Korpus Piechoty (Królestwo Kongresowe)
W tym artykule zajmiemy się tematem Korpus Piechoty (Królestwo Kongresowe) z analitycznej i krytycznej perspektywy, w celu wywołania konstruktywnej debaty wokół tego tematu, który jest dziś tak aktualny. Zagłębimy się w jego różne aspekty, badając jego wpływ na społeczeństwo, jego implikacje historyczne i jego projekcję na przyszłość. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę staramy się zaoferować wszechstronne i zrównoważone spojrzenie na Korpus Piechoty (Królestwo Kongresowe), w celu wzbogacenia wiedzy i zachęcenia do głębokiej refleksji na ten niezwykle ważny temat.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Korpus Piechoty Królestwa Polskiego - piechotę tworzyły dwie dywizje piechoty po trzy brygady - dwie piechoty liniowej i jedna strzelców pieszych. Pułki składały się z dwóch batalionów, a te posiadały w swoim składzie cztery kompanie (na czas wojny pułki rozwijały się do czterech batalionów po osiem kompanii)
Dowódcą całej piechoty był od 1817 roku generał piechoty Izydor Krasiński[1].
Stanowisko dowódcy korpusu utworzono dopiero w 1826 roku. Dowódcą został generał piechoty (broni) Izydor Krasiński[2]. W 1828 obowiązki objął je generał piechoty Stanisław Potocki[2]. Korpus Piechoty Królestwa Polskiego liczył według etatu z końca 1830 w 24 batalionach (96 kompaniach) około 24 600 żołnierzy i oficerów.
Struktura organizacyjna oddziałów
- 1 Brygada Piechoty Liniowej
- 2 Brygada Piechoty Liniowej
- pułk piechoty liniowej
- pułk piechoty liniowej
- batalion piechoty liniowej
- batalion piechoty liniowej
- kompania wyborcza (grenadierska lub woltyżerska)[a]
- kompania fizylierska
- kompania fizylierska
- kompania fizylierska
- pluton fizylierski
- pluton fizylierski
- Brygada Strzelców Pieszych
- pułk strzelców pieszych
- pułk strzelców pieszych
- batalion strzelców pieszych
- batalion strzelców pieszych
- kompania karabinierów (kompania wyborcza)[a]
- kompania
- kompania
- kompania
- pluton
- pluton
- półpluton
- półpluton
- sekcja
- sekcja
W czasie wojny przewidywano rozwinięcie pułku do czterech batalionów po 8 kompanii każdy. W każdym batalionie etatu wojennego tworzono na bazie jednej z nowo powstałych kompanii kompanię woltyżerską jako dodatkową kompanię wyborcza[a][3].
Uwagi
Przypisy
- ↑ Korzon, Gembarzewski i Rogowa 1923 ↓, s. 377.
- ↑ a b Wimmer 1978 ↓, s. 458.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 459.
Bibliografia
- Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. T.3. Lwów, Warszawa, Kraków: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923.
- Marian Kukiel, Historia wojskowości w Polsce, Wyd. Orbis, Londyn 1949.
- Wacław Tokarz: Armja Królestwa Polskiego (1815-1830). Piotrków: Departament Wojskowy Naczelnego Komitetu Narodowego, 1917.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
| Wojska |
| ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Bitwy |
|
