Pałac Lubomirskich we Lwowie
W dzisiejszym świecie Pałac Lubomirskich we Lwowie zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, politykę, gospodarkę czy kulturę, Pałac Lubomirskich we Lwowie jest tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Od swoich początków aż do dzisiaj Pałac Lubomirskich we Lwowie był przedmiotem badań, debat i kontrowersji. W tym artykule zbadamy różne aspekty Pałac Lubomirskich we Lwowie, analizując jego znaczenie w bieżącym kontekście i jego wpływ w różnych obszarach życia codziennego. Ponadto zagłębimy się w jego historię, ewolucję i przyszłe perspektywy, aby dokładnie zrozumieć dzisiejsze znaczenie Pałac Lubomirskich we Lwowie.
.JPG)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Rynek 10 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Kondygnacje |
3 |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Lwowa  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie rejonu lwowskiego  | |
 49°50′30″N 24°01′59″E/49,841667 24,033056
| |
Pałac Lubomirskich we Lwowie – barokowy pałac przy lwowskim Rynku z 1763[1] wybudowany dla Stanisława Lubomirskiego według projektu Jana de Witte; od 1975 mieści Muzeum Etnografii i Przemysłu Artystycznego we Lwowie.
W miejscu pałacu znajdowały się wcześniej dwie kamienice należące do Sapiehów; w jedej z nich mieszkał Szymon Szymonowic. Kamienice te wraz z pięcioma domami przy ul. Ruskiej i ul. Blacharskiej zakupił w 1763 Stanisław Lubomirski i polecił przebudować na okazały pałac, zajmujący całą głębokość bloku przyrynkowego[2].
Po I rozbiorze Polski, w latach 1772–1826, pałac Lubomirskich zajmowali gubernatorzy Galicji. W 1895 pałac kupiło ukraińske Towarzystwo Proswita.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Adam Dylewski, Ukraina, Pascal Bielsko-Biała 2003
- ↑ Przemysław Włodek, Adam Kulewski, Lwów : przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006, s. 72, ISBN 83-89188-53-8, OCLC 169981507.