Andrew Lloyd Webber
Wygląd
przypnij
ukryj
Andrew Lloyd Webber, baron Lloyd-Webber (ur. 22 marca 1948 w Londynie) – brytyjski kompozytor, producent i działacz polityczny, w latach 1997-2017 członek Izby Lordów Wielkiej Brytanii, twórca muzyki do najbardziej kasowych musicali w historii, w tym spektakli Koty i Upiór w operze. Uhonorowany został Oscarem za najlepszą piosenkę do filmu Evita.
Młodość
Jest synem kompozytora Williama Lloyda Webbera i nauczycielki gry na fortepianie Jean Johnstone Lloyd Webber. W 1951 urodził się jego brat Julian Lloyd Webber, który jest wiolonczelistą.
Ukończył Westminster School, następnie rozpoczął naukę w Magdalen College na Uniwersytecie Oksfordzkim, przerwał jednak studia.
Kariera artystyczna
Pierwszy umiarkowany sukces odniósł, tworząc wraz z Timem Rice'em musical Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze (1968). Kolejne musicale Jesus Christ Superstar (1970), Evita o Evie Peron (1976) czy Koty (1981) odniosły sukcesy na całym świecie i weszły do kanonu musicalu (Koty na Broadwayu były grane bez przerwy przez ponad 20 lat). Kolejnym wielkim sukcesem był Upiór w operze (1986), w którym w jednej z głównych ról wystąpiła ówczesna żona Webbera – Sarah Brightman. Musical ten utrzymuje się na scenie londyńskiej bez przerwy od października 1986.
Lista chronologiczna
- The Likes of Us (1965), libretto Tim Rice, (pierwszy pokaz w 2005)
- Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat (Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze) (1968) libretto Tim Rice
- Jesus Christ Superstar (1970) libretto Tim Rice
- Jeeves (1975), libretto Alan Ayckbourn
- Evita (1976), libretto Tim Rice
- Tell Me on a Sunday (1979), libretto Don Black
- Cats (Koty) (1981), libretto Richard Stilgoe i Trevor Nunn wg T.S. Eliota
- Song and Dance (1982), libretto Don Black
- Starlight Express (1984), libretto Richard Stilgoe
- Cricket (1986), libretto Tim Rice
- The Phantom of the Opera (Upiór w operze) (1986), libretto Charles Hart i Richard Stilgoe
- Aspects of Love (1989), libretto Don Black i Charles Hart
- Sunset Boulevard (Bulwar Zachodzącego Słońca) (1993), libretto Christopher Hampton
- Whistle Down the Wind (1996), libretto Jim Steinman
- The Beautiful Game (2000), libretto Ben Elton
- The Woman in White (2004), libretto David Zippel
- Love Never Dies (2010), libretto Glenn Slater
- Stephen Ward (2013), libretto Christopher Hampton oraz Don Black na podstawie wydarzeń Afery Profumo
- School of Rock (2015) libretto Glenn Slater
- Cinderella (2021)
Kilka musicali Webbera zostało zekranizowanych:
Producentem pięciu ostatnich filmów był sam kompozytor.
15 listopada 2008 pojawił się jako gość specjalny w warszawskim teatrze Roma na przedstawieniu polskiej wersji musicalu Upiór w operze.
W 2009 wraz z Diane Warren napisał utwór It’s My Time, który reprezentował Wielką Brytanię podczas 54. Konkursu Piosenki Eurowizji. Wykonawczynią piosenki została Jade Ewen, piosenkarka wyłoniona podczas programu BBC Eurovision: Your Country Needs You. Utwór zajął piąte miejsce w finale Eurowizji, który odbył się 16 maja w Moskwie.
Działalność biznesowa
W 1977 założył spółkę Really Useful Group, ponieważ uznał, że trafia do niego zbyt mała część dochodów, jakie przynoszą jego dzieła. Początkowo działalność spółki skupiała się na zarządzaniu prawami do kompozycji, z czasem została znacznie rozszerzona i obejmuje obecnie m.in. zarządzanie siedmioma londyńskimi teatrami (Really Useful Theatres), produkcję filmów (Really Useful Films) i wydawanie płyt (Really Useful Records).
