Koziczyn (gmina Ignalino)

W tym artykule będziemy eksplorować fascynujący świat Koziczyn (gmina Ignalino), zajmując się różnymi aspektami związanymi z tą osobą/tematem/datą. Od jego wpływu na społeczeństwo po jego znaczenie w kulturze popularnej, poprzez jego najbardziej znaczące osiągnięcia i wyzwania, przed którymi stanął w trakcie swojej kariery. Ponadto przeanalizujemy jego wpływ w konkretnych obszarach, takich jak między innymi technologia, polityka, sztuka, nauka. W tym artykule staramy się przedstawić wszechstronną i wzbogacającą wizję Koziczyn (gmina Ignalino), zachęcając czytelnika do refleksji i pogłębienia wiedzy na ten ekscytujący temat.

Koziczyn
Strazdiškė
Państwo

 Litwa

Okręg

 uciański

Rejon

ignaliński

Gmina

Ignalino

Populacja (2021)
• liczba ludności


3

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej znajduje się punkt z opisem „Koziczyn”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Koziczyn”
Ziemia55°16′52″N 26°10′52″E/55,281111 26,181111

Koziczyn (lit. Strazdiškė) – wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w gminie Ignalino.

Historia

W czasach zaborów zaścianek w gminie Zabłociszki, w powiecie święciańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1905 roku liczył 31 mieszkańców, 11 dziesięcin[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym leśniczówka leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie święciańskim, w gminie Daugieliszki.

W 1931 w 1 domu zamieszkiwało 6 osób[2].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Połusze. Podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Ignalinie[3].

Przypisy

  1. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 276
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 45.
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 782.