Placówka wywiadowcza KOP nr 2
Dziś chcemy poruszyć bardzo ciekawy i aktualny temat, który z pewnością zainteresuje wielu naszych czytelników. Z tej okazji zagłębimy się w fascynujący świat Placówka wywiadowcza KOP nr 2, badając jego różne aspekty i zagłębiając się w jego dzisiejsze znaczenie. Bez wątpienia Placówka wywiadowcza KOP nr 2 to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów, a w tym artykule staramy się zapewnić pełny i szczegółowy przegląd wszystkiego, co otacza Placówka wywiadowcza KOP nr 2. Od historii po praktyczne zastosowanie, w tym wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, przeanalizujemy ten temat pod różnymi kątami, aby zapewnić naszym czytelnikom wzbogacającą i pouczającą perspektywę. Dołącz do nas w tej ekscytującej wycieczce po Placówka wywiadowcza KOP nr 2!
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Numer |
kryptonimowy: 24[a] |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość |
Brygada KOP „Wilno” |
Placówka wywiadowcza KOP nr 2 – organ wykonawczy wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Placówka utworzona została w lipcu 1929 w Wilnie[2]. Wchodziła w skład Brygady KOP „Wilno”[3]. Pod względem pracy wywiadowczej podlegała szefowi ekspozytury Oddziału II nr 1 „Wilno”[4], a pod względem pracy kontrwywiadowczej szefowi samodzielnego referatu informacyjnego DOK III Grodno[5], a pod względem wyszkolenia wojskowego dowódcy Brygady KOP „Wilno”[6]. Działała na terenie odpowiedzialności 20.21. i 22 batalionu granicznego[7]. Zgodnie z etatem placówka liczyła 3 oficerów[b], 3 podoficerów i 4 szeregowych[5]. Pod względem administracyjno-gospodarczym placówkę przydzielono do 21 batalionu KOP[8]. W 1937 jednostką administracyjną dla placówki nr 2 był pułk KOP „Wilno”[9].
W 1939 placówka wywiadowcza KOP nr 1 „Wilno” podlegała nadal szefowi ekspozytury Oddziału II nr 1 „Wilno”[10] i stacjonowała w Wilnie[11].
Obsada personalna placówki
Kierownicy placówki:
Obsada placówki w lipcu 1929[14]
- kierownik placówki − kpt. Siwkowski Józef
- oficer ofensywny − por. Szymczyński Zygmunt
- oficer przemytniczy − kpt. Gąsior Franciszek
Obsada personalna w marcu 1939[11][c]:
- kierownik placówki – kpt adm. (piech.) Władysław Weyhert
- oficer placówki – kpt. adm. (art.) Bronisław Eljaszewicz
- oficer placówki – kpt. adm. (piech.) Jan Stafiej
- oficer placówki – kpt piech. Stanisław Kostka Andrzej Laurentowski
Uwagi
- ↑ Zarządzenie szefa sztabu Korpusu Ochrony Ochrony Pogranicza ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna w sprawie używania w dowództwie KOP kryptonimów zamiast nazw jednostek KOP[1].
- ↑ Byli to: kierownik placówki (major), oficer do spraw wywiadu zaczepnego (kapitan), oficer do spraw kontrwywiadu i spraw przemytniczych (kapitan) → Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 1/zał.1
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[15].
Przypisy
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 428.
- ↑ Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 1.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 41.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 50.
- ↑ a b Prochwicz 2003 ↓, s. 40.
- ↑ Zarządzenie nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 ↓, s. 2.
- ↑ Polak 1999 ↓, s. 91.
- ↑ Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 2.
- ↑ Zarządzenie nr L.500/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 1 zał. 47.
- ↑ Prochwicz 2002 ↓, s. 32.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 921.
- ↑ Obsada oficerska wywiadu KOP ↓, s. 4.
- ↑ Obsada oficerska wywiadu KOP ↓, s. 48.
- ↑ Polak 1999 ↓, s. 98.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
Bibliografia
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Wybór dokumentów. Warszawa–Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 8388067488.
- Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T.1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz. Wywiad Korpusu Ochrony Pogranicza 1924-1939. „Problemy Ochrony Granic”. 22, 2002.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Regina Czarnecka: Oddział II Sztabu Głównego (Generalnego) w latach 1921-1939. .
- Wykazy imienne całkowitej obsady oficerskiej oraz zmian stanu oficerów Szefostwa Wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza w latach 1933–1935 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/260.)
- Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadu nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 z 15 lipca 1929.
- Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadowczej nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 z 19 listopada 1931.
- Zarządzenie dowódcy KOP w sprawie reorganizacji Korpusu Ochrony Pogranicza („R.3” I Faza) nr L.500/Tjn.Og.Org/37 z 23 lutego 1937. (sygn.177/132.)