Spółgłoska zwarta ejektywna dziąsłowa

Spółgłoska zwarta ejektywna dziąsłowa

Numer IPA	165
tʼ
Jednostka znakowa	t​ʼ
Unikod	U+0074 U+02bc
UTF-8 (hex)	74 ca bc
Inne systemy
X-SAMPA	t_>
Kirshenbaum	t`
Przykład
informacje • pomoc
Obraz znaku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska zwarta ejektywna dziąsłowa – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: .

W czasie artykulacji wariantu dziąsłowego :

• modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku ruchu krtani do góry przy zwartych wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji krtaniowej i egresji,
• tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, prąd powietrza uchodzi przez jamę ustną
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka
• przednia część języka lub jego sam koniuszek kontaktuje się tuż za górnymi dziąsłami, tworząc zwarcie. Dochodzi do całkowitego zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną i nosową. Ruch krtani do góry powoduje wzrost ciśnienia i w efekcie do przerwania utworzonej blokady i wybuchu (plozji)
• pozycja języka i ust może zależeć od kontekstu, w jakim występuje głoska.
• wiązadła głosowe są zwarte i nie drgają periodycznie, spółgłoska ta jest bezdźwięczna

Warianty różnią się dokładnym miejscem artykulacji, które przede wszystkim może być zębowe a nie jak opisane powyżej dziąsłowe. (Porównaj warianty : zębowy i dziąsłowy.)

• w języku czeczeńskim: тӏулг – kamień
• w dialekcie saanicz: DÁ,ET – spróbuj

• spółgłoska zwarta zębowa bezdźwięczna
• spółgłoska zwarta dziąsłowa bezdźwięczna
• spółgłoska ejektywna
• spółgłoska iniektywna

• Spółgłoski ejektwne zębowe w języku lakota. hctv.humnet.ucla.edu. .