W latach 1986–1999 firma miała innych udziałowców poza Lloydem Weberem, m.in. przez cztery lata była notowana na giełdzie. W 1999 roku kompozytor wykupił wszystkie udziały i od tego czasu jest jedynym właścicielem Really Useful Group.
Tytuły i nagrody
Tytuł szlachecki
W 1992 otrzymał tytuł szlachecki Sir. Pięć lat później został podniesiony do godności para dożywotniego jako Baron Lloyd-Webber z Sydmonton (miejscowości w hrabstwie Hampshire, gdzie posiada swoją letnią rezydencję). W nazwisku Lloyd Webber nie ma myślnika, występuje on natomiast w tytule szlacheckim kompozytora. Jak wszyscy parowie dożywotni, lord Lloyd-Webber został członkiem Izby Lordów, gdzie zasiadał w ławach Partii Konserwatywnej, z którą publicznie sympatyzował przez całe swoje życie. W październiku 2017 r. postanowił zrezygnować z miejsca w parlamencie, tłumacząc to brakiem czasu. Zachował tytuł lordowski, lecz odtąd ma on charakter wyłącznie honorowy.
Nagrody
Za swoją twórczość kompozytor został uhonorowany m.in.:
Życie prywatne
24 lipca 1972 ożenił się z Sarah Hugill, z którą ma dwójkę dzieci – Imogen (ur. 31 marca 1977) i Nicholasa (ur. 2 czerwca 1979). Rozwiedli się w 1983. 22 marca 1984 ożenił się z wypromowaną przez siebie wokalistką i tancerką, Sarą Brightman. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1990. 15 lutego 1991 poślubił Madeleine Gurdon. Mają trójkę dzieci, Alastaira (ur. 3 maja 1992), Williama (ur. 24 sierpnia 1993) i Isabellę (ur. 30 kwietnia 1996).
Jest kolekcjonerem sztuki, głównie z okresu epoki wiktoriańskiej.
Choroba
25 października 2009 rzecznik prasowy kompozytora poinformował, że u Webbera wykryto raka prostaty. Nowotwór został wykryty we wczesnej fazie rozwoju. W styczniu 2010 artysta poinformował o pozytywnym wyniku leczenia
Przypisy
- ↑ The 69th Academy Awards / 1997. oscars.org. . (ang.).
- ↑ Nick Barratt: Family detective. The Daily Telegraph . www.telegraph.co.uk, 2007-07-07. . (ang.).
- ↑ The WebT.W. Kitchen The WebT.W., Aspects of Love , Andrew Lloyd Webber (ang.).
- ↑ The WebT.W. Kitchen The WebT.W., Love Never Dies , Andrew Lloyd Webber (ang.).
- ↑ Creative Team Stephen Ward The Musical. . . (ang.).
- ↑ The WebT.W. Kitchen The WebT.W., School of Rock , Andrew Lloyd Webber (ang.).
- ↑ Andrew Lloyd Webber musical Cinderella to close in the West End , the Guardian, 2 maja 2022 (ang.).
- ↑ Webber jako producent
- ↑ Andrew Lloyd Webber dla Eurowizji. Wirtualna Polska . www.muzyka.wp.pl, 2008-10-21. . (pol.).
- ↑ Biogram na stronie Izby Lordów (ang.)
- ↑ KateK. McCann KateK., Andrew Lloyd Webber quits as Tory peer as he claims House of Lords demands more time than ever before, „The Telegraph”, 16 października 2017, ISSN 0307-1235 (ang.).brak strony (czasopismo)
- ↑ The 69th Academy Awards – 1997 , Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences (ang.).
- ↑ Andrew Lloyd Webber , www.goldenglobes.com (ang.).
- ↑ Informacja o chorobie Webbera(ang.)
