Zamek w Nowej Czartorii

W dzisiejszym świecie Zamek w Nowej Czartorii przykuł uwagę wielu ludzi ze względu na jego znaczenie i wpływ na różne aspekty życia. Od jego znaczenia w edukacji po wpływ w miejscu pracy, Zamek w Nowej Czartorii wzbudził zainteresowanie naukowców, ekspertów i specjalistów z różnych dyscyplin. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Zamek w Nowej Czartorii, analizując jego ewolucję w czasie, jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa i jego projekcję na przyszłość. Dodatkowo zbadamy możliwości i wyzwania, jakie reprezentuje Zamek w Nowej Czartorii, a także możliwe implikacje, jakie ma na codzienne życie ludzi. Zaraz wyruszymy w podróż pełną odkryć i refleksji na temat Zamek w Nowej Czartorii, tematu, który nigdy nie przestaje zaskakiwać i wywoływać debaty w społeczności globalnej.

Zamek w Nowej Czartorii
Państwo

 Imperium Rosyjskie

Miejscowość

Nowa Czartoria

Typ budynku

zamek

Zniszczono

XIX w.

Położenie na mapie obwodu żytomierskiego
Mapa konturowa obwodu żytomierskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Zamek w Nowej Czartorii”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Zamek w Nowej Czartorii”
Ziemia50°01′42″N 27°42′29″E/50,028333 27,708056

Zamek w Nowej Czartorii – zamek obronny wybudowany w Nowej Czartorii nad rzeką Słucz[1] dopływem Horynia.

Historia

W dawnych czasach był tu zamek obronny, z którego pod koniec XIX w. pozostały tylko ślady wałów. Z zamkiem związana jest legenda[1].

Legenda

Legenda opowiada o księżniczce Nastii, właścicielce zamku i o wojowniku Boniaku, który chciał go zdobyć. Widok bardzo pięknej dziewicy, zagrzewającej na wałach załogę do walki zamienił tego pogromcę w pokornego sługę księżniczki, który poprosił ją o rękę, w zamian obiecując zaprzestania mordów i podpaleń. Boniak danego słowa jednak nie dotrzymał. Nastia za ujęcie się za swoim ciemiężonym ludem została przez dworzan Boniaka wywieziona na północ w kierunku jego dawnej stolicy, gdzie przywiązana do drzewa poniosła śmierć głodową. Z jej łez wytrysnęło słynne źródło nazwane jej imieniem. Lud czcząc cnoty Nastii postawił w tym miejscu świątynię. W zamian za to otrzymał opiekę i obfitość darów bożych. Zazdrosny o powodzenie ludności czart postanowił wybudować granitową tamę na rzece i zalać okolicę. Jego pracę przerwało jednak pianie koguta. Ślady czarciej tamy były widoczne jeszcze w XIX w.[1]

Przypisy

  1. a b c Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I. Warszawa: 1880-1902, s. 772-73.

Linki zewnętrzne