Pałac w Mikułowej
Obecnie Pałac w Mikułowej to temat, który budzi duże zainteresowanie i generuje debatę w różnych sektorach społeczeństwa. W całej historii Pałac w Mikułowej był powracającym tematem, do którego podchodzino z różnych perspektyw i ewoluował w czasie. W tym artykule przeanalizujemy różne wymiary Pałac w Mikułowej i jego wpływ na codzienne życie ludzi. Od swoich początków do chwili obecnej Pałac w Mikułowej był przedmiotem badań, refleksji i kontrowersji, co pokazuje jego znaczenie w obecnym kontekście. Podobnie zbadamy implikacje Pałac w Mikułowej w obszarach takich jak polityka, kultura, technologia i ogólnie społeczeństwo.
 nr rej. pałac 1266/J z 4.06.1996, park 792/J z 28.07.1983[1]
| |
 Pałac w Mikułowej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
nr 27 |
| Typ budynku | |
| Ukończenie budowy |
druga poł. XVIII w. |
| Ważniejsze przebudowy |
1886 |
Położenie na mapie gminy Sulików  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego  | |
 51°04′52,77″N 15°06′58,98″E/51,081325 15,116383
| |
Pałac w Mikułowej – zabytkowy[2] pałac we wsi Mikułowa, w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Sulików.
Historia
Pałac wzniesiono w drugiej połowie XVIII wieku[3]. W 1880 roku został gruntownie przebudowany na eklektyczny i zmieniono mu wystrój[3]. Obiekt był remontowany w 1925 oraz 1990 roku[3]. W latach 50. XX wieku ulokowano w nim PGR, a po jego likwidacji w latach 90. XX wieku nie był użytkowany[3]. W 2013 roku pałac kupiła osoba prywatna, która chce tu w przyszłości stworzyć ośrodek wypoczynkowy dla osób, które ukończyły pięćdziesiąty rok życia[4].
Architektura
Pałac to budowla dwuskrzydłowa z narożną wieżyczką alkierzową[3]. Ma dwie kondygnacje z mieszkalnym poddaszem i nakryty jest dachem mansardowym z Lukarnami[3]. Prostokątne okna ujęte są w opaski, podobnie portale[3]. We wnętrzu interesujące są zwłaszcza główny hol i reprezentacyjna klatka schodowa, noszące cechy neomanieryzmu niderlandzkiego[4]. Do dzisiaj zachowała się także część stolarki neorenesansowej i witraż[4]. We wnęce znajdującej się pod półkolistym szczytem z konchą płycina z napisem w j. łac. Renov: Anno 1886 (odnowiono rok 1886)[5].
Przy dużym dziedzińcu ze studnią na środku stoją zabudowania gospodarcze pochodzące z XIX wieku[3]. Za pałacem znajdują się pozostałości parku krajobrazowego pochodzącego z początku XIX wieku[3].
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 263. . .
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie , Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025.
- ↑ a b c d e f g h i Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 35, 36. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ a b c Lucyna Róg, Pałac sprzedany za 800 tys. Będzie ośrodkiem wypoczynkowym. wroclaw.gazeta.pl. .
- ↑ Detal z datą renowacji dworu.. .
Bibliografia
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.