- ↑ Informacja o wyleczeniu nowotworu
Linki zewnętrzne
Kennedy Center HonorsLata 70.
Lata 80.
1980 |
|
---|
1981 |
|
---|
1982 |
|
---|
1983 |
|
---|
1984 |
|
---|
1985 |
|
---|
1986 |
|
---|
1987 |
|
---|
1988 |
|
---|
1989 |
|
---|
Lata 90.
1990 |
|
---|
1991 |
|
---|
1992 |
|
---|
1993 |
|
---|
1994 |
|
---|
1995 |
|
---|
1996 |
|
---|
1997 |
|
---|
1998 |
|
---|
1999 |
|
---|
Lata 2000–2009
2000 |
|
---|
2001 |
|
---|
2002 |
|
---|
2003 |
|
---|
2004 |
|
---|
2005 |
|
---|
2006 |
|
---|
2007 |
|
---|
2008 |
|
---|
2009 |
|
---|
Lata 2010–2019
2010 |
|
---|
2011 |
|
---|
2012 |
|
---|
2013 |
|
---|
2014 |
|
---|
2015 |
|
---|
2016 |
|
---|
2017 |
|
---|
2018 |
|
---|
2019 |
|
---|
Lata 2020–2029
Laureaci
EGOT (
Emmy,
Grammy,
Oscara i
Tony)
Laureaci |
|
---|
Laureaci niekonkursowi |
|
---|
Laureaci nagrody
Praemium Imperiale (muzyka)
Laureaci nagrody
Grammy Legend Award
Złoty Glob za najlepszą piosenkę
- „Town Without Pity” – muzyka – Dimitri Tiomkin; tekst – Ned Washington (1961)
- Nie przyznano (1962–1963)
- „Circus World” – muzyka – Dimitri Tiomkin; tekst – Ned Washington (1964)
- „Forget Domani” – muzyka – Riz Ortolani; tekst – Norman Newell (1965)
- „Strangers in the Night” – muzyka – Bert Kaempfert; tekst – Charles Singleton i Eddie Snyder (1966)
- „If Ever I Would Leave You” – muzyka – Frederick Loewe; tekst – Alan Jay Lerner (1967)
- „The Windmills of Your Mind” – muzyka – Michel Legrand; tekst – Alan i Marilyn Bergman (1968)
- „Jean” – muzyka i tekst – Rod McKuen (1969)
- „Whistling Away the Dark” – muzyka – Henry Mancini; tekst – Johnny Mercer (1970)
- „Life Is What You Make It” – muzyka – Marvin Hamlisch; tekst – Johnny Mercer (1971)
- „Ben” – muzyka – Walter Scharf; tekst – Don Black (1972)
- „The Way We Were” – muzyka – Marvin Hamlisch; tekst – Alan i Marilyn Bergman (1973)
- „I Feel Love” – muzyka – Euel Box; tekst – Betty Box (1974)
- „I’m Easy” – muzyka i tekst – Keith Carradine (1975)
- „Evergreen” – muzyka – Barbra Streisand; tekst – Paul Williams (1976)
- „You Light Up My Life” – muzyka i tekst – Joseph Brooks (1977)
- „Last Dance” – muzyka i tekst – Paul Jabara (1978)
- „The Rose” – muzyka i tekst – Amanda McBroom (1979)
- „Fame” – muzyka – Michael Gore; tekst – Dean Pitchford (1980)
- „Arthur’s Theme (Best That You Can Do)” – muzyka i tekst – Peter Allen, Burt Bacharach, Christopher Cross i Carole Bayer Sager (1981)
- „Up Where We Belong” – muzyka – Jack Nitzsche i Buffy Sainte-Marie; tekst – Wilbur Jennings (1982)
- „Flashdance... What a Feeling” – muzyka – Giorgio Moroder; tekst – Irene Cara i Keith Forsey (1983)
- „I Just Called to Say I Love You” – muzyka i tekst – Stevie Wonder (1984)
- „Say You, Say Me” – muzyka i tekst – Lionel Richie (1985)
- „Take My Breath Away” – muzyka – Giorgio Moroder; tekst – Tom Whitlock (1986)
