W dzisiejszym świecie Leon Laurysiewicz odgrywa istotną rolę w naszym życiu. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym czy społecznym, Leon Laurysiewicz ma znaczący wpływ na sposób, w jaki myślimy, działamy i odnosimy się do innych. W tym artykule zbadamy znaczenie Leon Laurysiewicz i jego ewolucję w czasie. Ponadto przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Leon Laurysiewicz to fascynujący temat, który zasługuje na dogłębne zbadanie, aby lepiej zrozumieć jego zakres i wpływ na nasze codzienne życie.
![]() Zdjęcie z braćmi (Leon w środku) | |
Data i miejsce urodzenia |
21 marca 1798[1] |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
18 czerwca 1854 |
Profesor nauk teologicznych[2] | |
Specjalność: teologia pastoralna, wymowa kaznodziejska, katechetyka i dydaktyka | |
Alma Mater | |
Doktorat |
pomiędzy 1833 a 1835 – Uniwersytet Jagielloński |
Dziekan | |
Wydział | |
Rektor[3] | |
Uczelnia | |
Okres spraw. |
1843–1845 |
Poprzednik | |
Następca |
Leon Laurysiewicz (ur. 21 marca 1798 w Peresołowicach, zm. 18 czerwca 1854 w Krakowie)[1] – polski naukowiec i ksiądz greckokatolicki, teolog i filozof rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego i prezes Towarzystwa Naukowego Krakowskiego.
Urodził się w Peresołowicach w ówczesnej guberni lubelskiej[1]. Był synem kapłana unickiego, kanonika katedry unickiej w Chełmie Nikolausa Laurysiewicza[4]. W 1823 przyjął święcenia kapłańskie w obrządku greckokatolickim. Studiował w Warszawie na tamtejszym Uniwersytecie[1]
Od 1825 proboszczem parafii św. Norberta w Krakowie[2][1].
W 1833 objął katedrę religii, pedagogiki i języka greckiego na Wydziale Filozoficznym UJ jako zastępca profesora. Uzyskał stopień doktora teologii. Od 1835 pracował już jako profesor i wykładał teologię pastoralną, wymowę kaznodziejską, katechetykę i dydaktykę oraz prowadził zajęcia dla głuchoniemych[2] (w latach 1842-1848). Kilkukrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego, a w latach 1843-1845 był rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego[3] i prezesem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego.
Zmarł w 1854 w Krakowie, pochowany został na cmentarzu Rakowickim[5][2].