Chlorek amonu

W dzisiejszym świecie Chlorek amonu jest przedmiotem rosnącego zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Jego wpływ i wpływ rozciągają się na różne dziedziny i konteksty, budząc ciekawość i uwagę coraz bardziej zróżnicowanej publiczności. Jego znaczenie jest niezaprzeczalne we współczesnym społeczeństwie, wywołując refleksje, badania i dyskusje w poszukiwaniu zrozumienia jego znaczenia i zakresu. W tym sensie ten artykuł ma na celu omówienie tematu Chlorek amonu w szeroki i szczegółowy sposób, eksplorując jego liczne aspekty, implikacje i wyzwania, jakie stwarza w różnych obszarach. Przeanalizowany zostanie wpływ Chlorek amonu w różnych kontekstach, a także jego ewolucja w czasie, oferując kompleksową wizję, która przyczynia się do wzbogacenia zrozumienia tego tematu.

Chlorek amonu
Ilustracja
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

NH
4
Cl

Masa molowa

53,49 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały krystaliczny proszek albo bezbarwne kryształy[2]

Minerały

salmiak rodzimy

Identyfikacja
Numer CAS

12125-02-9

PubChem

25517

DrugBank

DB06767

Podobne związki
Inne aniony

chlorek sodu, chlorek potasu

Inne kationy

fluorek amonu, bromek amonu

Podobne związki

siarczan amonu

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

B05XA04, G04BA01

Chlorek amonu, pot. salmiak (z łac. sal ammoniac[8][9]), NH
4
Cl
nieorganiczny związek chemiczny z grupy chlorków, sól kwasu solnego i amoniaku. Występuje naturalnie jako rzadki minerał salmiak rodzimy.

Otrzymywanie

Można go otrzymać w reakcji kwasu solnego i amoniaku[10]:

HCl + NH
3
NH
4
Cl

Reakcja zachodzi również między gazowymi chlorowodorem i amoniakiem, jednak wymaga obecności choćby niewielkiej ilości pary wodnej[10].

Chlorek amonu jest produktem ubocznym otrzymywania sody metodą Solvaya[10]. Inną metodą otrzymywania chlorku amonu jest reakcja siarczanu amonu z chlorkiem sodu[11]:

(NH
4
)
2
SO
4
+ 2NaCl 2NH
4
Cl + Na
2
SO
4

Właściwości

Dobrze rozpuszcza się w wodzie, jego roztwory mają lekko kwasowy odczyn wskutek hydrolizy (pH ok. 5). Krystalizuje w układzie regularnym o sieci przestrzennej typu chlorku cezu, która powyżej ok. 185 °C przechodzi w sieć typu chlorku sodu. Pod wpływem ogrzewania sublimuje, a jego pary ulegają rozkładowi do amoniaku i chlorowodoru (w temperaturze ok. 345 °C dysocjacja ta jest całkowita). W atmosferze zawierającej parę wodną reakcja ta jest odwracalna, nie zachodzi jednak w atmosferze suchej[10].

Zastosowanie

Chlorek amonu jest najstarszą znaną solą amonową. Po raz pierwszy został otrzymany już w czasach starożytnych (por. historia amoniaku). Jest używany jako elektrolit w suchych ogniwach galwanicznych[11] (ogniwach Leclanchégo). Zjawisko rozkładu termicznego chlorku amonu było wykorzystywane do oczyszczania grotów lutownic oraz do oczyszczania powierzchni metali. Stosowany jest również jako topnik przy lutowaniu, cynkowaniu i cynowaniu[12].

Stosuje się go również jako lek wykrztuśny (składnik kropli anyżowych)[13], dodatek do paszy dla bydła, składnik szamponów, jest stosowany w produktach spożywczych jako środek spulchniający i konserwujący (E510). Wykorzystuje się go także do wyrobu słonej lukrecji (z fiń. salmiakki) i tureckiego pieprzu.

Przypisy

  1. a b Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3.
  2. Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  3. a b c Ammonium chloride, GESTIS-Stoffdatenbank , Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 001460 (niem. • ang.).
  4. a b c d e Haynes 2016 ↓, s. 4-46.
  5. a b Haynes 2016 ↓, s. 6-91.
  6. ammonium chloride, Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów (ang.).
  7. Chlorek amonu (nr 254134) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  8. John Emsley, The 13th Element, The Sordid Tale of Murder, Fire, and Phosphorus, Wiley, s. 18, ISBN 0-471-39455-6 (ang.).
  9. salmiak, Witold Doroszewski (red.), Słownik języka polskiego PWN.
  10. a b c d Sole amonu, Adam Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 6, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 853, ISBN 978-83-01-16282-5.
  11. a b chlorek amonowy, Encyklopedia techniki. Chemia, Władysław Gajewski (red.), wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1966, s. 112, OCLC 864218327.
  12. Ammonium chloride, PubChem , United States National Library of Medicine, CID: 25517 (ang.).
  13. Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 5364, ISBN 978-83-63724-47-4.

Bibliografia