Rodolfo Pio di Carpi
W dzisiejszym świecie Rodolfo Pio di Carpi to temat, który generuje duże zainteresowanie i dyskusję w różnych obszarach. Wraz z postępem technologii i globalizacją Rodolfo Pio di Carpi stał się podstawowym aspektem wpływającym na codzienne życie ludzi, zarówno osobiste, jak i zawodowe. Od początków do dzisiejszego znaczenia Rodolfo Pio di Carpi był przedmiotem badań i analiz prowadzonych przez ekspertów z różnych dziedzin, co doprowadziło do powstania szerokiego zakresu opinii i perspektyw. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Rodolfo Pio di Carpi, od jego implikacji społecznych po wpływ na gospodarkę światową, w celu zaoferowania kompleksowej i wzbogacającej wizji tego tematu, który jest dziś tak istotny.
| Kardynał biskup | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 lutego 1500 |
| Data i miejsce śmierci |
2 maja 1564 |
| Miejsce pochówku | |
| Dziekan Kolegium Kardynalskiego | |
| Okres sprawowania |
1562–1564 |
| Biskup Faenzy | |
| Okres sprawowania |
1528-1544 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
22 grudnia 1536 |
| Kościół tytularny | |
Rodolfo Pio di Carpi (ur. 22 lutego 1500 w Carpi koło Modeny, zm. 2 maja 1564 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
W 1516 wstąpił do zakonu joannitów. Biskup Faenza 1528-44. Nuncjusz apostolski we Francji (1530) i Sabaudii (1533). Jako legat papieski kilkakrotnie mediował między cesarzem Karolem V i królem Francji Franciszkiem I. Kreowany kardynałem prezbiterem w 1536 roku. Protektor królestwa Szkocji oraz zakonów kapucynów i jezuitów. Inkwizytor Kongregacji Św. Oficjum. Ufundował akademię w Meldola (Accademia degli imperfecti). Administrator diecezji Girgenti od 1544. Legat papieski w prowincji Patrymonium 1551. W 1553 uzyskał promocję do diecezji suburikarnej Albano (1553), Frascati (1553-55) i Porto e Santa Rufina (1555-62). Uczestniczył w konklawe 1559. Przez ostatnie dwa lata życia był biskupem Ostii i dziekanem Św. Kolegium. Uchodził za mądrego sługę i reformatora Kościoła oraz zdolnego administratora, był także protektorem artystów i kolekcjonerem dzieł sztuki. Zmarł na podagrę.