711 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

W artykule „var1” zajmiemy się tematem, który przykuł dziś uwagę wielu osób. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje dla życia codziennego, w tym artykule omówione zostaną różne perspektywy i aspekty związane z var1. Ponadto przeanalizowane zostaną różne badania i badania, które rzuciły światło na ten temat, zapewniając czytelnikom szerszą i głębszą wizję. Dodatkowo zbadane zostaną możliwe rozwiązania lub strategie sprostania wyzwaniom związanym ze zmienną var1. Ostatecznie ten artykuł ma na celu dostarczenie cennej wiedzy i perspektyw, które mogą przyczynić się do pełniejszego zrozumienia var1 i jego wpływu na nasze życie.

Ten artykuł dotyczy 711 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 711 Dywizja Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.
711 Dywizja Piechoty
711. Infanterie-Division
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1 maja 1941

Rozformowanie

9 maja 1945

Dowódcy
Ostatni

Josef Reicher

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Hanower

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

Skład

731. i 744 pułk grenadierów,
651 pułk artylerii

711 Dywizja Piechoty (niem. 711. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana w Hanowerze na mocy rozkazu z 1 maja 1941, w 15. fali mobilizacyjnej, w IX Okręgu Wojskowym.

Struktura organizacyjna

Struktura organizacyjna w maju 1941

731. i 744. pułk piechoty, 651. oddział artylerii, 711. kompania pionierów (saperów), 711. kompania łączności;

Struktura organizacyjna w listopadzie 1942

731. i 744. pułk grenadierów, 651. oddział artylerii, 711. kompania pionierów, 711. kompania przeciwpancerna, 711. kompania łączności;

Struktura organizacyjna w sierpniu 1943

731. i 744. pułk grenadierów, 651. pułk artylerii, 711. kompania pionierów, 711. kompania przeciwpancerna, 711. kompania łączności, 651. polowy batalion zapasowy;

Struktura organizacyjna w październiku 1943

731. i 744. pułk grenadierów, 651. pułk artylerii, 711. batalion pionierów, 711. kompania przeciwpancerna, 711. oddział łączności, 651. polowy batalion zapasowy;

Struktura organizacyjna w styczniu 1944

731. i 744. pułk grenadierów, 651. pułk artylerii, 711. batalion pionierów, 711. kompania przeciwpancerna, 711. oddział łączności, 711. polowy batalion zapasowy;

Struktura organizacyjna w grudniu 1944

731., 744. i 763. pułk grenadierów, 651. pułk artylerii, 711. batalion pionierów, 711. batalion fizylierów, 711. oddział przeciwpancerny, 711. oddział łączności, 1711. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy dywizji

  • gen. mjr Dietrich von Reinersdorff – Paczensky und Tenczin 1 V 1941 – 1 IV 1942;
  • gen. mjr Wilhelm Haverkamp 1 IV 1942 – 15 VII 1942;
  • gen. por. Friedrich-Wilhelm Deutsch 15 VII 1942 – 15 III 1943;
  • gen. por.[1] Josef Reicher 15 III 1943 – 9 V 1945;

Szlak bojowy

Po utworzeniu umieszczona na terenie Francji jako jednostka okupacyjna. Z początkiem 1945 została przeniesiona na front Wschodni do GA "Południe". Skapitulowała 9 maja 1945 na terenie Czechosłowacji.

Przypisy

  1. ↑ Wingert 2010 ↓, s. 11.

Bibliografia

  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
  • Arkadiusz Wingert: Wojna totalna. Wehrmacht przeciw Armii Czerwonej 1941-1945. Suplement. Kraków: 2010.
Dywizje piechoty III Rzeszy
1-100
101-200
201-300
301-400
401-500
501-600
601-719
Imienne

rigt