Chorągiew węgierska Marszałka Wielkiego Koronnego
W dzisiejszym świecie Chorągiew węgierska Marszałka Wielkiego Koronnego stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Niezależnie od tego, czy chodzi o jego szokujące osiągnięcia, kontrowersyjne działania czy znaczenie historyczne, Chorągiew węgierska Marszałka Wielkiego Koronnego przykuwał uwagę opinii publicznej na różne sposoby. Przez lata Chorągiew węgierska Marszałka Wielkiego Koronnego był przedmiotem intensywnych analiz i badań, umożliwiając ekspertom i entuzjastom odkrywanie jego wielu aspektów i wymiarów. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Chorągiew węgierska Marszałka Wielkiego Koronnego, badając jego pochodzenie, ewolucję i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Dzięki szczegółowej i wszechstronnej analizie odkryjemy znaczenie i wpływ Chorągiew węgierska Marszałka Wielkiego Koronnego w naszym codziennym życiu i na całym świecie.
 Laski marszałkowskie | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1717 |
| Rozformowanie |
1794 |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Chorągiew węgierska Marszałka Wielkiego Koronnego – oddział piechoty armii koronnej wojska I Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Chorągwie piechoty węgierskiej były oddziałami przybocznymi[1]. Uchwalony na sejmie 1717 roku komput wojska koronnego przewidywał zorganizowanie chorągwi janczarskiej marszałka wielkiego koronnego w sile 150 porcji[2]. W sztabie kompanii służyli: kapitan, porucznik, chorąży, lekarz, profos oraz kilku podoficerów i orkiestrantów[3].
Chorągiew węgierska laski marszałkowskiej. Nazwy ludowe tej chorągwi brzmiały: kruki (kuruce) i kurpiki[4].
Stanowisko: u boku marszałka wielkiego koronnego.
Barwa chorągwi
Żołnierze chorągwi janczarskich, później znów przekształconych na węgierskie, nosili strój zbliżony do wzorów tureckich i węgierskich, przy czym kurtki poszczególnych chorągwi różniły się kolorem[5].
Czapki niebieskie, blachy żółte, kity: biała i pomarańczowa, wyłogi pomarańczowe, podszewka biała, guziki białe. Naramienniki srebrne, takaż szarfa i temblak, przerabiane karmazynem. Oprawa szpady mosiężna. Lederwerk biały, klamra pasa mosiężna, takaż oprawa tasaka[a]. W innym egzemplarzu tej książki kolor wyłogów pąsowy, a nie pomarańczowy[4].
Żołnierze chorągwi
Szefowie:
- Zgodnie z tradycją szefem chorągwi był także każdorazowo marszałek wielki koronny (stąd nazwa jednostki)[6].
Komendanci[6]:
- rotm. Jan Fournier (1754-1787),
- Piotr Hoffman (1793).
Bitwy i potyczki
Żołnierze tej chorągwi brali udział w:
- insurekcji warszawskiej (17 i 18 kwietnia 1794)
- obronie Warszawy (od 13 lipca do 6 września 1794).
Uwagi
- ↑ według ryciny nr 33 pod tytułem "Warschauer Unger Fahne" z wydawnictwa Raspego
Przypisy
- ↑ Machynia i Srzednicki 1998 ↓, s. 413.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 308.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 313.
- ↑ a b Gembarzewski 1964 ↓, s. 284.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 319.
- ↑ a b Gembarzewski 1925 ↓, s. 24.
Bibliografia
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie od wieku XI do roku 1960. T.3 od 1797 do 1814 roku. Warszawa: 1964.
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717–1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1998. ISBN 83-7188-186-X.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
| Okresy | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Struktury | |||||||
| Rodzaje wojsk | |||||||
| Formacje wojskowe |
| ||||||
| Konfederacje żołnierskie | |||||||
| Rokosze | |||||||
| Hetmani | |||||||
| Terminy wojskowe | |||||||
| Większe oddziały w XVII wieku | |||||||
| Armia koronna w XVIII wieku |
| ||||||
| Armia litewska w XVIII wieku |
| ||||||
| Insurekcja kościuszkowska |
| ||||||
