Petter Solberg

Wygląd przypnij ukryj Petter Solberg

Podczas Rajdu Bułgarii 2010
Państwo	Norwegia
Data i miejsce urodzenia	18 listopada 1974 Askim
Sezon 1999-2012
Seria	Rajdowe mistrzostwa świata
Zespół	Subaru World Rally Team, Petter Solberg World Rally Team, Ford World Rally Team
Samochód	Toyota Celica GT-Four, Ford Escort WRC, Subaru Impreza WRC, Citroën Xsara WRC, Ford Fiesta RS WRC
Sukcesy
1995 – Górski Samochodowy Mistrz Norwegii 1995 – Mistrz Norwegii w Rallycrossie 1996 – Górski Samochodowy Mistrz Norwegii 1996 – Mistrz Norwegii w Rallycrossie 1998 – Rajdowy Mistrz Norwegii 2002 – Rajdowy Wicemistrz Świata 2003 – Rajdowy Mistrz Świata 2004 – Rajdowy Wicemistrz Świata 2005 – Rajdowy Wicemistrz Świata 2014 – Mistrz świata w Rallycrossie 2015 – Mistrz świata w Rallycrossie
Strona internetowa

Petter Solberg (ur. 18 listopada 1974 w Askim) – norweski kierowca rajdowy. Od sezonu 2012 jest członkiem zespołu Ford World Rally Team i startuje w Rajdowych Mistrzostwach Świata samochodem Ford Fiesta RS WRC. Jego pilotem od lipca 2010 roku jest pochodzący z Irlandii Północnej Brytyjczyk Chris Patterson. Petter Solberg jest młodszym bratem Henninga Solberga, również kierowcy rajdowego, startującego w swojej karierze w Mistrzostwach Świata. Nosi przydomek „Hollywood”.

Swoją karierę sportową Solberg rozpoczął w 1992 roku, gdy startował w rallycrossie. Dwukrotnie został mistrzem kraju w tej konkurencji, podobnie jak w wyścigach górskich. W 1998 roku zadebiutował w Rajdowych Mistrzostwach Świata, jadąc samochodem Toyota Celica GT-Four. W debiucie zajął 16. miejsce w Rajdzie Szwecji. W 1999 roku został członkiem fabrycznego zespołu Forda i zaliczył w nim starty w kolejnych dwóch sezonach. Jeszcze w 2000 roku podpisał kontrakt z zespołem Subaru World Rally Team i rozpoczął starty w Mistrzostwach Świata samochodem Subaru Impreza WRC. W 2001 roku podczas Rajdu Grecji po raz pierwszy w karierze stanął na podium w rajdzie Mistrzostw Świata (2. miejsce), a swoje pierwsze zwycięstwo odniósł rok później w Rajdzie Wielkiej Brytanii. W 2002 roku wywalczył rajdowe wicemistrzostwo świata, przegrywając w klasyfikacji generalnej z Finem Marcusem Grönholmem. W 2003 roku został mistrzem świata, a w latach 2004 i 2005 ponownie zdobywał wicemistrzostwo. Od 2009 do 2011 roku startował w barwach założonego przez siebie zespołu Petter Solberg World Rally Team. Po zakończeniu sezonu 2011 podpisał kontrakt z fabrycznym zespołem Forda na sezon 2012, gdzie zastąpił Fina Mikko Hirvonena, który przeszedł do Citroëna. Po sezonie 2012 zawiesił karierę w Rajdowych Mistrzostwach Świata.

Kariera

Początki

Solberg urodził się w mieście Askim. Swoją karierę rajdową rozpoczynał na polach farmy rodziców w Spydebergu, znajdującej się w okolicach Oslo. Już jako jedenastolatek pomagał startującym w rallycrossie rodzicom w budowie i utrzymywaniu ich samochodów. Był jednak zbyt młody, by samemu rywalizować w tej dyscyplinie, toteż początkowo brał udział w zawodach zdalnie sterowanych samochodów – w wieku 13 lat wywalczył mistrzostwo Norwegii w tej dyscyplinie.

Pod koniec 1992 roku Solberg zdał egzamin na prawo jazdy. Następnie rozpoczął starty w rallycrossowych mistrzostwach Norwegii. Już w swoim drugim występie odniósł zwycięstwo. W 1993 roku zaczął startować także w wyścigach górskich, samochodem Ford Escort MK2, podarowanym mu przez brata Henninga.

Swój pierwszy sukces w wyścigach górskich Solberg osiągnął w 1994 roku, gdy zajął 2. miejsce w mistrzostwach Norwegii. Był też drugi w mistrzostwach kraju w rallycrossie. Z kolei w 1995 roku zakupił od brata Volvo 240 i – jadąc nim – wywalczył tytuł mistrzowski zarówno w rallycrossie, jak i wyścigach górskich. W 1996 roku powtórzył oba osiągnięcia, wygrywając w 19 na 21 startów. We wrześniu 1996 roku Solberg po raz pierwszy wystartował w rajdach. W debiutanckim Hedmarksrally pojechał Toyotą Celiką ST205, uzyskaną od brata. Nie ukończył jednak rajdu z powodu wypadku i uszkodzeń samochodu.

W 1997 roku Solberg odkupił Toyotę Celikę ST185 od szwedzkiego rajdowca Thomasa Rådströma. Wystartował nią w mistrzostwach Norwegii w rallycrossie, które po raz trzeci z rzędu wygrał, oraz w Rajdowych Mistrzostwach Norwegii. W tych zawodach był piąty, zwyciężając w jednym z rajdów.

1998–2001

Petter Solberg w Subaru Imprezie podczas Rajdu Finlandii 2001

W 1998 roku Solberg startował Toyotą Celiką ST 205. Dzięki czterem zwycięstwom w rajdach Mistrzostw Norwegii wywalczył mistrzostwo kraju. Wygrał także w jednym rajdzie Mistrzostw Europy oraz w jednym Mistrzostw Szwecji. Jeszcze w lutym 1998 roku zaliczył swój debiut w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Startując Toyotą Celiką GT-Four i będąc pilotowanym przez swojego rodaka Egila Solstada, zajął wówczas 16. miejsce w Rajdzie Szwecji. W tym samym roku wystartował również w Rajdzie Wielkiej Brytanii z pilotem Catem Menkerudem, ale nie ukończył tych zawodów z powodu wypadku.

W 1999 roku Solberg doszedł do porozumienia z szefem fabrycznego zespołu Ford World Rally Team, Malcolmem Wilsonem, podpisując z nim pięcioletni kontrakt. Swój debiut w zespole Forda zaliczył podczas lutowego Rajdu Szwecji. Jadąc Fordem Escortem WRC z walijskim pilotem Philem Millsem, zajął wówczas 11. pozycję. W tym samym miesiącu partner z zespołu Forda, Szwed Thomas Rådström, doznał kontuzji na parę dni przed Rajdem Safari, wobec czego Solberg zajął jego miejsce w Fordzie Focusie WRC. Debiutując tym samochodem, Norweg zajął 5. miejsce w klasyfikacji generalnej rajdu i zdobył tym samym swoje pierwsze w karierze punkty w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Focusem WRC wystartował także w innych rajdach Mistrzostw Świata 1999: Portugalii, Finlandii, San Remo i Wielkiej Brytanii, jednak nie zajął w nich punktowanych pozycji.

Przez pierwszą połowę sezonu 2000 Solberg startował Fordem Focusem WRC. Do ważniejszych sukcesów w tym okresie należą: zajęcie 5. miejsca w Rajdzie Safari 2000, 6. miejsca w Rajdzie Argentyny i 4. miejsca w Rajdzie Nowej Zelandii, przegrywając miejsce na podium jedynie z Finem Marcusem Grönholmem w Peugeocie 206 WRC oraz partnerami z zespołu Forda Colinem McRae i Carlosem Sainzem. W sierpniu 2000 roku Solberg wraz ze swoim pilotem Millsem ogłosili, że opuszczają zespół Forda i przechodzą do zespołu Subaru World Rally Team. Swojego pierwszego rajdu, Rajdu Francji, w Subaru Imprezie WRC norwesko-walijska załoga nie ukończyła na skutek awarii skrzyni biegów. Startowała także w trzech innych: Rajdzie San Remo, Rajdzie Australii i Rajdzie Wielkiej Brytanii, ale ukończyła jedynie ten pierwszy.

W sezonie 2001 Solberg stał się drugim kierowcą zespołu Subaru (obok Anglika Richarda Burnsa). Wystartował we wszystkich czternastu rajdach sezonu. Nie ukończył sześciu z nich. Jeden raz stanął na podium (po raz pierwszy w swojej karierze), w Rajdzie Grecji, gdy przegrał jedynie z Colinem McRae w Fordzie Focusie WRC.

2002–2003

Przed rozpoczęciem sezonu 2002 nowym partnerem Solberga w zespole Subaru został Fin Tommi Mäkinen, który zastąpił mistrza świata z poprzedniego roku Richarda Burnsa. Solberg pozostał drugim kierowcą teamu Subaru. W pierwszej części sezonu zdobywał punkty, ale nie stawał na podium rajdów. W majowym Rajdzie Argentyny zajął 4. miejsce, jednak po zakończeniu rajdu zdyskwalifikowani zostali dwaj kierowcy Peugeota, Marcus Grönholm i Burns, dzięki czemu Norweg awansował na drugie miejsce za Carlosem Sainzem. W drugiej części sezonu Solberg spisywał się lepiej i częściej stawał na podium; był trzeci w Rajdzie Finlandii, Rajdzie Włoch i Rajdzie Australii. Z kolei w listopadowym Rajdzie Wielkiej Brytanii odniósł z pilotem Millsem swoje pierwsze zwycięstwo w Mistrzostwach Świata w karierze po tym, jak z powodu wypadku odpadł lider i mistrz świata z roku 2002, Grönholm. Było to piąte podium Solberga w sezonie (więcej miał tylko Grönholm). Dzięki zwycięstwu w Wielkiej Brytanii Solberg wywalczył wicemistrzostwo świata.

W sezonie 2003 partnerem Solberga w Subaru nadal był Mäkinen. W swoim czwartym rajdzie sezonu, tj. w Rajdzie Nowej Zelandii, Solberg był trzeci, a kolejne miejsce na podium w sezonie zajął w czerwcu w Rajdzie Grecji. W tym samym miesiącu w Rajdzie Cypru zwyciężył po raz drugi w swojej karierze, przy czym w ostatnim dniu rajdu wygrał pięć z sześciu odcinków specjalnych. W sierpniowym Rajdzie Finlandii był drugi za Estończykiem Markkiem Märtinem w Fordzie Focusie WRC. W Rajdzie Australii do ostatniego odcinka specjalnego walczył o zwycięstwo z Sébastienem Loebem i ostatecznie wygrał swój drugi rajd w sezonie o 26,6 sekundy. Norweg wygrał również swój pierwszy asfaltowy rajd w karierze – Rajd Korsyki, włączając się tym samym do walki o tytuł mistrza świata. Nie ukończył jednak następnego rajdu, San Remo, a o tytule mistrzowskim decydowały wyniki Rajdu Wielkiej Brytanii. Zawodów nie ukończyli dwaj inni kandydaci do mistrzostwa, Sainz i Burns, a Solberg dzięki zwycięstwu wywalczył rajdowe mistrzostwo świata, wyprzedzając o jeden punkt Loeba. Stał się tym samym pierwszym norweskim mistrzem świata w rajdach. Po zwycięskim rajdzie Solberg powiedział:

Nie mogę w to uwierzyć. To jest coś wspaniałego. Nie myślałem o wywalczeniu mistrzostwa, tylko jechałem rajd, a teraz jesteśmy tutaj i jesteśmy mistrzami świata. Rajd dobrze się dla nas ułożył, ale sukces ten jest sukcesem całego zespołu.

2004–2005

Petter Solberg podczas Rajdu Finlandii 2004

Jeszcze pod koniec 2003 roku kontrakt z fabryczną ekipą Subaru podpisał Fin Mikko Hirvonen. W sezonie 2004 miał zastąpić kończącego karierę rodaka Tommiego Mäkinena i stać się nowym partnerem Solberga w zespole. Subaru wypuściło też nowy model Imprezy; w jej debiucie Solberg był 7. w Rajdzie Monte Carlo. Swoje pierwsze zwycięstwo za kierownicą nowego samochodu odniósł w kwietniu w Rajdzie Nowej Zelandii, odbierając wygraną Marcusowi Grönholmowi na przedostatnim odcinku specjalnym. Solberg zwyciężył również w czerwcowym Rajdzie Grecji, pomimo otrzymania 30-sekundowej kary z powodu braku chlapaczy. We wrześniu i październiku wygrał trzy rajdy z rzędu: Rajd Japonii, Rajd Wielkiej Brytanii i Rajd Sardynii. Nie wystarczyło to jednak do zwycięstwa w Mistrzostwach Świata, tytuł w klasyfikacji generalnej zdobył Sébastien Loeb. Solberg był drugi, a głównym powodem porażki z Francuzem było nieukończenie czterech imprez: Rajdu Argentyny, Finlandii, Niemiec i Australii.

W sezonie 2005 partnerem Solberga w zespole Subaru był Australijczyk Chris Atkinson. W pierwszych trzech rajdach sezonu Solberg odniósł dwa zwycięstwa, w Rajdzie Szwecji i Rajdzie Meksyku, dzięki czemu objął prowadzenie w Mistrzostwach Świata. Po Rajdzie Sardynii, piątej eliminacji Mistrzostw Świata, został wyprzedzony w klasyfikacji punktowej przez Sébastiena Loeba. Do końca sezonu Solberg wygrał jeden rajd (Wielkiej Brytanii), w którym odniósł swoje czwarte zwycięstwo z rzędu. Zwyciężył jednak dzięki temu, iż Loeb celowo zaliczył 2-minutową karę by nie świętować wygranej w zawodach. Powodem takiej decyzji Francuza był fakt, iż Estończyk Markko Märtin miał wypadek, w którym zginął jego pilot Michael Park. W ostatnim rajdzie sezonu, Rajdzie Australii, Solberg wycofał się z powodu zderzenia z kangurem. W jego samochodzie nastąpił defekt układu chłodzenia. Pomimo nieukończenia rajdu Norweg został wicemistrzem świata. Zdobył 71 punktów, tyle co Marcus Grönholm, jednak odniósł więcej zwycięstw w sezonie niż Fin.

2006–2008

Petter Solberg w Subaru Imprezie podczas Rajdu Niemiec w 2008 roku

W 2006 roku Solberg przedłużył kontrakt z zespołem Subaru do 2009 roku. Nie ukończył pierwszych dwóch rajdów sezonu 2006: Monte Carlo i Rajdu Szwecji. W kolejnym, Rajdzie Meksyku, zajął 2. pozycję. Do końca sezonu jeszcze tylko trzykrotnie stawał na podium, nie odnosząc żadnego zwycięstwa. Były to rajdy: Argentyny (2. miejsce), Australii (2. miejsce) i Wielkiej Brytanii (3. miejsce). Ostatecznie zajął 6. pozycję w mistrzostwach.

Sezon 2007 Solberg rozpoczął od zajęcia 6. miejsca w Rajdzie Monte Carlo. Następnie nie ukończył Rajdu Szwecji i przegrał miejsce na podium Rajdu Norwegii ze swoim bratem Henningiem w Fordzie Focusie WRC. W rajdach Argentyny, Meksyku i Sardynii nie osiągnął dobrego wyniku z powodu problemów technicznych z jego Subaru. W Rajdzie Portugalii był natomiast drugi, a w Rajdzie Grecji – trzeci. Mimo technicznych ulepszeń Subaru Solberga po tym rajdzie Norweg nie ukończył kolejnej eliminacji, Rajdu Finlandii, z powodu problemów z układem kierowniczym. Sukcesu nie odniósł także w kolejnych rajdach. W Rajdzie Niemiec miał problem z kierowaniem z powodu uderzenia w skałę, ale ukończył rajd na 6. miejscu. W Nowej Zelandii był siódmy, także głównie na skutek problemów z układem kierowniczym. Do końca sezonu ani razu nie stanął na podium, a jego jedynym udanym startem był Rajd Wielkiej Brytanii, w którym zajął 4. pozycję, pomimo uderzenia w skałę i problemów z jazdą. Ostatecznie zajął 5. miejsce w Mistrzostwach Świata.

W pierwszych dwóch rajdach sezonu 2008, Monte Carlo i Szwecji, Solberg był odpowiednio czwarty i piąty, a w kolejnych czterech nie zdobył punktów. W Rajdzie Grecji zajął drugie miejsce; był to zarazem debiut nowej specyfikacji Subaru Imprezy WRC. Od tego czasu do końca sezonu Solberg zdobywał punkty w Mistrzostwach Świata, jednak ani razu nie stanął na podium. Zajął ostatecznie 6. miejsce w klasyfikacji generalnej mistrzostw.

Od 2009

Petter Solberg w Citroënie Xsarze WRC w Rajdzie Cypru 2009.

16 grudnia 2008 roku koncern Subaru zadecydował o wycofaniu się z uczestnictwa w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Decyzję ogłoszono dzień po tym, jak ze startów w WRC zrezygnowało Suzuki. Solberg z Philem Millsem zostali więc bez zespołu, w którym mogliby rozpocząć sezon 2009, toteż byli zmuszeni odwołać swój start w Rajdzie Irlandii. Po wielu namysłach i rozważaniach startów w prywatnych zespołach Forda lub Citroëna Solberg zdecydował się na tę drugą markę wybierając do rajdów model Citroëna Xsary WRC w specyfikacji 2006, którym już pierwszy start zaliczył w Rajdzie Norwegii. 1 lutego 2009 Solberg ogłosił listę sponsorów na sezon 2009, wśród których znaleźli się: Microsoft, Pareto i Hurtigruta Carglass.

6 lutego 2009 Solberg oficjalnie ogłosił na konferencji prasowej powstanie nowego zespołu rajdowego Petter Solberg World Rally Team, którego członkiem był on jako kierowca i Phil Mills jako pilot. Menedżerem zespołu został Ken Rees, a głównym inżynierem – François-Xavier „FX” Demaison. Obaj wcześniej pracowali w zespole Subaru. Solberg zatrudnił także innego byłego członka Subaru, Tore'go Dahla, jako mechanika.

Pierwszy start nowego zespołu, w Rajdzie Norwegii, zakończył się zajęciem 6. miejsca. W kolejnym, w Rajdzie Cypru, Solberg był trzeci. Stał się tym samym pierwszym kierowcą po Malcolmie Wilsonie od 1993 roku, który zajął miejsce na podium, startując w prywatnym zespole rajdowym. Następnie Norweg był czwarty w Rajdzie Portugalii i nie ukończył Rajdu Argentyny. Przed Rajdem Sardynii był bliski zmiany samochodu na Peugeota 307 WRC, jednak ostatecznie w jego Xsarze zamontowano nowe ulepszenia, związane z układem chłodzenia, silnikiem i dyferencjałami. W Rajdzie Sardynii zajął 3. pozycję. Następnie nie ukończył Rajdu Grecji, był czwarty w Rajdzie Polski i nie dojechał do mety Rajdu Finlandii. We wrześniu 2009 roku Solberg zdecydował, iż w ostatnich dwóch rundach sezonu 2009, Rajdzie Katalonii i Rajdzie Wielkiej Brytanii, pojedzie Citroënem C4 WRC w specyfikacji 2008. W obu tych rajdach Solberg był czwarty, a w klasyfikacji generalnej Mistrzostw Świata zajął 5. pozycję.

Petter Solberg w Citroënie C4 WRC na odcinku specjalnym Rajdu Finlandii 2010

W sezonie 2010 Solberg ponownie zaplanował starty samochodem Citroën C4 WRC po tym, jak zakupił dwa egzemplarze w specyfikacji 2009 od Citroën Racing. W swoim pierwszym starcie w sezonie, w Rajdzie Szwecji, Solberg był dziewiąty. W Rajdzie Meksyku do ostatniego odcinka specjalnego walczył o zwycięstwo z Sébastienem Loebem, lecz ostatecznie przyjechał drugi. Także w kolejnych dwóch rajdach, Jordanii i Szwecji, Norweg stawał na podium (był odpowiednio trzeci i drugi). Z kolei nie ukończył Rajdu Nowej Zelandii z powodu wypadku. W następnej rundzie WRC w Portugalii punktował, dzięki zajęciu 5. miejsca.

W czerwcu 2010 roku Solberg zakończył jedenastoletnią współpracę z pilotem Philem Millsem, który zdecydował się poświęcić życiu prywatnemu i rodzinie. Nowym pilotem Norwega został pochodzący z Irlandii Północnej Chris Patterson. Z Pattersonem Solberg wystartował w Rajdzie Bułgarii i był tam trzeci. W kolejnych dwóch rajdach Solberg był czwarty i piąty, natomiast w czterech ostatnich rundach sezonu zajmował miejsca na podium: drugie w Japonii, Katalonii i Wielkiej Brytanii oraz trzecie we Francji. Ostatecznie znalazł się na 3. miejscu w klasyfikacji generalnej Mistrzostw Świata.

14 stycznia 2011 roku zespół Petter Solberg World Rally Team ogłosił, że w sezonie 2011 Mistrzostw Świata Petter Solberg z Chrisem Pattersonem wystartują samochodem Citroën DS3 WRC.

W styczniu 2011 roku Solberg wystartował Peugeotem 207 S2000 w Rajdzie Monte Carlo zaliczanym do cyklu IRC. Ukończył wszystkie odcinki specjalne, plasując się na 7. pozycji, jednak w wyniku awarii alternatora nie dojechał do mety i nie ukończył rajdu.

W sezonie 2012 Solberg startował w barwach Forda. Sezon rozpoczął od 3 miejsca w Monte Carlo i 4 w Szwecji. Rajd Meksyku i Portugalii ukończył na trzeciej pozycji. Rajd Argentyny dojechał jako szósty, a kolejnego Rajdu Grecji nie ukończył. Nową Zelandię ukończył jako trzeci. W Rajdzie Niemiec dojechał na metę jako 11. Rajd Wielkiej Brytanii dojechał na podium zajmując trzecią pozycje. Rajd Francji dojechał na odległej 26 szóstej pozycji po tym, jak uszkodził samochód uderzając w słup wysokiego napięcia. Rajd Włoch dojechał jako dziewiąty. Ostatni w sezonie Rajd Hiszpanii dojechał jako 11. Był to jego ostatni rajd w WRC po tym, jak Ford postanowił, że z końcem sezonu wycofa się. Solberg postanowił nie kontynuować startów w prywatnym zespole.

Po odejściu z WRC, w 2014 roku Petter rozpoczął starty w FIA World Rallycross Championship. Wygrał je, zostając pierwszym mistrzem tego cyklu, i pierwszym kierowcą który wygrał dwa różne cykle należące do FIA. Powtórzył ten wyczyn w sezonie 2015.

Życie prywatne

Petter Solberg jest synem Terje'go i Tove. Zarówno ojciec, jak i matka, powiązani byli ze sportami motorowymi i startowali w krajowych mistrzostwach w rallycrossie. Rajdowcem jest też jego brat, Henning Solberg, starszy o rok i startujący w rajdowych Mistrzostwach Świata jako kierowca teamów: Forda, Stobart M-Sport Ford Rally Team czy Munchi's Ford World Rally Team.

Solberg mieszka wraz z rodziną w Monako. Jest mężem Szwedki Pernilli Walfridsson. Ma z nią syna Olivera (ur. 2002). Pernilla Walfridsson jest córką Pera-Inge Walfridssona, byłego mistrza Europy w rallycrossie. Sama również startowała w rajdach, w tym w 14 rajdach zaliczanych do Mistrzostw Świata.

Solberg jest właścicielem małych linii lotniczych Petter Solberg Aviation AB, wynajmujących prywatnym użytkownikom czarterowe odrzutowe samoloty Cessna.

Zwycięstwa w Mistrzostwach Świata

Stan na 8 sierpnia 2016r.

Nr	Rajd	Sezon	Pilot	Samochód
1	Rajd Wielkiej Brytanii	2002	Phil Mills	Subaru Impreza WRC
2	Rajd Cypru	2003
3	Rajd Australii
4	Rajd Francji
5	Rajd Wielkiej Brytanii
6	Rajd Nowej Zelandii	2004
7	Rajd Grecji
8	Rajd Japonii
9	Rajd Wielkiej Brytanii
10	Rajd Włoch
11	Rajd Szwecji	2005
12	Rajd Meksyku
13	Rajd Wielkiej Brytanii	2005

Starty w rajdach WRC

Sezon	Zespół	Samochód	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	Punkty	Miejsce
1998	Shell Norge Petter Solberg	Toyota Celica GT-Four		16											NU				0	-
1999	Ford Motor Co Petter Solberg	Ford Escort WRC Ford Focus WRC		11	5	11						12		27		9			2	18.
2000	Ford Motor Co Petter Solberg Subaru World Rally Team	Ford Focus WRC Subaru Impreza WRC			5	NU		6	NU	4	NU		NU	9	NU	NU			6	10.
2001	Subaru World Rally Team	Subaru Impreza WRC	NU	6	NU	NU	5	NU	2	NU	7	7	9	5	7	NU			11	10.
2002	555 Subaru World Rally Team	Subaru Impreza WRC	6	NU	5	5	5	2	5	NU	3	NU	3	NU	3	1			37	2.
2003	555 Subaru World Rally Team	Subaru Impreza WRC	NU	6	NU	3	5	3	1	8	2	1	NU	1	5	1			72	1.
2004	555 Subaru World Rally Team	Subaru Impreza WRC	7	3	4	1	4	1	3	NU	NU	NU	1	1	1	5	5	NU	82	2.
2005	Subaru World Rally Team	Subaru Impreza WRC	NU	1	1	3	2	NU	2	9	3	4	7	1	NU	3	13	NU	71	2.
2006	Subaru World Rally Team	Subaru Impreza WRC	NU	NU	2	7	11	2	9	7	NU	NU	7	8	13	2	6	3	40	6.
2007	Subaru World Rally Team	Subaru Impreza WRC	6	4	6	NU	2	NU	5	3	NU	6	7	6	5	16	5	4	47	5.
2008	Subaru World Rally Team	Subaru Impreza WRC	5	4	11	NU	NU	10	2	6	6	5	4	5	5	8	4		46	6.
2009	Petter Solberg World Rally Team	Citroën Xsara WRC Citroën C4 WRC		6	3	4	NU	3	NU	4	NU		4	4					35	5.
2010	Petter Solberg World Rally Team	Citroën C4 WRC	9	2	3	2	NU	5	3	4	5	2	3	2	2				169	3.
2011	Petter Solberg World Rally Team	Citroën DS3 WRC	5	4	6	NU	3	4	4	5	5	3	DK	NU	NU				110	5.
2012	Ford World Rally Team	Ford Fiesta RS WRC	3	4	3	3	6	NU	3	4	11	3	26	9	11				124	5.

Uwagi

1. ↑ Fordem Escortem startował jedynie w Rajdzie Szwecji.
2. ↑ Subaru Imprezą startował w Rajdzie Francji, Włoch, Australii i Wielkiej Brytanii.
3. ↑ Citroënem C4 WRC startował jedynie w Rajdzie Hiszpanii i Wielkiej Brytanii.

Przypisy

1. ↑ a b c d Engineering the World Rally: Meet Petter Solberg. Discovery Channel. . (ang.).
2. ↑ a b c d e f g h i SWRT Member Profiles: Meet Petter Solberg. Subaru Global. . . (ang.).
3. ↑ a b c d WRC: PETTER SOLBERG. Crash.Net. . (ang.).
4. ↑ a b c d e f g h i j k RallyBase: Petter Solberg. Rallybase.nl. . (ang.).
5. ↑ 54th Network Q Rally of Great Britain. Rallybase.nl. . (ang.).
6. ↑ a b c Rajdy WRC – Petter Solberg. V10.pl. . (pol.).
7. ↑ 48th International Swedish Rally. Rallybase.nl. . (ang.).
8. ↑ 30th Rally New Zealand. Rallybase.nl. . (ang.).
9. ↑ Phil Mills profile. BBC. . . (ang.).
10. ↑ 44ème V-Rally Tour de Corse – Rallye de France. Rallybase.nl. . (ang.).
11. ↑ 2001 FIA World Rally Championship for Drivers Final classification. Rallybase.nl. . (ang.).
12. ↑ 48th Acropolis Rally. Rallybase.nl. . (ang.).
13. ↑ Makinen signs with Subaru. RTÉ Sport. . (ang.).
14. ↑ Now Sainz wins as Burns disqualified. Sydney Morning Herald. . (ang.).
15. ↑ History of the Rally of Great Britain. Wales Rally GB. . . (ang.).
16. ↑ Solberg sizzles in Cyprus. CarMag.co.za. . (ang.).
17. ↑ 53rd Neste Rally Finland. RallyBase.nl. . (ang.).
18. ↑ Result – Telstar Rally Australia. Crash.net. . (ang.).
19. ↑ Solberg wins in Corsica to boost world title hopes. RTÉ Sport. . (ang.).
20. ↑ a b Solberg clinches title with Rally GB victory. Crash.net. . (ang.).
21. ↑ Subaru ends speculation, signs Mikko Hirvonen. Motorsport.com. . (ang.).
22. ↑ Gronholm spins, Solberg wins. CarMag.co.za. . (ang.).
23. ↑ Solberg wins Acropolis Rally. RTÉ Sport. . (ang.).
24. ↑ Atkinson completes Subaru line-up. Crash.net. . (ang.).
25. ↑ Rally Mexico win sees Solberg top Championship. Breakingnews.ie. . . (ang.).
26. ↑ WRC: Tragic end to Wales Rally GB. gizmag. . (ang.).
27. ↑ Rajd Australia – Solberg zabił kangura. Sport.pl. . (pol.).
28. ↑ 75ème Rallye Automobile Monte-Carlo. Rallybase.nl. . (ang.).
29. ↑ Henning carries Stobart to maiden podium. Crash.net. . (ang.).
30. ↑ NEWS FLASH: Petter retires from leg. Crash.net. . (ang.).
31. ↑ NEWS FLASH: Petter out. Crash.net. . (ang.).
32. ↑ Petter: I simply couldn't attack. Crash.net. . (ang.).
33. ↑ Petter: More to come from '07 spec Impreza. Crash.net. . (ang.).
34. ↑ Damper issues drop Petter to third. Crash.net. . (ang.).
35. ↑ Petter: We've found solution to 'biggest problem'. Crash.net. . (ang.).
36. ↑ Subaru: Petter's car not safe.... Crash.net. . (ang.).
37. ↑ Petter hits rock. Crash.net. . (ang.).
38. ↑ Handling problems slow Petter – again. Crash.net. . (ang.).
39. ↑ Solberg helps Subaru reclaim third. Crash.net. . (ang.).
40. ↑ Subaru confirms debut event for new car. Crash.net. . (ang.).
41. ↑ Subaru wycofuje się z WRC!!!. V10.pl. . (pol.).
42. ↑ Suzuki withdraw from rally championship. BBC. . . (ang.).
43. ↑ Entry List 2009. Official site: Rally of Ireland. . . (ang.).
44. ↑ a b Solberg ponders switch to 307. WRC.com. . (ang.).
45. ↑ It’s a Citroen Xsara. Oficjalna strona Pettera Solberga. . . (ang.).
46. ↑ Petter slipper å betale VM-satsning. NRK. . (norw.).
47. ↑ http://www.rallybuzz.com/petter-solberg-world-rally-team/ RallyBuzz (ang.)
48. ↑ a b c d e f g h Rallye-Info: Petter Solberg. Rallye-Info.com. . (ang.).
49. ↑ An impressive 3rd at Cyprus. Oficjalna strona Pettera Solberga. . . (ang.).
50. ↑ Solberg gets his upgrades. WRC.com. . (ang.).
51. ↑ Petter Solberg zaprezentował C4 WRC. V10.pl. . (pol.).
52. ↑ Solberg stays with Citroen in 2010. Oficjalna strona Rajdu Turcji. . (ang.).
53. ↑ Sebastien Loeb wins Rally Mexico as Solberg snatches second place. RallyBuzz. . (ang.).
54. ↑ Rally New Zealand WRC: Result. Crash.net. . (ang.).
55. ↑ Mills pożegnał Solberga. Auto-news.pl. . (pol.).
56. ↑ Solberg z nowym pilotem. Auto-news.pl. . . (pol.).
57. ↑ Norwegian Petter Solberg finished yesterday’s first day of competition in third place in the Bulgarian rally.. The Foreigner. . . (ang.).
58. ↑ Petter Solberg signs with major sponsors.. Oficjalna strona Pettera Solberga. . . (ang.).
59. ↑ Petter nie dotarl do Monako. autoklub.pl. . (pol.).
60. ↑ a b World Rally Championship: Profil Pettera Solberga. sportfans.co.uk. . . (ang.).
61. ↑ RallyBase: Henning Solberg. RallyBase.nl. . (ang.).
62. ↑ Team Petter: Petter Solberg. Oficjalna strona Pettera Solberga. . . (ang.).
63. ↑ Petter Solberg World Rally Team. The Rally Site. . (ang.).
64. ↑ Per-Inge "Pi" Walfridsson. Walfridsson.com. . . (szw.).
65. ↑ RallyBase: Pernilla Walfridsson. RallyBase.nl. . (ang.).
66. ↑ Flygplan för Charter – Välkommen ombord!. Petter Solberg Aviation. . . (norw.).

Bibliografia

• RallyBase: Petter Solberg. RallyBase.nl. . (ang.).
• Rallye-Info: Petter Solberg. Rallye-Info.com. . (ang.).
• eWRC-results: Petter Solberg. eWRC. . (ang.).

Rajdowi mistrzowie świata WRC

1977 Sandro Munari (FIA Cup) 1978 Markku Alén (FIA Cup) 1979 Björn Waldegård 1980 Walter Röhrl 1981 Ari Vatanen 1982 Walter Röhrl 1983 Hannu Mikkola 1984 Stig Blomqvist 1985 Timo Salonen 1986 Juha Kankkunen 1987 Juha Kankkunen 1988 Massimo Biasion 1989 Massimo Biasion 1990 Carlos Sainz 1991 Juha Kankkunen 1992 Carlos Sainz 1993 Juha Kankkunen 1994 Didier Auriol 1995 Colin McRae 1996 Tommi Mäkinen 1997 Tommi Mäkinen 1998 Tommi Mäkinen 1999 Tommi Mäkinen 2000 Marcus Grönholm 2001 Richard Burns 2002 Marcus Grönholm 2003 Petter Solberg 2004 Sébastien Loeb 2005 Sébastien Loeb 2006 Sébastien Loeb 2007 Sébastien Loeb 2008 Sébastien Loeb 2009 Sébastien Loeb 2010 Sébastien Loeb 2011 Sébastien Loeb 2012 Sébastien Loeb 2013 Sébastien Ogier 2014 Sébastien Ogier 2015 Sébastien Ogier 2016 Sébastien Ogier 2017 Sébastien Ogier 2018 Sébastien Ogier 2019 Ott Tänak 2020 Sébastien Ogier 2021 Sébastien Ogier 2022 Kalle Rovanperä 2023 Kalle Rovanperä

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 000000036593961X
• VIAF: 230763229
• LCCN: no2014098865
• NDL: 01084081
• SUDOC: 080926134
• BIBSYS: 4100032

Encyklopedie internetowe:

• SNL: Petter_Solberg