W dzisiejszym artykule zagłębimy się w temat Grupy szwadronów kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza, badając jego implikacje, cechy i możliwe zastosowania. Grupy szwadronów kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza to temat, który był przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i kwestionując ustalone koncepcje. W tym artykule zagłębimy się w historię Grupy szwadronów kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza, przeanalizujemy jego dzisiejsze znaczenie i zbadamy jego wpływ w różnych kontekstach. Ponadto zatrzymamy się na różnych perspektywach istniejących wokół Grupy szwadronów kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza, oferując panoramiczny widok, który pozwala nam zrozumieć złożoność tego tematu. Krytycznym i wzbogacającym spojrzeniem zajmiemy się wieloma aspektami Grupy szwadronów kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza w celu wzbogacenia wiedzy i zachęcenia do głębokiej refleksji nad jego znaczeniem i znaczeniem.
Grupy szwadronów kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza – struktura szkoleniowa kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza.
W lipcu 1929 roku zreorganizowano kawalerię KOP. Zorganizowano dwie grupy kawalerii. Podział na grupy uwarunkowany był potrzebami szkoleniowymi i zadaniami kawalerii KOP w planie „Wschód”[1].
Grupy szwadronów kawalerii KOP w 1929[2]:
W 1934(?)1932[a] roku dokonano kolejnego podziału szwadronów. Tym razem na trzy grupy inspekcyjne. Grupa północna obejmowała szwadrony kawalerii brygad „Grodno” – nr 19 i „Wilno” – nr 1, 6, 7, 8, 18 i 20; środkową grupę utworzyły szwadrony brygady „Nowogródek” – nr 2, 9 i 10 oraz szwadrony brygady „Polesie” – nr 5, 15, 16 i 17; południową tworzyły szwadrony brygady „Wołyń” – nr 3, 4 i 11 oraz brygady „Podole” – nr 12, 13 i 14[3].
Grupy szwadronów kawalerii KOP w 1931:
W grudniu 1929 utworzono przy inspektorze formacji konnych dwa etaty: inspektora północnej grupy szwadronów z siedzibą w Wilnie i inspektora południowej grupy szwadronów z siedzibą w Łucku[7].
Inspektorzy grupy szwadronów kawalerii KOP podlegali dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza poprzez zastępcę dowódcy KOP. Byli fachowymi przełożonymi jednostek kawalerii wchodzących w skład ich grupy. Odpowiadali za wyszkolenie jednostek kawalerii podległych dowódcom pułków lub brygad[8]. Ponadto inspektor środkowej grupy szwadronów był jednocześnie fachowym organem sztabu dowództwa KOP we wszystkich sprawach dotyczących kawalerii i wyszkolenia konnego KOP[9]. W czasie dokonywania inspekcji przysługiwało im prawo wydawania bezpośrednich zarządzeń w sprawach wyszkolenia kawaleryjskiego. Posiadali władzę dyscyplinarną dowódcy pułku Wojska[8].
Do ich obowiązków w zakresie szkolenia należało:
W 1936 roku inspektor północnej grupy szwadronów funkcjonował przy dowództwie Brygady KOP „Wilno”. W sprawach kancelaryjnych, wspólnie z lekarzem weterynarii północnego rejonu, dysponowali jednym podoficerem[8]. Jego koń znajdował się w szwadronie kawalerii „Nowe Swięciany”[b]. Inspektor środkowej grupy szwadronów funkcjonował przy dowództwie KOP w Warszawie. Posiadał do dyspozycji jednego podoficera-kancelistę. Jego koń znajdował się w szwadronie kawalerii „Bystrzyce”[b]. Inspektor południowej grupy szwadronów funkcjonował przy dowództwie Brygady KOP „Wołyń”. W sprawach kancelaryjnych korzystał z personelu kancelarii sztabu brygady[8], a jego koń znajdował się w dywizjonie kawalerii „Niewirków”[b].
Rozkazem dowódcy KOP z 23.2.1937 roku została zapoczątkowana pierwsza faza reorganizacji Korpusu Ochrony Pogranicza „R.3”[10]. Jej wynikiem było między innymi zmiana dotychczasowego m.p. inspektora południowej grupy szwadronów kawalerii KOP z Łucka do Zdołbunowa[11].