Korporał

W tym artykule zagłębimy się w temat Korporał i zbadamy jego różne aspekty i zastosowania. Korporał to temat, który w ostatnich latach wzbudził zainteresowanie wielu osób, a jego znaczenie stale rośnie. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Korporał był przedmiotem debat i analiz w różnych dziedzinach i dyscyplinach. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty Korporał i jego wpływ w obszarach takich jak technologia, kultura, ekonomia i polityka. Dodatkowo zbadamy, jak Korporał ewoluował w czasie i jego projekcję na przyszłość.

Rozłożony korporał

Korporał (łac. corporale[1]) – w liturgii Kościołów zachodnich obrus rozkładany na ołtarzu podczas liturgii eucharystii (części mszy) i w niektórych innych okolicznościach; element bielizny kielichowej. W najczęściej używanej formie ma kształt kwadratu o wymiarach 50×50 cm.

Pochodzenie nazwy i interpretacja symboliczna

Nazwa wywodzi się od łac. corpus, tzn. ciało, w odniesieniu do Ciała Pańskiego. W tradycyjnej formie obrządku rzymskiego (sprzed reform liturgicznych Soboru Watykańskiego II) przez większą część mszy hostia spoczywa bezpośrednio na korporale[2]. Zgodnie z tradycją korporał symbolizuje całun, w który owinięte było ciało Jezusa złożone w grobie[3][4][5].

Historia

Pierwotnie był to duży obrus, rozkładany na całym ołtarzu i przykrywający kielich również od góry. Od XII wieku w obrządku rzymskim jego wymiary zmniejszyły się; wtedy również zaczęto używać palki[6].

Praktyka

Obrządek rzymski

Korporał jest rodzajem liturgicznego obrusa, składanego poczwórnie. Na jego środku powinien znajdować się wyszyty krzyż, najczęściej czerwoną nicią. W czasie celebracji Mszy świętej ustawiane są na nim: kielich, patena oraz cyborium. Poza celebracją używa się go do wystawienia Najświętszego Sakramentu. Korporał powinien być wykonany z tkaniny naturalnej. W nadzwyczajnej formie obrządku rzymskiego złożony korporał chowa się do bursy.

Obrządek lyoński

W obrządku lyońskim zachowała się bardziej pierwotna forma korporału: jest to tzw. wielki korporał, na którym kielich zarówno stoi, jak i jest nim przykryty od góry (nie używa się więc palki)[7].

Obrządki wschodnie

Odpowiednikiem korporału w obrządku bizantyjskim są iliton i antymensjon[8].

Bibliografia

  • Mały słownik liturgiczny, Rupert Berger, Poznań, 1990
  • Słownik wyrazów obcych, Państwowe Wydawnictwa Naukowe, Warszawa, 1980, ISBN 83-01-00521-1

Przypisy

  1. Korporał. sjp.pwn.pl. . (pol.).
  2. Missale Romanum ex decreto Ss. Concilii Tridentini Restitutum Summorum Pontificum cura recognitum. Editio Typica, Typis Polyglottis Vaticanis, 1962 (łac.).
  3. Korporał. sjp.pwn.pl. . (pol.).
  4. Jacek Zjawin: Słowniczek liturgiczny: Co to jest korporał?. przewodnik-katolicki.pl. . (pol.).
  5. Pasquale Bevilacqua: Nozioni teologiche e filosofiche della religione in generale, e del sagrifizio della messa, etc.. Neapol: 1872, s. 351. . (wł.).
  6. P. Radó, Enchiridion liturgicum, complectens theologiae sacramentalis et dogmata et leges iuxta novum Codicem rubricarum, Romae–Friburgi Brisg.–Barcinone: Herder, 1962 (łac.).
  7. Cérémonial Romain-lyonnais publié par ordre de Monseigneur l’Archevêque de Lyon., Lyon: Vitte, 1897, XXXIV+594 (fr.).
  8. E. Mercenier, F. Paris, La prière des Églises de rite byzantin. Tome I., Monastère de Chevetogne, 1937 (fr.).