Iosif Szkłowski

Wygląd przypnij ukryj Iosif Szkłowski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1916
Głuchów

Data i miejsce śmierci

1 marca 1985
Moskwa

Zawód, zajęcie

astrofizyk, radioastronom

Alma Mater

Uniwersytet Moskiewski

Uczelnia

Uniwersytet Moskiewski

Odznaczenia
Nagroda Leninowska

Iosif (Józef) Samuiłowicz Szkłowski (Ио́сиф Самуи́лович Шкло́вский, ur. 1 lipca 1916 w Głuchowie, zm. 3 marca 1985 w Moskwie) – radziecki astrofizyk i radioastronom; był członkiem korespondentem Akademii Nauk ZSRR, członkiem zagranicznym Narodowej Akademii Nauk (USA), Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk, Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego Wielkiej Brytanii.

Życiorys

Po ukończeniu Wydziału Fizyki Uniwersytetu Moskiewskiego i odbyciu aspirantury na tym wydziale od 1938 roku pracował w Instytucie Astronomii tegoż uniwersytetu. Od 1968 roku był kierownikiem oddziału astrofizyki w Instytucie Badań Kosmicznych w Moskwie.

Specjalizował się w astrofizyce, radioastronomii. Zajmował się naturą supernowych, badaniem promieniowania kosmicznego i korony słonecznej. Do największych jego osiągnięć należy opracowanie teorii jonizacji korony słonecznej, badania nad promieniowaniem radiowym Galaktyki oraz nad pochodzeniem promieni kosmicznych. Wykazał, że promieniowanie pochodzące z Mgławicy Kraba jest synchrotronowe. Zasugerował też, że wybuchy supernowych w odległościach bliższych niż 300 lat świetlnych od Słońca mogły być odpowiedzialne za niektóre z masowych wyginięć na Ziemi. Przez wiele lat był entuzjastą poszukiwań cywilizacji pozaziemskich. Pod koniec życia uznał, że jesteśmy sami w kosmosie, a jego nasłuch jest stratą czasu i pieniędzy. O ile można podejrzewać, że w wielu rejonach kosmosu mogą występować najprostsze formy życia, na przykład bakterie, o tyle rozwinięcie się poza Ziemią wyższych organizmów wydaje się mało prawdopodobne.

W 1960 otrzymał Nagrodę Leninowską, w 1972 – Złoty Medal Catherine Wolfe Bruce, obydwa wyróżnienia za całokształt pracy naukowej. Na jego cześć nazwano planetoidę (2849) Shklovskij oraz krater na księżycu Marsa Fobosie. Jego ironiczną książkę, Pięć miliardów butelek wódki do Księżyca: Opowieści o radzieckich naukowcach, wydano pośmiertnie w 1991 roku.

Wybrane publikacje

Przypisy

  1. ↑ a b Wiktor Osiatyński: Zrozumieć świat. Warszawa: Czytelnik, 1982, s. 88. ISBN 83-07-00684-8.
  2. ↑ a b Wiktor Osiatyński: Zrozumieć świat. Warszawa: Czytelnik, 1982, s. 87. ISBN 83-07-00684-8.
  3. ↑ Wiktor Osiatyński: Zrozumieć świat. Warszawa: Czytelnik, 1982, s. 89. ISBN 83-07-00684-8.
  4. ↑ Raporty Rzeczpospolitej, Kosmos – w poszukiwaniu życia
  5. ↑ Bruce Medalists by Award Date. Sonoma State University. . (ang.).
  6. ↑ (2849) Shklovskij w bazie Minor Planet Center (ang.)
  7. ↑ Planetary Names: Crater, craters: Shklovsky on Phobos. Planetary Names, 28 lipca 2011. . (ang.).
Laureaci Medalu Bruce
XIX wiek
XX wiek
XXI wiek
Radioastronomia
Główne artykuły
Słynne radioteleskopy
Samodzielne
Interferometry
Orbitalne
Obserwatoria
Ludzie
Powiązane artykuły
Inne rodzaje obserwacji astronomicznych
Kontrola autorytatywna (osoba):Encyklopedia internetowa: