Żyłeniszki

W tym artykule poznamy fascynujący świat Żyłeniszki i wszystko, co ma do zaoferowania. Żyłeniszki jest od wieków przedmiotem zainteresowania i debaty, a jego wpływ jest odczuwalny w różnych obszarach, od nauki po kulturę popularną. Na tych stronach przeanalizujemy historię Żyłeniszki, jego znaczenie we współczesnym świecie i różne perspektywy, jakie istnieją na ten temat. Niezależnie od tego, czy jesteś ekspertem w dziedzinie Żyłeniszki, czy po prostu chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, w tym artykule znajdziesz kompleksowy i wnikliwy przegląd.

Żyłeniszki
Państwo

 Litwa

Okręg

 uciański

Rejon

ignaliński

Gmina

Nowe Daugieliszki

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej znajduje się punkt z opisem „Żyłeniszki”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Żyłeniszki”
Ziemia55°17′59″N 26°22′25″E/55,299722 26,373611

Żyłeniszki – dawny futor. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w gminie N.owe Daugieliszki

Historia

W czasach zaborów wieś w gminie Daugieliszki, w powiecie święciańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1905 roku liczyła 59 mieszkańców, 53 dziesięciny[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym futor leżał w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie święciańskim, w gminie Daugieliszki.

W 1931 w 9 domach zamieszkiwało 57 osób[2].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Paryndze i prawosławnej w Michałowie. Podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Daugieliszkach[3].

Przypisy

  1. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 276
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 42.
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 2045.