Apries

Appearance przypnij ukryj Apries

władca starożytnego Egiptu
Okres	od 589 p.n.e. do 570 p.n.e.
Dane biograficzne
Dynastia	XXVI dynastia
Ojciec	Psametych II

Apries lub Uahibre lub Wahibre – faraon, władca starożytnego Egiptu z Okresu Schyłkowego, z XXVI dynastii saickiej. Panował w latach 589-570 p.n.e. Był synem Psametycha II. Prowadził odmienną niż jego ojciec, politykę zagraniczną, polegającą głównie na podjęciu prób odzyskania dla Egiptu wpływów w Syro-Palestynie, ograniczeniu rozwoju miast, głównie Tyru i Sydonu, mogących stać się bazą wyjściową do inwazji na Egipt oraz przełamania hegemonii babilońskiej w tym regionie. Było to priorytetem początkowych lat jego panowania. W latach końcowych, walcząc o władzę sprzymierzył się z siłami babilońskimi, co w efekcie przyniosło klęskę i śmierć.

Zmagania o Tyr i Jerozolimę

W pierwszej kolejności postanowiono unieszkodliwić Tyr. W tym celu zorganizowano jego blokadę, która być może trwała około 3 lat. Egipcjanom nie udało się jednak zdobyć miasta, którego władca Itobal III poprosił o pomoc władcę babilońskiego – Nabuchodonozora II, którego wojska wkrótce wkroczyły do miasta. Plany Apriesa nie tylko nie spełniły się, ale także zaszkodziły Egiptowi, odcinając od niego Fenicję. Niejako zadośćuczynieniem utraty Tyru było zdobycie Sydonu i Gazy.

W królestwie Judy, początkowo neutralnej wobec Babilonu, stronnictwo antybabilońskie zdobywało coraz większe poparcie. Sedecjasz, ostatni władca Judy, być może pod wpływem namowy Apriesa, zmienił swą politykę i otwarcie wystąpił przeciw Babilończykom. W odpowiedzi Nabuchodonozor natychmiast dokonał inwazji na Judę, zajął liczne warowne miasta i dążąc do likwidacji niezależności tego królestwa, przystąpił w 587 roku p.n.e. do oblężenia samej jego stolicy – Jerozolimy. Oblężona stolica Judy, osamotniona, mogła liczyć jedynie na pomoc ze strony Egiptu, ale Apries zwlekał z podjęciem jakiejkolwiek akcji. Gdy oblężenie i blokada miasta przedłużały się, faraon w końcu postanowił pójść miastu z odsieczą. Plan zakładał szybkie uderzenie z zaskoczenia jako jedyne możliwe rozwiązanie w zmaganiach z wojskami babilońskimi. Nabuchodonozor, dowiedziawszy się jednak o ruchach wojsk faraona, wyruszył naprzeciw nim, zwalniając blokadę Jerozolimy i chwilowo odstępując od oblężenia miasta. W Apriesie upatrywano zbawcę i obrońcę Jerozolimy. W mieście zapanowała powszechna radość i euforia, która wkrótce przerodziła się w zaskoczenie i przerażenie. Bowiem wiosną 586 roku p.n.e. doszło do spotkania sił egipskich z siłami Nabuchodonozora, w którym Egipcjanie ponieśli klęskę i zostali zmuszeni do wycofania się z Judy. Siły babilońskie powróciły pod Jerozolimę i wkrótce w wyniku nasilenia działań oblężniczych obrona została przełamana i latem 586 roku p.n.e. miasto zostało zdobyte. Żołnierze babilońscy dokonali straszliwej rzezi mieszkańców i ogromnego spustoszenia, zdobytego miasta. Władca Judy – Sedecjasz zdołał zbiec lecz został wkrótce ujęty i po wymordowaniu całej jego rodziny, oślepionego wywieziono do Babilonu. Za ustępującymi wojskami Apriesa ciągnęły tysiące mieszkańców Judy zamierzając schronić się przed Babilończykami w Egipcie. Migracja ta dała początek nowemu osadnictwu izraelskiemu w Egipcie. Najsilniejsza społeczność powstała na Elefantynie.

