Obecnie Zamek w Czernelicy to temat, który zyskał duże znaczenie w obszarze _var2. Od samego początku Zamek w Czernelicy przyciąga uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa, wywołując szeroką debatę na temat jego konsekwencji. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Zamek w Czernelicy, analizując jego wpływ na _var3 i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Dodatkowo przeanalizujemy możliwe rozwiązania i alternatywy, aby sprostać wyzwaniom stawianym przez Zamek w Czernelicy. Poprzez kompleksowe podejście będziemy starali się zrozumieć złożoność tego zagadnienia i jego wpływ na różne obszary.
Brama wjazdowa | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ budynku |
zamek |
Styl architektoniczny | |
Inwestor | |
Rozpoczęcie budowy |
1659 |
Zniszczono |
1672, 1676 |
Odbudowano |
II poł. XVII w. |
Pierwszy właściciel | |
Kolejni właściciele | |
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego ![]() | |
Położenie na mapie Ukrainy ![]() | |
![]() |
Zamek w Czernelicy – dawna warownia w Czernelicy na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie horodeńskim.
Budowę zamku datuje się na okres między 1607 r. a 1636 r., zaś jej fundatorem była przypuszczanie Jadwiga Bełżecka z Jazłowieckich[1]. Powstały wtedy pierwsza kondygnacja bramy wjazdowej, północno-wschodni bastion oraz fundamenty kurtyn i pozostałych bastionów[1]. Budowę przerwano w wyniku najazdu zięcia Jadwigi Bełżeckiej wojewody kijowskiego Janusza Tyszkiewicza.[1] Po śmierci Jadwigi Bełżeckiej zamek stał się własnością Marianny Stanisławskiej z Czuryłów, żony starosty kamienieckiego Michała Stanisławskiego. Po śmierci tejże Czernelicę odziedziczyła jej córka, Eufrozyna Stanisławska, której drugim mężem był starosta krzemieniecki, książę Michał Jerzy Czartoryski, wojewoda bracławski[1]. Drugi etap budowy przeprowadzono w latach 1650-1659 roku z funduszy Michała Jerzego Czartoryskiego. Wybudowano wtedy drugą kondygnację bramy wjazdowej, na której od zewnątrz umieszczony został wielki kamienny herb Czartoryskich, Pogoń, a na wewnętrznej stronie – herb Eufrozyny, Pilawa[1]. Zbudowano także bastiony: północno-zachodni, południowo-zachodni i południowo-wschodni, kurtyny, magazyny, spichlerze oraz pałac w południowej części zamku[1]. Po 1659 roku była to na Pokuciu jedna z ważniejszych twierdz I Rzeczypospolitej.
Warownia zniszczona została latach 1672 i 1676 w wyniku wojen tureckich i odbudowana następnie na rozkaz króla Polski Jana III Sobieskiego.
Do lat 30. XIX wieku zamek pełnił rolę rezydencji mieszkalnej członkom rodów takich jak Potoccy, Stadniccy[2] i Cieńscy[3]. Po wyprowadzce tych ostatnich zamek zaczął popadać w ruinę.
Zamek wybudowano jako czworokątną fortyfikację z czterema bastionami w narożach, połączonych murami i wałami usypanymi z ziemi. Po stronie zachodniej stał ozdobny parterowy budynek mieszkalny, zwany pałacem[2]. Z zamku do czasów współczesnych zachowała się okazała brama wjazdowa do obiektu z połowy XVII w. ze sklepionym portalem, nad którym znajduje się tarcza herbowa z godłem Pogoń, nakryta mitrą symbolizującą książęcy ród Czartoryskich. Widoczny jest również rozległy czworoboczny zarys podwójnych murów obwodowych twierdzy[4].