Strażnica KOP „Kumielin”
W dzisiejszym świecie Strażnica KOP „Kumielin” stał się tematem o wielkim znaczeniu i znaczeniu dla różnych sektorów społeczeństwa. Z biegiem czasu Strażnica KOP „Kumielin” zyskuje coraz większe znaczenie, generując znaczący wpływ na różne aspekty codziennego życia. Jej konsekwencje rozciągają się od sfery osobistej, zawodowej i społecznej. Zainteresowanie Strażnica KOP „Kumielin” rośnie, budząc zainteresowanie i ciekawość zróżnicowanej i różnorodnej publiczności. Biorąc pod uwagę tę rosnącą uwagę, konieczne jest głębsze zagłębienie się w temat Strażnica KOP „Kumielin” i zbadanie różnych perspektyw i wymiarów, które go otaczają.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
„Nowe Świeciany” w 1931
Strażnica KOP „Kumielin” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-litewskiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1926 w składzie 6 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 20 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 12 strażnic[1]. W 1929 i 1931 roku strażnica znajdowała się w strukturze 3 kompanii KOP „Kołtyniany”[2][3]. W komunikatach dyslokacyjnych z 1932 nie występuje[4]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[5]. W komunikatach dyslokacyjnych z 1932 roku nie występuje.
Służba graniczna
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[6]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[5].
Sąsiednie strażnice:
- strażnica KOP „Małdziuny” ⇔ strażnica KOP „Baranowo” – 1929[2]
- strażnica KOP „Poszakinia” ⇔ strażnica KOP „Baranowo” – 1931[3]
Przypisy
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9/1929.
- ↑ a b Szkice dyslokacyjne ↓.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 15/1932.
- ↑ a b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
Bibliografia
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. .
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 8390021794.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/151.)