Mlask zębowy dźwięczny

Mlask zębowy dźwięczny

ǀ̬
Jednostka znakowa	ǀ​̬
Unikod	U+01c0 U+032c
UTF-8 (hex)	c7 80 cc ac
ɡǀ
Jednostka znakowa	ɡ​ǀ
Unikod	U+0261 U+01c0
UTF-8 (hex)	c9 a1 c7 80
ᶢǀ
Jednostka znakowa	ᶢ​ǀ
Unikod	U+1da2 U+01c0
UTF-8 (hex)	e1 b6 a2 c7 80
Inne systemy
Kirshenbaum	d!
Obraz znaku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Mlask zębowy dźwięczny – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w niektórych językach naturalnych. W Międzynarodowym alfabecie fonetycznym oznaczany jest symbolem ǀ̬, ɡǀ lub ᶢǀ.

W czasie artykulacji podstawowego wariantu

• modulowany jest prąd powietrza zasysanego powstały w wyniku różnicy ciśnień wytworzonej przy grzbiecie języka wzniesionym do góry, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji ustnej i ingresji (por. też mlaski);
• podniebienie miękkie jest podniesione, mamy do czynienia z artykulacją ustną;
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka;
• przednia część języka kontaktuje się z tylną ścianą górnych siekaczy lub z dziąsłami, tworząc zwarcie. Równocześnie grzbiet język wznosi się stromo w kierunku podniebienia miękkiego i języczka tworząc całkowite drugie zwarcie. W powstałej komorze dochodzi do pojawienia się podciśnienia w wyniku „ssącego” ruchu języka do tyłu. Następuje przerwanie blokady zębowej, przy czym równocześnie powietrze jest zasysane do środka, co daje akustycznie charakterystyczny mlask;
• więzadła głosowe drgają, jest to spółgłoska dźwięczna.