W tym artykule przeanalizujemy i zagłębimy się w Irkut-2M, temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Irkut-2M stał się przedmiotem zainteresowania zarówno ekspertów, jak i amatorów, a jego znaczenie w naszym obecnym społeczeństwie jest niezaprzeczalne. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty Irkut-2M, od jego wpływu na kulturę popularną po jego implikacje w różnych obszarach życia codziennego. Celem tego artykułu są wywiady z ekspertami, szczegółowe analizy i konkretne przykłady, które rzucą światło na Irkut-2M i zaoferują czytelnikowi pełniejszy i bardziej dogłębny obraz tego fascynującego tematu.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Załoga |
0 |
Historia | |
Data oblotu |
2008 |
Dane techniczne | |
Napęd |
silnik elektryczny |
Wymiary | |
Rozpiętość |
1,47 m |
Długość |
0,45 m |
Wysokość |
0,3 m |
Masa | |
Użyteczna |
0,3 kg |
Startowa |
3,0 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
105 km/h |
Prędkość minimalna |
65 km/h |
Pułap |
3000 m |
Pułap praktyczny |
100–300 m |
Zasięg |
20 km |
Długotrwałość lotu |
90 min |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
![]() |
Irkut-2M (ros. Иркут-2М) – rosyjski dron rozpoznawczy z napędem elektrycznym opracowany przez zakłady Irkut.
Konstrukcja została opracowana z myślą o prowadzeniu rozpoznania w szerokim spektrum warunków pogodowych. Zaletą drona jest jego niski koszt oraz łatwość obsługi przez średnio wykwalifikowany personel. Umożliwia transmisję obrazu telewizyjnego i zdjęć w czasie rzeczywistym z jednoczesnym wskazaniem współrzędnych obserwowanych obiektów[1]. Na życzenie odbiorcy dron może przenosić kamerę pracującą w zakresie podczerwieni. Zainstalowane wyposażenie umożliwia zapisywanie danych, ich przechowywanie i analizę[2].
W budowie drona wykorzystano szeroko materiały kompozytowe, co przekłada się na jego niską wagę oraz niewielką sygnaturę radarową. Przygotowanie Irkuta-2M do startuje zajmuje obsłudze ok. 15 minut. W zależności od planowanej misji istnieje możliwość dostosowania wyposażenia przenoszonego przez maszynę. Sam start odbywa się z wykorzystaniem niewielkiej wyrzutni, do lądowania wykorzystywany jest spadochron[3].
Dron wchodzi w skład zestawu składającego się z dwóch aparatów oraz naziemnego stanowiska kontroli lotu. W 2009 r. producent zawarł z jednym państw WNP umowę na dostarczenie kilkudziesięciu aparatów[4].