Granat-3
W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem Granat-3, tematem, który wzbudził zainteresowanie i debatę w ostatnich latach. Granat-3 to temat obejmujący szeroki zakres aspektów, od jego wpływu na społeczeństwo po konsekwencje gospodarcze. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Granat-3, aby zapewnić szeroki i kompletny przegląd, który pozwoli czytelnikom lepiej zrozumieć ten temat. Dodatkowo omówimy możliwe rozwiązania i strategie sprostania wyzwaniom związanym z Granat-3. Mamy nadzieję, że ten artykuł ma charakter informacyjny i odpowiedni dla osób zainteresowanych zdobyciem większej wiedzy na temat Granat-3 i jego konsekwencji w różnych obszarach.
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja | |
| Załoga |
0 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik tłokowy GSP-135 |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
2 m |
| Długość |
1,5 m |
| Szerokość kadłuba |
0,2 m |
| Wysokość |
0,4 m |
| Masa | |
| Użyteczna |
1 kg |
| Startowa |
7 kg |
| Zapas paliwa |
2 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
120 km/h |
| Prędkość przelotowa |
60 km/h |
| Pułap |
3500 m |
| Pułap praktyczny |
1000 m |
| Zasięg |
25 km |
| Długotrwałość lotu |
2 h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
 Rosja
| |
Granat-3 (ros. Гранат-3) – rosyjski dron przeznaczony do prowadzenia rozpoznania, obserwacji i patrolowania pola walki oraz wskazywania celów w czasie zbliżonym do rzeczywistego, wykorzystywany przez Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej.
Opis
Zakłady Iżewskie Systemy Bezzałogowe (ros. ООО «Ижевские беспилотные системы») w Iżewsku przystąpiły do opracowywania nowej konstrukcji na zlecenie Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej. Z uwagi na stawiane mu zadania konstruktorzy postawili na niewielkie, kompaktowe rozmiary konstrukcji umożliwiające jego łatwy transport i niską wykrywalność. Wykorzystanie rozwiązań zastosowanych we wcześniejszych konstrukcjach oraz jednotłokowego silnika spalinowego do napędu śmigła ciągnącego pozwoliło na obniżenie kosztów produkcji i eksploatacji[1].
Drony zostały wprowadzone na wyposażenie jednostek wojskowych Centralnego i Południowego Okręgu Wojskowego w 2014 r. W rosyjskiej bazie wojskowej na terenie Armenii, w 2014 r. wykorzystano dron podczas testów systemu Nawodczik-2. Publiczna prezentacja drona, przenośnego stanowiska kontrolnego i kontenera transportowego nastąpiła w 2019 r. podczas Międzynarodowego Forum Wojskowo-Technicznego „ARMIA-2019”. Start UAV odbywa się z szynowej wyrzutni a lądowanie z wykorzystaniem spadochronu. Silnik zużywa 0,4 l paliwa na godzinę lotu, resurs całej konstrukcji wynosi 100 godzin. Dron może być stosowany w zakresie temperaturowym do -30 °C do +40 °C[2].
Przypisy
- ↑ Гранат-3. Технические характеристики. Фото. AVIA.PRO. . (ros.).
- ↑ КОМПЛЕКС С БЕСПИЛОТНЫМ ЛЕТАТЕЛЬНЫМ АППАРАТОМ «ГРАНАТ-3». Oруже Oтечества. . (ros.).
| Samoloty | |||
|---|---|---|---|
| Śmigłowce |
| ||
| Quadcoptery |
|
.svg)