- „(I’ve Had) The Time of My Life” – muzyka – John DeNicola i Donald Markowitz; tekst – Franke Previte (1987)
- „Let the River Run” – muzyka i tekst – Carly Simon / „Two Hearts” – muzyka – Lamont Dozier; tekst – Phil Collins (1988)
- „Under the Sea” – muzyka – Alan Menken; tekst – Howard Ashman (1989)
- „Blaze of Glory” – muzyka i tekst – Jon Bon Jovi (1990)
- „Beauty and the Beast” – muzyka – Alan Menken; tekst – Howard Ashman (1991)
- „A Whole New World” – muzyka – Alan Menken; tekst – Tim Rice (1992)
- „Streets of Philadelphia” – muzyka i tekst – Bruce Springsteen (1993)
- „Can You Feel the Love Tonight” – muzyka – Elton John; tekst – Tim Rice (1994)
- „Colors of the Wind” – muzyka – Alan Menken; tekst – Stephen Schwartz (1995)
- „You Must Love Me” – muzyka – Andrew Lloyd Webber; tekst – Tim Rice (1996)
- „My Heart Will Go On” – muzyka – James Horner; tekst – Wilbur Jennings (1997)
- „The Prayer” – muzyka i tekst – David Foster, Tony Renis, Carole Bayer Sager i Alberto Testa (1998)
- „You’ll Be in My Heart” – muzyka i tekst – Phil Collins (1999)
- „Things Have Changed” – muzyka i tekst – Bob Dylan (2000)
- „Until...” – muzyka i tekst – Sting (2001)
- „The Hands That Built America” – muzyka i tekst – Bono, Adam Clayton, The Edge i Larry Mullen Jr. (2002)
- „Into the West” – muzyka i tekst – Annie Lennox, Howard Shore i Frances Walsh (2003)
- „Old Habits Die Hard” – muzyka i tekst – Mick Jagger i David A. Stewart (2004)
- „A Love That Will Never Grow Old” – muzyka – Gustavo Santaolalla; tekst – Bernie Taupin (2005)
- „The Song of the Heart” – muzyka i tekst – Prince Rogers Nelson (2006)
- „Guaranteed” – muzyka i tekst – Eddie Vedder (2007)
- „The Wrestler” – muzyka i tekst – Bruce Springsteen (2008)
- „The Weary Kind” – muzyka i tekst – Ryan Bingham i T Bone Burnett (2009)
- „You Haven’t Seen the Last of Me” – muzyka i tekst – Diane Warren (2010)
- „Masterpiece” – muzyka i tekst – Madonna, Julie Frost i Jimmy Harry (2011)
- „Skyfall” – muzyka i tekst – Adele Adkins i Paul Epworth (2012)
- „Ordinary Love” – muzyka i tekst – Bono, Adam Clayton, The Edge, Larry Mullen Jr. i Danger Mouse (2013)
- „Glory” – muzyka i tekst – Common i John Legend (2014)
- „Writing’s on the Wall” – muzyka i tekst – Sam Smith i Jimmy Napes (2015)
- „City of Stars” – muzyka – Justin Hurwitz; tekst – Benj Pasek i Justin Paul (2016)
- „This Is Me” – muzyka i tekst – Benj Pasek i Justin Paul (2017)
- „Shallow” – muzyka i tekst – Lady Gaga, Mark Ronson, Anthony Rossomando i Andrew Wyatt (2018)
- „(I’m Gonna) Love Me Again” – muzyka – Elton John; tekst – Bernie Taupin (2019)
- „Io sì (Seen)” – muzyka – Diane Warren; tekst – Diane Warren, Laura Pausini i Niccolò Agliardi (2020)
- „No Time to Die” – muzyka i tekst – Billie Eilish i Finneas O’Connell (2021)
- „Naatu Naatu” – muzyka – M.M. Keeravani; tekst – Chandrabose (2022)
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa: