Strażnica KOP „Borysówka”
Dziś Strażnica KOP „Borysówka” to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Od polityki po kulturę popularną, Strażnica KOP „Borysówka” stał się stałym punktem dyskusji i źródłem inspiracji dla wielu osób. Z biegiem czasu Strażnica KOP „Borysówka” zyskało na znaczeniu i wywarło znaczący wpływ na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje. Celem tego artykułu jest szczegółowe zbadanie wpływu Strażnica KOP „Borysówka” na dzisiejsze społeczeństwo i zbadanie, jak ewoluował on na przestrzeni czasu. Podobnie, przeanalizowane zostaną różne perspektywy i opinie istniejące wokół Strażnica KOP „Borysówka”, w celu przedstawienia kompleksowej wizji tego bardzo istotnego tematu.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość |
Kompania graniczna KOP „Hołny Wolmera” do 1932 |
Strażnica KOP Borysówka – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-litewskiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W lutym 1926, w składzie 6 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 24 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 12 strażnic[1]. W latach 1928 – 1929 w 2 kompanii KOP „Hołny Wolmera” funkcjonowała strażnica KOP „Borysówka”[2][3]. W latach 1932 – 1939 strażnica znajdowała się w strukturze 4 kompanii KOP „Puńsk”[4][5][6][7]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej.
W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym[4]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła szosa długości 2 km i trakt długości 14 km[6].
Służba graniczna
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[8]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[9].
Strażnica KOP „Borysówka” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 9 kilometrów 500 metrów od słupa granicznego nr 126 do 144[4], a w 1938 pododcinek szerokości 11 kilometrów 498 metrów od słupa granicznego nr 125 do 144[6].
Sąsiednie strażnice:
- strażnica KOP „Poluńce” ⇔ strażnica KOP „Dusznica” – 1928[2]
- strażnica KOP „Buraki” ⇔ strażnica KOP „Hołny Majera” – 1929[3]
- strażnica KOP „Poluńce” ⇔ strażnica KOP „Hołny Majera” – 1932[4], 1934[5] i 1938[6]
Uwagi
- ↑ wieś Borysówka, gmina Krasnowo, powiat suwalski, województwo białostockie
Przypisy
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 11/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 11/1929.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1932.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 50/1934.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 81/1938.
- ↑ Szubański 2000 ↓, s. 88.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
Bibliografia
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. .
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 8390021794.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)