 Dywizja Piechoty – VI 1831 |
26 Pułk Piechoty Liniowej polski pułk piechoty okresu powstania listopadowego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Sformowany 17 czerwca 1831 w Żejmach w Puszczy Białowieskiej jako 2 Pułk Piechoty Litewskiej[1]. Zgodnie z etatem pułk miał składać się ze sztabu i trzech batalionów piechoty liniowej po cztery kompanie, winien liczyć 57 oficerów, 216 podoficerów, 40 muzykantów, i 2355 szeregowych frontowych i 27 żołnierzy niefrontowych. W sumie w pułku miało służyć 2695 żołnierzy[2].
Walki pułku
Pułk brał udział w walkach w czasie powstania listopadowego.
Bitwy i potyczki[1]:
- Wilno (19 czerwca),
- Poniewież (5 lipca),
- Kurszany (9 lipca),
- Malaty (16 lipca),
- Iwiem (22 lipca),
- Warszawa (6 i 7 września).
W 1831 roku, w czasie wojny z Rosją, żołnierze pułku otrzymali 6 złotych i 3 srebrne krzyże Orderu Virtuti Militari[1].
Uzbrojenie i umundurowanie
Uzbrojenie podstawowe piechurów stanowiły karabiny skałkowe. Pierwotnie były to karabiny francuskie wz. 1777 (kaliber 17,5 mm), później zastąpione rosyjskimi z fabryk tulskich wz. 1811 (kaliber 17,78 mm). Poza karabinami piechurzy posiadali bagnety i tasaki (pałasze piechoty). Wyposażenie uzupełniała łopatka saperska, ładownica na 40 naboi oraz pochwa na bagnet.
Umundurowanie piechura składało się z granatowej kurtki i sukiennych, białych spodni. Poszczególne pułki miały odmienne kolory naramienników, wyłogów oraz kołnierzy. Używano czapek czwórgraniastych. Po reformie w roku 1826 wprowadzono pantalony zapinane na guziki. Czapki czwórgraniaste zastąpiono kaszkietami z czarnymi daszkami i białymi sznurami. Na kaszkiecie znajdowała się blacha z orłem, numer pułku oraz ozdobny pompon.
Przypisy
- ↑ a b c d Gembarzewski 1925 ↓, s. 74.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 484.
Bibliografia
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej , 1925.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
| Wojska |
| ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Bitwy |
|
