Stefan III (papież)
Dziś Stefan III (papież) to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Z biegiem czasu Stefan III (papież) zyskuje coraz większe znaczenie, wpływając na aspekty zarówno na poziomie osobistym, jak i globalnym. Od momentu pojawienia się Stefan III (papież) wzbudził zainteresowanie naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa, wywołując dyskusje na temat jego implikacji, konsekwencji i możliwych rozwiązań. W tym artykule dokładnie zbadamy zjawisko Stefan III (papież), analizując jego przyczyny, skutki i możliwe rozwiązania. Zbadamy także, jak Stefan III (papież) wpłynął na różne aspekty naszego codziennego życia i jakie są przyszłe perspektywy związane z tym tematem.
| Papież Biskup Rzymu | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Papież | |
| Okres sprawowania |
7 sierpnia 768–24 stycznia 772 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Pontyfikat |
7 sierpnia 768 |
Stefan III lub Stefan IV[a][1] (ur. ok. 720, zm. 24 stycznia 772) – 94. papież w okresie od 7 sierpnia 768 do 24 stycznia 772[2].
Życiorys
Urodził się na Sycylii, a wychował się w Rzymie. Za pontyfikatu Zachariasza pracował w kancelarii papieskiej[1]. Po śmierci jego poprzednika doszło do wyboru antypapieża Konstantyna i antypapieża Filipa, jednak obaj nie utrzymali się zbyt długo i w 768 roku wybrano prawowitego papieża Stefana[2]. Do jego wyboru znacznie przyczynił się kardynał Krzysztof, który w rzeczywistości miał nadzieję zawłaszczyć realną władzę dla siebie[1].
Kontynuował dobre stosunki papiestwa z królem Franków Pepinem III, ale po jego śmierci szukał porozumienia politycznego z Longobardami[2]. Zwołał synod, który zebrał się 12 kwietnia 769 na Lateranie, na którym ustanowił nowy dekret dotyczący wyboru papieży[1]. W myśl postanowień zgromadzenia o prawo wyboru mógł ubiegać się wyłącznie duchowny, a osoby świeckie, przede wszystkim lud rzymski, całkowicie odsunięto od elekcji[2]. W zakresie religijnym synod potępił postanowienia ikonoklastycznego soboru w Hierei (754), uznając prawowierność czcicieli obrazów czyli ikonodulów, w tym czasie zaciekle zwalczanych w Bizancjum przez cesarza Konstantyna V[1][3]. Zgromadzenie potępiło bezpośredniego poprzednika Stefana, antypapieża Konstantyna II. Należy podkreślić, że postanowienia synodu dotyczące wyboru papieży, jako sprzeczne z prawem zwyczajowym, nie obowiązywały w praktyce.
Papież sprzeciwiał się małżeństwu Karola Wielkiego z córką króla Longobardów Dezyderatą, które mogło doprowadzić do złamania paktu między Frankami, a Państwem Kościelnym[1]. Stefan próbował nawiązać kontakt z Karlomanem, a po jego śmierci ze swym wrogiem Dezyderiuszem[1]. Doprowadziło to ostatecznie do rozwodu Karola Wielkiego, który zerwał kontakty z Longobardami[2]. Uwikłany w rozgrywki polityczne, wydał wyrok śmierci na swojego doradcę, kardynała Krzysztofa, a wkrótce potem sam zmarł 24 stycznia 772 w Watykanie[2].
Uwagi
- ↑ Stefan II (papież elekt) nie zdążył przyjąć sakry i był różnie umieszczany w spisach papieskich, co stwarza trudności z numeracją papieży noszących to imię
Przypisy
- ↑ a b c d e f g John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 135-136. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c d e f Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 48-49. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ J. N. D. Kelly, M. J. Walsh: A Dictionary of Popes. Oxford: Oxford University Press, 2010, s. 93. ISBN 978-0-19-929581-4.
Bibliografia
- Pope Stephen (III) IV. Catholic Encyclopedia. . (ang.).