Schyłek panowania

Po burzliwych wydarzeniach w Syro-Palestynie, nastąpił okres spokoju wewnętrznego i względnego ustabilizowania władzy. Czas ten faraon zapewne spożytkował na działalność budowlaną i ugruntowanie swej władzy. Schyłkowe lata jego panowania, podobnie jak początkowe, przyniosły w Egipcie burzliwe wydarzenia; bunt, walki wewnętrzne, napaść wojsk babilońskich i w końcu klęskę i śmierć. Podłożem zaostrzającej się sytuacji było narastanie niezadowolenia wśród Egipcjan, spowodowane zwiększającym się napływem osadników greckich, wzrostem znaczenia społeczności greckich, licznymi przywilejami im nadawanymi, rosnącym wpływem Greków w armii egipskiej oraz wyraźnym sprzyjaniem im przez samego faraona. Niepokoje zapoczątkowały zamieszki, które wybuchły w Cyrenajce pomiędzy ludnością libijską a napływową ludnością grecką. Libijczycy poprosili o pomoc faraona, a ten obawiając się konfrontacji pomiędzy najemnikami greckimi, stanowiącymi znaczną siłę w jego armii i wojskami greckimi w Libii, wysłał aby spacyfikować zamieszki, armię złożoną z samych Egipcjan. Armią dowodził Amazis, który, według Herodota, w czasie przemowy do zebranych wojsk został obwołany władcą. Przejęcie przez niego władzy oznaczało bunt przeciw Apriesowi i wybuch wojny domowej. Apries natychmiast wysłał do Amazisa

„...poważnego męża ze swego otoczenia, który zwał się Patarbemis, by ten dostarczył mu żywego wodza...lecz kiedy bez Amazysa przybył do Apriesa, ten długo się nie namyślał, tylko w przypływie wielkiego gniewu kazał mu odciąć uszy i nos. Ci z Egipcjan co jeszcze sprawie króla sprzyjali...nie zwlekali ani chwili, tylko przeszli na druga stronę i poddali się Amazysowi.” Obelisk Apriesa na Piazza di Minerva w Rzymie

Po fiasku misji mediacyjnej, obaj wodzowie; faraon i uzurpator, dążyli do jak najszybszej konfrontacji. Do spotkania dwóch przeciwnych armii doszło pod Momemfis, gdzie stoczono krwawą bitwę. Armia Apriesa została pokonana, a on sam dostał się do niewoli. Przewieziono go do Sais, które już wówczas stanowiło rezydencję Amazisa, gdzie pod naciskiem, prawdopodobnie swych doradców, nowy władca „wydał Apriesa Egipcjanom, a ci udusili go, następnie pogrzebali w jego rodzinnym grobie”.

Jest to jedna z wersji końca panowania Apriesa. Inna mówi o okresie około dwóch lat panowania obydwu władców i śmierci Apriesa podczas walk armii Amazisa z wojskami Nabuchodonozora II, króla Babilonu, który wojnę domową w Egipcie próbował wykorzystać aby zdobyć władzę nad Egiptem. Według tej wersji Apries przeszedł na stronę babilońską. Jeszcze inna wersja mówi, iż Apries zginął zamordowany po walkach wewnętrznych i próbie odzyskania władzy.

Tytulatura

Królewski Protokół
serech lub Horusowe:
trl.: wꜢḥ-ib (Uah-ib)
tłum.: Ten-o-mocnym/trwałym-sercu
nebti lub Należący do Obu Pań:
trl.: nb-ḫpš (Neb chepesz)
tłum.: Pan-siły
Złotego Horusa:
trl.: swꜢḏ-tꜤwi (Suaataui)
tłum.: Ten,który-sprzyja-rozwojowi-Obydwu-Krajów
prenomen lub imię tronowe:
trl.: ḥꜤꜤ-ib-rꜤ (Haaibre)
tłum.: O radosnym sercu, Re
nomen lub imię rodowe:
trl.: wꜢḥ-ib-rꜤ (Wahibre)
tłum.: O niezłomnej woli, Re

Znane jest również kilka odmiennych wariantów zapisu hieroglificznego imion Apriesa, m.in. odmienne imię złotego horusa.

Przypisy

1. ↑ a b Herodot, Dzieje tłum. Seweryn Hammer
2. ↑ a b c d e Ronald J.R.J. Leprohon Ronald J.R.J., Denise M.D.M. Doxey Denise M.D.M., The great name: ancient Egyptian royal titulary, Atlanta: Society of Biblical Literatures, 2013 (Writings from the ancient world), s. 165, ISBN 978-1-58983-767-6  .
3. ↑ a b c d e f PeterP. Lundström PeterP., Apries in hieroglyphics , Pharaoh.se   (ang.).
4. ↑ a b BogusławB. Kwiatkowski BogusławB., Poczet faraonów. Życie. Legenda. Odkrycia, wyd. 2, Iskry, 2021, s. 804, ISBN 978-83-244-1042-2 .
5. ↑ a b Egipt Starożytny - XXVI Dynastia , www.narmer.pl  .
6. ↑ Jürgen vonJ. Beckerath Jürgen vonJ., Handbuch der ägyptischen Königsnamen, München ägyptologische Studien, München: Deutscher Kunstverlag, 1984, s. 275, ISBN 978-3-422-00832-8   (niem.).

