Józef Kleczyński
W tym artykule zamierzamy dogłębnie zbadać fascynujący świat Józef Kleczyński. Od jego początków po obecną ewolucję, odkryjemy wszystkie aspekty i aspekty, które sprawiają, że Józef Kleczyński jest dziś tak intrygującym i istotnym tematem. Przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, a także implikacje społeczne, kulturowe i gospodarcze. Z pomocą ekspertów i zaufanych źródeł przyjrzymy się jego wpływowi na współczesny świat i temu, jak ukształtował sposób, w jaki widzimy i rozumiemy Józef Kleczyński. Przygotuj się na zanurzenie w podróż, która pozwoli Ci na nowo zrozumieć i docenić ten ekscytujący temat.
| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 października 1841 |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor | |
| Specjalność: statystyka historyczna, demografia, metodologia badań statystycznych i teoria statystyki | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1867 – prawo |
| Habilitacja |
1880 – statystyka |
| Profesura |
1887 |
| Polska Akademia Umiejętności | |
| Status |
członek korespondent |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1881-1900 |
Józef Kleczyński (ur. 27 października 1841 w Ihnatowie, Podole, zm. 21 września 1900 w Zakopanem) – polski statystyk, demograf, prawnik, publicysta, i nauczyciel akademicki. Profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Członek Akademii Umiejętności w Krakowie. Pionier polskiej demografii i statystyki historycznej[1], komisarz rządowy na województwo krakowskie w czasie powstania styczniowego[2].
Życiorys
Dzieciństwo i młodość
Urodził się 27 października 1841 w Ihnatowie na Podolu w rodzinie ziemianina Karola i Marii z domu Majewska. Uczęszczał do gimnazjum w Warszawie. Uczestniczył manifestacjach patriotycznych w stolicy. Zaangażował się w działalność konspiracyjną. 1 listopada 1860 został aresztowany za wylanie w teatrze cuchnącej cieczy na lożę cesarską (na której miał zasiąść car Aleksander II) oraz za rozklejanie antycarskich ulotek. Ośmiomiesięczną karę więzienia odbywał w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. 30 czerwca 1861 wyszedł na wolność i dokończył naukę w gimnazjum[1]. Następnie podjął studia prawnicze w Szkole Głównej Warszawskiej (1862-1863). Przerwał naukę i wziął udział w powstaniu styczniowym. Studia skończył na uniwersytecie w Heidelbergu, w 1867 broniąc tam doktorat praw. Przyjechał do Galicji i pracował jako publicysta w Krakowie (1869-1875).
Kariera naukowa
W 1875 przeniósł się do Lwowa, pracował jako konceptysta w tamtejszym Biurze Statystycznym. W 1880 habilitował się w dziedzinie statystyki na Uniwersytecie Lwowskim i objął kierownictwo Katedry Prawa Administracyjnego i Statystyki (w 1887 zmieniła nazwę na Katedra Prawa Administracyjnego, Państwowego i Statystyki). W 1881 został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 1887 otrzymał nominację na profesora zwyczajnego, pełnił funkcje dziekana Wydziału Prawa w roku akademickim 1890/1891, rektora (1898/1899), prorektora (1899/1900). Wykładał statystykę, naukę o administracji i prawo państwowe. Od 1884 kierował Miejskim Biurem Statystycznym w Krakowie. W 1893 został powołany na członka korespondenta krakowskiej Akademii Umiejętności (późniejszej PAU), był również członkiem korespondentem Wiedeńskiej Centralnej Komisji Statystycznej oraz członkiem Międzynarodowego Instytutu Statystycznego.
Jego zainteresowania naukowe obejmowały statystykę historyczną, demografię, metodologię badań statystycznych oraz teorię statystyki. Był pionierem polskich badań w dziedzinie statystyki i demografii historycznej. Współpracował z "Przeglądem Polskim", redagował periodyk "Statystyka miasta Krakowa" (od 1887).
Zmarł 21 września 1900 w Zakopanem. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[1].
Publikacje (wybrane)
- Statystyka gospodarstwa gminnego (1878)[3]
- Życie gminne Galicji (1878)
- Ueber die Berechnung der Bevoelkerung zwischen der Zahluengs-Perioden (1879)
- Organizacja statystyki w Austryi (1883)[4]
- Międzynarodowy Instytut Statystyczny (1885)
- Spisy ludności w Rzeczypospolitej Polskiej (1892)[5]
- Pogłówne generalne w Polsce i oparte w niem popisy ludności (1893)[6]
- Spis ludności diecezji krakowskiej z roku 1787 (1894)
Życie prywatne
Brat pianisty Jana Kleczyńskiego (1837-1895), stryj pisarza Jana Kleczyńskiego (1875-1939), brat stryjeczny malarza Bohdana Kleczyńskiego.
Przypisy
- ↑ a b c X Pawilon - Józef Kleczyński (1841-1900)
- ↑ Organizacja władz powstańczych w roku 1863 [Spis obejmuje Komitet Centralny oraz naczelników wojennych i cywilnych powiatów z województw: mazowieckiego, podlaskiego, lubelskiego, sandomierskiego, krakowskiego, kaliskiego, płockiego, augustowskiego, wileńskiego, kowieńskiego, grodzieńskiego, mińskiego, mohylewskiego, witebskiego, kijowskiego, wołyńskiego, podolskiego oraz z Galicji, Wielkopolski i Prus Zachodnich. AGAD, nr zespołu 245, s. 6.
- ↑ Józef Kleczyński, Statystyka gospodarstwa gminnego , polona.pl .
- ↑ Józef Kleczyński, Organizacja statystyki w Austryi , polona.pl .
- ↑ Józef Kleczyński, Spisy ludności w Rzeczypospolitej Polskiej , polona.pl .
- ↑ Józef Kleczyński, Pogłówne generalne w Polsce i oparte na niem popisy ludności , polona.pl .
Bibliografia
- Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 2: K-O, Wrocław 1984
Linki zewnętrzne
- Publikacje Józefa Kleczyńskiego w bibliotece Polona