W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy i omówimy temat Stefan IV, temat, który przykuł uwagę ludzi z różnych dziedzin i który wywołał duże zainteresowanie w ogóle w społeczeństwie. Stefan IV to temat, który wywołał debaty i sprzeczne opinie ze względu na jego znaczenie i wpływ na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule będziemy badać różne perspektywy i podejścia związane z Stefan IV, a także ich implikacje i możliwe konsekwencje w przyszłości. Celem tej analizy jest promowanie głębszego i pełniejszego zrozumienia tematu w celu wspierania konstruktywnego i wzbogacającego dialogu.
Papież Biskup Rzymu | |
![]() | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
brak danych |
Data i miejsce śmierci |
24 stycznia 817 |
Miejsce pochówku | |
Papież | |
Okres sprawowania |
22 czerwca 816–24 stycznia 817 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Pontyfikat |
22 czerwca 816 |
Stefan IV lub Stefan V[a][1] (ur. w Rzymie, zm. 24 stycznia 817 tamże) – 97. papież w okresie od 22 czerwca 816 do 24 stycznia 817[1].
Był rzymianinem ze szlacheckiego rodu osiadłego w czwartym regionie miasta (Regio IV) w okolicach Alta Semita lub Via Sacra, z którego pochodzili także późniejsi papieże Sergiusz II i Hadrian II[2]. Późniejsza tradycja identyfikowała jako członka rodu Colonnów[3], ale podanie to należy odrzucić, gdyż ród Colonna dopiero na przełomie XI i XII wieku wyodrębnił się z latyńskiego rodu hrabiów Tuskulum, który przed X stuleciem nie należał do grona rzymskiej arystokracji miejskiej[4][5]. Od najmłodszych lat wychowywał się na Lateranie; święcenia diakonatu otrzymał od papieża Leona III[1].
Po objęciu Stolicy Piotrowej odbył podróż do Reims, gdzie w dniu 18 października 816 koronował Ludwika I Pobożnego na cesarza (pomimo że był on już cesarzem od 813 roku) i jego żonę Innengardę[1]. Koronacja cesarza przez papieża stała się tradycją przestrzeganą przez wszystkich cesarzy rzymskich pochodzenia frankońskiego[3].
Na spotkaniu z cesarzem papież odnowił przymierze z czasów Karola Wielkiego i otrzymał zapewnienie co do granic Państwa Kościelnego[1].
Zmarł 24 stycznia 817 w Rzymie i został pochowany w bazylice św. Piotra.