Richard Basehart

W tym artykule zbadamy temat Richard Basehart z różnych perspektyw, badając jego wpływ na współczesne społeczeństwo i jego znaczenie w dzisiejszym świecie. Idąc tym tropem, zagłębimy się w najważniejsze aspekty związane z Richard Basehart, analizując jego historyczne znaczenie i wpływ na rozwój nowych koncepcji i trendów. Ponadto uwzględnimy różne opinie ekspertów w tej dziedzinie, a także osobiste doświadczenia, które pozwolą uzyskać pełniejszą i wzbogacającą wizję Richard Basehart. Syntetyzując aktualne i rygorystyczne informacje, ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Richard Basehart, aby dać czytelnikowi głębsze i pełniejsze zrozumienie tego ważnego tematu.

Richard Besehart
Ilustracja
Richard Besehart (1969)
Imię i nazwisko

John Richard Besehart

Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1914
Zanesville

Data i miejsce śmierci

17 września 1984
Los Angeles

Zawód

aktor

Współmałżonek

Stephanie Klein
(1940–1950; rozwód)
Valentina Cortese
(1951–1960; rozwód)
Diana Lotery
(1962–1984; jego śmierć)

Lata aktywności

1935–1984

Multimedia w Wikimedia Commons

John Richard Basehart (ur. 31 sierpnia 1914 w Zanesville, zm. 17 września 1984 w Los Angeles) – amerykański aktor.

8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6276 Hollywood Boulevard[1][2].

Życiorys

Urodził się w Zanesville[3] w stanie Ohio jako jedno z pięciorga dzieci Mae (z domu Wetherald) i Harry’ego T. Baseharta, byłego aktora, który został redaktorem „The Zanesville Times–Signal”. Pracował jako reporter w gazecie swojego ojca i jako spiker radiowy w Zanesville i Columbus w Ohio, zanim rozpoczął karierę sceniczną w Hedgerow Theatre w Pensylwanii[4]. Uczęszczał do prestiżowego Dramatic Workshop of the New School for Social Research w Nowym Jorku[5].

W 1935 zadebiutował na Broadwayu w sztuce Roberta E. Sherwooda Rozkosz idioty[5]. W 1943 wystąpił w spektaklu Kontratak w roli Weilera[6]. Za rolę sceniczną sierżanta Lachlena McLachlena w sztuce Johna Patricka Porywcze serce w 1945 zdobył nagrodę New York Drama Critics’ Circle Award dla najbardziej obiecującego młodego aktora.

Po raz pierwszy wystąpił na ekranie w roli poety Williama Williamsa w dramacie psychologicznym noir Alfreda L. Werkera Repeat Performance (1947) u boku Louisa Haywarda. W dreszczowcu Henry’ego Hathawaya Czternaście godzin (1951) zagrał Roberta Cosicka, wyniszczonego moralnie przez niekochających rodziców i strach, że nie jest w stanie zaspokoić szczęścia swej dziewczyny, staje na krawędzi budynku z myślą popełnienia samobójstwa[7]. Jedną z jego najbardziej znaczących ról filmowych była rola akrobaty i klauna znanego jako „Szalony” w uznanym włoskim filmie Federico Felliniego La strada (1954)[8]. Wcielił się w tytułową postać Adolfa Hitlera w biograficznym dramacie wojennym Hitler (1962)[9]. Od 14 września 1964 do 31 marca 1968 grał postać admirała Harrimana „Harry’ego” Nelsona w serialu telewizyjnym ABC Podróż na dno morza (Voyage to the Bottom of the Sea). Został obsadzony w roli oficera Armii Konfederacji Henry’ego Wirza w dramacie PBS The Andersonville Trial (1970), prezydenta Woodrowa Wilsona w dramacie biograficznym CBS Pierwsza kobieta–prezydent (The First Woman President, 1974), generała George’a Washingtona w dramacie wojennym NBC Valley Forge (1975) i niemieckiego polityka Willy’ego Brandta w dramacie historycznym ABC 21 godzin w Monachium (21 Hours at Munich, 1976) z Franco Nero.

Był trzykrotnie żonaty: ze Stephanie Klein w latach 1940–1950, z Valentiną Cortese w latach 1951–1960 oraz z Dianą Lotery w latach 1962–1984.

Zmarł 17 września 1984 w Los Angeles po serii udarów w wieku 70 lat[10][11].

Filmografia

Filmy

Seriale

Nagrody i nominacje

Rok Nagroda Kategoria Film Rezultat
1949 Photoplay Award Najlepsze występy miesiąca (grudzień) Roseanna McCoy (1949) Wygrana
1951 National Board of Review Najlepszy aktor Czternaście godzin (1951) Wygrana
1956 Najlepszy aktor drugoplanowy Moby Dick (1956) Wygrana
1958 Nagroda BAFTA Najlepszy aktor zagraniczny Time Limit (1957) Nominacja

Przypisy

  1. ↑ Richard Basehart. Walk of Fame. . (ang.).
  2. ↑ Jack Jones, Hollywood Star Walk: Richard Basehart, Actor, „Los Angeles Times”, 19 września 1984 (ang.).
  3. ↑ Richard Basehart Biography, „TV Guide” (ang.).
  4. ↑ Albin Krebs, Richard Basehart, Stage and Screen Star, Dies, „The New York Times”, 19 września 1984 (ang.).
  5. ↑ a b Richard Basehart. The Timeless Theater. . (ang.).
  6. ↑ Richard Basehart. Internet Broadway Database. . (ang.).
  7. ↑ Louis Morgan: Alternate Best Actor 1951: Richard Basehart in „Fourteen Hours”. ActorOscar.com, 8 grudnia 2016. . (ang.).
  8. ↑ Abraham H. Weiler, Screen: A Truthful Italian Journey; 'La Strada' Is Tender, Realistic Parable, „The New York Times”, 17 lipca 1956 (ang.).
  9. ↑ Richard Basehart. Rotten Tomatoes. . (ang.).
  10. ↑ Actor Richard Basehart, 70, dies, „The Pittsburgh Press”, 19 września 1984 (ang.).
  11. ↑ Actor Richard Basehart dies following strokes, „Santa Cruz Sentinel”, 19 września 1984 (ang.).

Bibliografia

  • Lech Pijanowski. Linoskoczek z „La strada”. „Film”. nr 23 (548/XIV), s. 14, 7 czerwca 1959. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Richard Basehart. T. 9: Kolekcja Alfred Hitchcock Przedstawia. Poznań: Oxford Educational Sp. z o.o., sierpień 2009, s. 12. ISBN 978-83-252-0470-9.

Linki zewnętrzne

Nagroda National Board of Review dla najlepszego aktora
Nagroda National Board of Review dla najlepszego aktora drugoplanowego