Władcy Starożytnego Egiptu

• Wszystkie daty dotyczą okresu przed narodzeniem Chrystusa (p.n.e.)

Od okresu predynastycznego do Pierwszego Przejściowego (przed ok. 3150–2133)

Okres	Dynastia Faraonowie
Predynastyczny (przed ok. 3150)	0 Hsekju Chaju Teje Czesz Neheb Wazner Mech Dwa Sokoły Hat-Hor Ny-Hor Pe-Hor Hedż-Hor Skorpion I Krokodyl Iry-Hor Ka Skorpion II
Wczesnodynastyczny (ok. 3150–2686)	I Narmer Aha Dżer Dżet Den Anedżib Semerchet Ka’a II Hetepsechemui Nebre Nineczer Uneg (?) Peribsen Chasechem Chasechemui
Stare Państwo (ok. 2686–2181)	III Sanacht Neczerierchet Sechemchet Chaba Neferka Huni IV Snofru Chufu Redżedef Chaefre Dżedefhor Nebka, Baka, Bakare Baure, Baefre, Bafre Menkaure Szepseskaf Dżedefptah V Userkaf Sahure Neferirkare Kakai Szepseskare Isi Neferefre Niuserre Ini Menkauhor Akauhor Dżedkare Izezi Unis VI Teti Userkare Pepi I Merenre I Antyemsaf I Pepi II Merenre Antyemsaf II Menbkare
1. Przejściowy (ok. 2181–2133)	VII Neferkare (młodszy) Neferkare Nebi Dżedkare Szemai Neferkare Chendu Merienhor Neferkamin Nikare Neferkare Tereru Neferkahor VIII Uadżkare Pepisonbe Neferkamin Anu Kakare Ibi Neferkare Neferkauhor Kapuibi Neferirkare IX Meribre Cheti I Neferkare Nebkaure Cheti II Setut X Merihathor Neferkare Uachare Cheti III Merikare Nebkaure Cheti IV

Średnie Państwo i Drugi Okres Przejściowy (ok. 2133–1567)

Okres	Dynastia Faraonowie
Średnie Państwo (ok. 2133–1786)	XI Mentuhotep I Intef I Intef II Intef III Mentuhotep II Mentuhotep III Mentuhotep IV XII Amenemhat I Senuseret I (koregent) Amenemhat II (koregent) Senuseret II (koregent) Senuseret III Amenemhat III Amenemhat IV (koregent) Neferusobek
2. Przejściowy (ok. 1786–1567)	XIII Wegaf Amenemhat V Sekhemre Khutawi Amenemhat VI Sehetepibre Iufeni Amenemhat VII Nebnun Semenkare Hornedjheriotef Sobekhotep I Nedjemibre Sebekhotep I Reniseneb Hor I Amenemhat VIII Amenemhat IX Sebekhotep II Chendżer Imiramesha (albo Mermesha) Antef IV (albo Intef IV) Set I Panteni Ameni Kemau Ibi Aakeni Sobekhotep III Neferhotep I Sahathor Sobekhotep IV Sobekhotep V Iaib Ai I Sobekhotep VI Ini Sankhenre Suadjetu Ined Neferhotep II Hori (albo Hor II) Sobekhotep VII Didumes Ibi Se(?)kare Senebmiu Sekhaenre Merkheperre Merikare Senweseret IV (albo Sesostris IV) Montuemsaf Neferhotep III Mentuhotep V Nerkare Wesermontu Sobekhotep VIII Ini Mentuhotep VI Senaib Sobekhotep IX Wepwawetemsaf Hor Meritaui Sebekai Khuiiker XIV Nehesi Khatire Nebfawre Sehebre Meridjefare Sewadjkare II Nebdjefare Wbenre (?)djefare (?)wbenre Awtibre Herwibre Nebsenre Sekheperenre Djedkherure Sankhibre Kanefertumre Sekhem(?)re Kakemetre Neferibre A(?) Kha(?)re Ankhkare Semen(?)re Djed(?)re Senefer(?)re Menibre Djed(?)re Inek(?) I(?) Ip(?) Hebi Aped Hepw Shemsu Meni(?) Wrkai (?)kare (?)kare Hepu(?) (albo (?)nre) (?)annati (albo (?)kare) Bebnem Iuf(?) Seth II Sinu Hor III Nibef Penestensepti Kherhemwetshepsut Khuihemwet XV Maibre Szeszi/Salitis Meruserre Jakobher Seuserence Chain Auserre Apopi Nebchepeszre Apopi Aakenenre Apopi Aasehere Chamudi XVI Anat-Her Weser-Anat Semqen Seket Wasa (Wadj(ed)) Qar Seneferanchre Pepi III Beb-ankh Nebmaatre Nikare II Meribre Aahetepre Aaneterre Nebwankhre Ahetepre Nebweserre Khaweserre Khaimure Yakob-baal Yakobner Yam Amu Nia(?) XVII Nebucheperure Antef V Sechemre Uahchau Rehotep Sobekemsaf I Sechemre Sementaui Dżehuti Mentuhotep VII Nibirau I Nibirau II Semenenre Seuserenre Sobekemsaf II Antef VI Antef VII Senachtenre Ahmose Sekenenre Tao (albo Taa) Kamose

Nowe Państwo i Trzeci Okres Przejściowy (ok. 1567–730)

Okres	Dynastia Faraonowie
Nowe Państwo (ok. 1567–1085)	XVIII Ahmose I Amenhotep I Totmes I Totmes II Hatszepsut Totmes III Amenhotep II Totmes IV Amenhotep III Echnaton (Amenhotep IV) Semenchkare Neferneferuaton Tutanchamon Aj Horemheb XIX Ramzes I Seti I Ramzes II (Wielki) Merenptah Amenmes Seti II Siptah Tauseret Jarsu? XX Setnacht Ramzes III Ramzes IV Ramzes V Ramzes VI Ramzes VII Ramzes VIII Ramzes IX Ramzes X Ramzes XI
3. Przejściowy (1085–730)	XXI Smendes I Amenemnesu Psusennes I Amenemope Osorkon Starszy Siamon Psusennes II XXII Szeszonk I Osorkon I Harsiese I Takelot I Osorkon II Szeszonk II Takelot II Szeszonk III Szeszonk IV Pimaj Szeszonk V XXIII Padibastet Iuput I Szeszonk VI Osorkon III Takelot III Rudżamon Iuput II Osorkon IV

Od Epoki Późnej do panowania rzymskiego (od 730)

Okres	Dynastia Faraonowie
Epoka Późna (730–305)	XXIV Tefnacht Bakenrenef XXV Pianchi Szabaka Szabataka Taharka Tanutamon XXVI Necho I Psametych I Necho II Psametych II Apries Ahmose II Psametych III XXVII Kambyzes II Dariusz I Wielki Kserkses I Artakserkses I Kserkses II Sogdianos Dariusz II Artakserkses II XXVIII Amyrtajos XXIX Neferites I Achoris Psamutis Neferites II XXX Nektanebo I Tachos Nektanebo II XXXI Artakserkses III Ochos Arses Chabbasz Dariusz III
Hellenistyczny (305–30)	Argeadzi Aleksander Wielki Filip Arrhidaeus Aleksander IV Macedoński (koregent) Lagidzi Ptolemeusz I Soter I Ptolemeusz II Filadelfos Ptolemeusz III Euergetes I Ptolemeusz IV Filopator I Ptolemeusz V Epifanes Ptolemeusz VI Filometor Ptolemeusz VII Neos Filopator II Ptolemeusz VIII Euergetes II Fyskon Ptolemeusz IX Soter II Lathyros Ptolemeusz X Aleksander I (koregent) Kleopatra III (koregentka) Kleopatra Berenike III Ptolemeusz XI Aleksander II (koregent) Ptolemeusz XII Neos Dionizos Kleopatra VI Tryfajna III Berenike IV Kleopatra VII Filopator Ptolemeusz XIII (koregent) Ptolemeusz XIV (koregent) Ptolemeusz XV Cezarion (koregent)
Rzymski (od 30)	cesarze rzymscy cesarze bizantyńscy

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 398519, 187149717612710951782
• GND: 102380902
• SUDOC: 199730008
• WorldCat: viaf-398519

Encyklopedia internetowa:

• Britannica: biography/Apries
• SNL: Apries