W dzisiejszym świecie Leon III (papież) stał się tematem o rosnącym znaczeniu i zainteresowaniu różnych warstw społeczeństwa. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Leon III (papież) odgrywa fundamentalną rolę w rozwoju i ewolucji ludzi i społeczności. Na przestrzeni dziejów Leon III (papież) był przedmiotem badań, debat i analiz, a jego wpływ rozciąga się na wiele dyscyplin, od nauki i technologii po sztukę i kulturę. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Leon III (papież) na dzisiejsze społeczeństwo, odnosząc się do jego implikacji, zastosowań i wyzwań z różnych perspektyw. Dodatkowo zbadamy, jak Leon III (papież) ukształtował sposób, w jaki myślimy, działamy i odnosimy się do otaczającego nas świata, oraz jak jego ciągła ewolucja w dalszym ciągu wpływa w znaczący sposób na nasze życie.
Papież Biskup Rzymu | |
![]() | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
12 czerwca 816 |
Miejsce pochówku | |
Papież | |
Okres sprawowania |
26 grudnia 795–12 czerwca 816 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Pontyfikat |
26 grudnia 795 |
![]() | |
Czczony przez | |
---|---|
Kanonizacja |
1673 |
Wspomnienie |
Leon III, (ur. w 750 w Rzymie[1], zm. 12 czerwca 816) – święty Kościoła katolickiego, 96. papież w okresie od 26 grudnia 795 do 12 czerwca 816[2].
Pochodził z biednej, mieszczańskiej rodziny południowoitalskiej; w momencie wyboru był kardynałem prezbiterem[3]. Po swoim wyborze wysłał klucze od grobowca św. Piotra Karolowi Wielkiemu co miało oznaczać uznanie władzy króla nad państwem kościelnym[2]. Karol Wielki odpowiedział, że będzie bronić Kościoła i papieża. Postępowanie papieża nie spodobało się części wpływowych arystokratycznych rodów rzymskich (m.in. kuzyna Hadriana I – Paschalisa – oraz skarbnika Campulusa), które zawiązały spisek i 25 kwietnia 799 zaatakowały Leona, próbując obciąć mu język i pozbawić oczu, a następnie pozbawiły urzędu oraz uwięziły w klasztorze[3].
Leon III uciekł i udał się do Karola Wielkiego do Paderborn, gdzie znalazł schronienie; jednak jego przeciwnicy oskarżyli go przed Karolem o cudzołóstwo i wiarołomstwo[3]. Król Franków odesłał z eskortą papieża do Rzymu, gdzie dotarł 29 listopada. 1 grudnia 800 roku Karol Wielki wziął udział w synodzie, mającym na celu zbadanie oskarżeń względem Leona[3]. 23 grudnia tego samego roku papież oczyścił się z zarzutów składając uroczystą przysięgę na Ewangelię w bazylice św. Piotra, a jego oskarżycieli skazano na śmierć, zamienioną potem na wygnanie[3].
25 grudnia 800 Leon koronował Karola Wielkiego na cesarza rzymskiego, po czym złożył hołd nowemu cesarzowi, przyklękając przed nim[3]. Był to jedyny taki przypadek w dziejach papiestwa i w konsekwencji, według niektórych protestanckich historyków, doprowadził do podziału Kościoła na wschodni i zachodni, gdyż Karol, mając nieograniczoną władzę polityczną nad zachodnią częścią Kościoła, zezwolił w 810 roku na wprowadzenie do modlitw mszalnych nowego Credo (Filioque), opartego na pismach Augustyna i Ojców łacińskich, różnego w warstwie dosłownej od nicejskiego wyznania wiary, i to stało się trzy wieki później jednym z powodów rozdarcia Kościoła[3]. Ponadto frankijski król wymógł na Leonie wyniesienie Salzburga do statusu metropolii (798 rok), a także potępienie adopcjanizmu Feliksa, biskupa Urgel[3].
W kontaktach z Kościołem w Anglii Leon pomagał królowi Eardwulfowi z Nortumbrii w odzyskaniu tronu, pozbawił paliusza biskupa Lichfield i rozstrzygał spory pomiędzy arcybiskupami Canterbury i Yorku[3]. Po śmierci Karola Wielkiego w 814 roku papież wykrył spisek mający na celu zdjęcie go z urzędu i przeprowadził proces, czego efektem było skazanie wielu osób na śmierć[3].
Papież Leon III został pochowany w bazylice św. Piotra, a dzień jego pamięci liturgicznej jest obchodzony 12 czerwca[2]. Został kanonizowany w 1673 przez Klemensa X.