Strażnica KOP „Kotysz”
W dzisiejszym świecie Strażnica KOP „Kotysz” stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Od momentu powstania Strażnica KOP „Kotysz” przyciąga uwagę ludzi z różnych dziedzin, generując sprzeczne opinie i pełne pasji dyskusje. Nieważne, czy jest to odkrycie naukowe, osoba publiczna czy wydarzenie historyczne, Strażnica KOP „Kotysz” zdołał przekroczyć granice i przyciągnąć uwagę ogółu społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ i znaczenie Strażnica KOP „Kotysz” w naszym dzisiejszym świecie, analizując jego znaczenie w różnych kontekstach i jego wpływ na różne aspekty życia codziennego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Kotysze[a] |
| Formacja | |
| Podległość | |
Strażnica KOP „Kotysz” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-litewskiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1926, w składzie 6 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 22 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 10 strażnic[1]. Strażnica KOP „Kotysz” w latach 1928–1939 znajdowała się w strukturze 1 kompanii KOP „Rudziszki”[2][3][4][5][6][7][8] z pułku KOP „Wilno”[9]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[10].
W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym[4]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 12,7 km[6].
Służba graniczna
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[11]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[10].
Strażnica KOP „Kotysz” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 7 kilometrów[4], a w 1938 pododcinek szerokości 5 kilometrów 538 metrów od słupa granicznego nr 560 do 564[6].
Sąsiednie strażnice:
- strażnica KOP „Tataryszki” ⇔ strażnica KOP „Podworańce” – 1928[2], 1929[3], 1932[4], 1934[5], 1938[6]
Uwagi
- ↑ folwark Kotysze, gmina Rudziszki, powiat wileńsko–trocki, województwo wileńskie
Przypisy
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 11/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9/1929.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 13/1932.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 51/1934.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 82/1938.
- ↑ Szubański 2000 ↓, s. 88.
- ↑ Szubański 1993 ↓, s. 276.
- ↑ Polak 1999 ↓, s. 218.
- ↑ a b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
Bibliografia
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. .
- Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T.1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)