Papirus 48

Papirus 48

Data powstania	III wiek
Rodzaj	kodeks papirusowy
Numer	${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{48}}$
Zawartość	Dzieje Apostolskie 23†
Język	grecki
Rozmiary	16 × 25 cm
Typ tekstu	tekst zachodni
Kategoria	IV
Miejsce przechowywania	Biblioteka Laurenziana

Papirus 48 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{48}}$ – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na III wiek. Zawiera fragmenty Dziejów Apostolskich, tekst był kilkakrotnie publikowany.

Zachowały się fragmenty kodeksu z tekstem Dziejów Apostolskich 23,11-29^[1]. Tekst pisany jest w 42-47 linijkach na stronę. Skryba miał rękę wprawioną w pisaniu dokumentów. Zachowała się środkowa część karty kodeksu^[2].

Nomina sacra pisane są skrótami (ΥΣ dla ΥΙΟΣ – syn), stosowane są również inne skróty (M dla czterdziestu).

Skryba popełnił kilka błędów, w Dz 23,12 napisał αποκτειναστην zamiast αποκτεινωσιν τον^[2], a w Dz 23,28 εκαλουν zamiast ενεκαλουν^[3].

Według Alanda jest jednym z sześciu wczesnych rękopisów Dziejów Apostolskich (m.in. ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{50}}$, ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{53}}$)^[4].

Tekst grecki rękopisu reprezentuje tekst zachodni, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii IV^[1]. Tekst jest bliski dla Kodeksu Bezy oraz starołacińskiemu przekładowi w recenzji arfykańskiej (Afra)^[2].

Przekazuje unikatowy wariant w Dz 28,12: βοηθειαν συστραφεντες τινες των Ιουδαιων, inne rękopisy mają: ποιησαντες συστροφην οι Ιουδαιοι (${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{74}}$, Sinaiticus, Vaticanus, Ephraemi, Laudianus, 33, 36, 81, 323, 945, 1175, 1739, 1891, syr^h), lub: ποιησαντες τινες των Ιουδαιων συστροφην (większość bizantyjska, lat, Peszitta, oraz część rękopisów koptyjskich)^[5].

W Dz 28,13 zamiast ταυτην την συνωμοσιαν ποιησαμενοι przekazuje ανθεματισαντες εαυτους. Wariant kodeksu wspiera tylko staro-łaciński Codex Floriacensis (h)^[5].

Rękopis odkryty został w Egipcie przez pracowników „Societa italiana per la ricerca dei Papiri greci e latini in Egitto”^[2]. Tekst rękopisu opublikowany został w 1932 roku, przez G. Vitellego oraz S.G. Mercatiego^[6], następnie przez Schofielda i Comforta. Ernst von Dobschütz umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 48^[7].

Kształty liter są charakterystyczne dla III wieku^[2]. Rękopis datowany jest przez INTF na wiek III^[1].

Obecnie przechowywany jest w Bibliotece Laurenziana (PSI 1165) we Florencji^[1].

• lista kodeksów papirusowych Nowego Testamentu

• K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 99. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
• G. Vitelli and S.G. Mercati, Papiri greci e latini della Società Italiana X (1932), s. 112–118.
• Ellwood M. Schofield, The Papyrus Fragments of the Greek New Testament, Southern Baptist Theological Seminary, Louisville, 1936, s. 326–329.
• Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 353–354. ISBN 0-8423-5265-1, ISBN 978-0-8423-5265-9.

• INTF: Papirus 48 (GA). Liste Handschriften . Münster Institute. .
• Robert B. Waltz: NT Manuscripts: Papyri, Papyri ${\displaystyle {\mathfrak {P}}}$⁴⁸. Encyclopedia of Textual Criticism . skypoint.com, 2007.