W dzisiejszym świecie Ottaviano di Paoli stał się tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym, społecznym czy kulturowym, Ottaviano di Paoli przykuł uwagę i wywołał ważne debaty i refleksje. Jego wpływ był odczuwalny w różnych obszarach życia codziennego, wywołując dyskusje na temat jego implikacji i konsekwencji. Przez lata Ottaviano di Paoli przyjmował różne formy i ewoluował w zależności od okoliczności i trendów chwili, pozostając kluczowym tematem dla współczesnego społeczeństwa. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Ottaviano di Paoli i jego wpływ na różne aspekty naszego życia, oferując szczegółową analizę i spostrzeżenia, które zachęcają do przemyśleń i debaty.
| Kardynał biskup | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
XI wiek |
| Data śmierci |
5 kwietnia 1206 |
| Prior episcoporum ac omnium cardinalium | |
| Okres sprawowania |
25 października 1200–5 kwietnia 1206 |
| Wyznanie | |
| Diakonat |
18 grudnia 1182 |
| Prezbiterat |
1189 |
| Nominacja biskupia |
maj 1189 |
| Sakra biskupia |
1189 |
| Kreacja kardynalska |
18 grudnia 1182 |
| Kościół tytularny |
Ss. Sergio e Bacco (18 grudnia 1182) |
| Data konsekracji |
1189 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator |
nieznany | ||||||
| |||||||
Ottaviano di Paoli (zm. 5 kwietnia 1206) – włoski kardynał. Był spokrewniony z królem Francji Filipem II Augustem i skoligacony z rodziną papieża Innocentego III.
Niewiele wiadomo o jego młodości. W 1178 jako subdiakon apostolski zostały wysłany przez papieża Aleksandra III do Francji celem wezwania tamtejszych biskupów na Sobór laterański III. W grudniu 1182 papież Lucjusz III mianował go kardynałem diakonem św. Sergiusza i Bakchusa. Sygnował bulle papieskie wydane między 2 stycznia 1183 a 8 listopada 1205 i uczestniczył w papieskich elekcjach w październiku i grudniu 1187, 1191 i 1198. Kilkakrotnie służył jako legat papieski m.in. w Anglii, gdzie koronował księcia Jana na króla Irlandii, na Sycylii, gdzie odebrał przysięgę lenną od cesarzowej Konstancji, i we Francji, gdzie próbował nakłonić króla Filipa II Augusta do pojednania ze swoją żoną Ingeborgą Duńską, którą oddalił. W 1189 został promowany do rangi kardynała-biskupa Ostia e Velletri. Kilkakrotnie sprawował urząd wikariusza Rzymu.