9 Gwardyjski Korpus Strzelecki
W dzisiejszym świecie 9 Gwardyjski Korpus Strzelecki stał się tematem ciągłego zainteresowania społeczeństwa. Od samego początku 9 Gwardyjski Korpus Strzelecki przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o różnym pochodzeniu, wywołując debaty, dyskusje i refleksje. Z biegiem czasu 9 Gwardyjski Korpus Strzelecki wykazał swoje znaczenie w różnych aspektach życia codziennego, pokazując swój wpływ na kulturę, technologię, politykę, edukację i wiele innych dziedzin. Jest oczywiste, że 9 Gwardyjski Korpus Strzelecki w dalszym ciągu budzi wyjątkowe i szczególne zainteresowanie ludźmi, co odzwierciedla jego trwały wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia do 9 Gwardyjski Korpus Strzelecki, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w naszym dzisiejszym świecie.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
9 Gwardyjski Korpus Strzelecki (ros. 9 гвардейский стрелковый корпус) – wyższy związek taktyczny Armii Czerwonej.
9 Gwardyjski Korpus Strzelecki powstał w 1942[1]. W czasie walk na ziemiach polskich 9 Gwardyjski Korpus Strzelecki dowodzony był przez gen. por. Grigorija Chaluzina. Uczestniczył m.in. w złamaniu oporu armii niemieckiej w Grodzisku Mazowieckim, Człopie, Choszcznie i Dąbiu pod Szczecinem, przyczyniając się do zakończenia władzy III Rzeszy na tym terenie[2]. Korpus szlak bojowy zakończył 30 czerwca 1945 w rejonie Wittenbergu[1], walcząc w składzie 61 Armii[3].
Dowódcy korpusu
- gen. mjr Konstantin Erastow (25.05.1942 - 04.06.1942)
- gen. mjr Nikołaj Kiriuchin (05.06.1942 - 05.10.1942)
- gen. mjr Arkadij Borejko (03.11.1942 - 08.02.1944)
- gen. mjr Michaił Popow (09.02.1944 - 21.07.1944)
- gen. por. Grigorij Chaluzin[4] (23.07.1944 - 25.04.1945)
- gen. por. Afanasij Szemienkow (26.04.1945 - 09.05.1945)[1]
Struktura organizacyjna
Skład 16 kwietnia 1945[3]:
Przypisy
- ↑ a b c Память народа::Подлинные документы о Второй Мировой войне , pamyat-naroda.ru .
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 69,94,98.
- ↑ a b Bahm 2015 ↓, s. 247.
- ↑ Worobjow, Parotkin i Szymanski 1971 ↓, s. 496.
Bibliografia
- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- F.D. Worobjow, I.W. Parotkin, A.N. Szymanski: Ostatni szturm (operacja berlińska 1945 r.). Warszawa: 1971.