262 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

W dzisiejszym świecie 262 Dywizja Piechoty (III Rzesza) jest bardzo istotnym tematem, który wywołuje duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Od momentu swojego pojawienia się wpływa na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje ze sobą, sposób wykonywania określonych czynności lub sposób postrzegania świata. 262 Dywizja Piechoty (III Rzesza) wywołał kontrowersje, był centralnym punktem dochodzeń i zmienił bieg wielu dyskusji. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z 262 Dywizja Piechoty (III Rzesza), przeanalizujemy jego wpływ na społeczeństwo i zastanowimy się nad jego znaczeniem w dzisiejszym świecie.

262 Dywizja Piechoty
262. Infanterie-Division
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1940

Tradycje
Kontynuacja

56 Dywizja Piechoty

Dowódcy
Pierwszy

gen. Edgar Theißen

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Wiedeń (formowanie)

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

IV Korpus Armijny

262 Dywizja Piechoty (niem. 262. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki, gdzie została rozbita.

Sformowana została w Wiedniu na mocy rozkazu z 26 sierpnia 1939, w 4. fali mobilizacyjnej w XVII Okręgu Wojskowym. W czasie agresji niemieckiej na Polskę stacjonowała w Saarze. We wrześniu 1940 została przerzucona na terytorium okupowanej Polski. Od 22 czerwca 1941 uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki w składzie IV Korpusu Armijnego, biorąc udział w walkach przeciw Armii Czerwonej[1][2]. Ciężkie straty poniosła w trakcie bitwy pod Kurskiem. W czasie toczonych walk odwrotowy poniosła kolejne straty, w związku z czym została zredukowana do 262 grupy dywizyjnej. We wrześniu 1944 jej niedobitki włączono do 56 Dywizji Piechoty[3].

Służący w 262 DP ppor. Michael Kitzelmann, za wypowiedzi antywojenne i krytykę okrucieństwa panującego na terytorium niemieckiej okupacji, został skazany na śmierć[4].

Dowódcy dywizji

  • gen. por. Edgar Theißen (od 26.08.1939)
  • gen. por. Friedrich Karst (od 15.09.1942)
  • gen. mjr Eugen Wößner (od 16.07.1943)[3].

Struktura organizacyjna

Stan w sierpniu 1939:

  • 462, 482 i 486 pułk piechoty,
  • 262 pułk artylerii,
  • 262 batalion pionierów,
  • 262 oddział rozpoznawczy,
  • 262 oddział przeciwpancerny,
  • 262 oddział łączności,
  • 262 polowy batalion zapasowy;

Struktura organizacyjna w marcu 1943 roku:

  • 462, 482 i 486 pułk grenadierów,
  • 262 pułk artylerii,
  • 262 batalion pionierów,
  • 262 batalion fizylierów,
  • 262 oddział przeciwpancerny,
  • 262 oddział łączności,
  • 262 polowy batalion zapasowy;

Przypisy

  1. ↑ Fiszer i Gruszczyński 2009 ↓, s. 46.
  2. ↑ Mitcham 2009 ↓, s. 305.
  3. ↑ a b Mitcham 2009 ↓, s. 306.
  4. ↑ Beorn 2017 ↓, s. 294.

Bibliografia

  • Waitman Wade Beorn: Polowanie na Żydów. Zbrodnie Wehrmachtu. Warszawa: 2017. ISBN 978-83-7773-537-4.
  • Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
  • Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
  • Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
  • Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
  • Haupt Werner, Die deutschen Infanterie-Division b.m.w 1991;ISBN 3-89555-274-7;
  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
Dywizje piechoty III Rzeszy
1-100
101-200
201-300
301-400
401-500
501-600
601-719
Imienne

rigt