Obecnie Papirus Bodmer L stał się tematem dużego zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Zarówno w społeczeństwie, jak i na polu akademickim Papirus Bodmer L wywołał szereg mieszanych emocji i opinii, które wywołały niekończące się dyskusje i refleksje. Dlatego istotne jest poświęcenie czasu i przestrzeni na zbadanie i dogłębną analizę wpływu i konsekwencji, jakie Papirus Bodmer L ma na nasze życie. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty związane z Papirus Bodmer L, badając jego pochodzenie, ewolucję, konsekwencje i możliwe rozwiązania. Podobnie zajmiemy się różnymi perspektywami i stanowiskami dotyczącymi Papirus Bodmer L, aby poszerzyć nasze zrozumienie tego złożonego i znaczącego tematu.
Data powstania |
VII wiek |
---|---|
Rodzaj |
Kodeks papirusowy |
Numer |
(GA) |
Zawartość |
Ewangelia Mateusza 25; 26 † |
Język |
grecki |
Typ tekstu |
tekst bizantyjski |
Kategoria |
V |
Miejsce przechowywania |
Bibliotheca Bodmeriana |
Papirus 73 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na VII wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii Mateusza.
Zachowały się tylko fragmenty Ewangelii Mateusza (25,43; 26,2-3)[1].
Tekst grecki Ewangelii Mateusza reprezentuje bizantyjską tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii V[1].
Rękopis znaleziony został w Egipcie, przez Martina Bodmera. Na liście rękopisów znalezionych przez Bodmera znajduje się na pozycji L. Tekst opublikowany został przez Alanda w 1962 roku[2]. Aland umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 73[3].
Rękopis datowany jest przez INTF na VII wiek[1].
Nie jest cytowany w krytycznych wydaniach Nowego Testamentu (NA27, UBS4).
Obecnie przechowywany jest w bibliotece Bibliotheca Bodmeriana (L) w Cologny[1].