Pałac w Sułowie
W dzisiejszych czasach Pałac w Sułowie to temat, który przyciąga uwagę wielu osób na całym świecie. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Pałac w Sułowie był przedmiotem wielu debat i wzbudził duże zainteresowanie w różnych dziedzinach. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy znaczenie w nauce i technologii, Pałac w Sułowie jest zjawiskiem, które nadal intryguje zarówno ekspertów, jak i fanów. W tym artykule zbadamy różne aspekty Pałac w Sułowie i przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i zasięg we współczesnym społeczeństwie.
 nr rej. pałac A/2441/1169 z 2.12.1964, park A/2442/554/W z 15.10.1984
| |
 Wejście z herbami | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Zamkowa 5 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Ukończenie budowy |
1680 r. |
| Ważniejsze przebudowy |
k. XVIII w. |
Położenie na mapie gminy Milicz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu milickiego  | |
 51°29′56,5″N 17°10′13,1″E/51,499028 17,170306
| |
Pałac w Sułowie – zabytkowy[1] pałac w Sułowie, w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Milicz.
Obiekt wybudowany w 1680 r.[2] jako rezydencja hrabiowskiej rodzinny Burghausów[3].
Historia
Pałac zbudowano w stylu barokowym. Został przebudowany w XVIII w. w stylu rokoko. W 1817 r., po śmierci Sylviusa von Burghausa, pałac odziedziczyła jego córka Julia, która poślubiła barona von Troschke. Po kilku latach oboje oni zmarli, a właścicielem pałacu został rotmistrz kawalerii, hrabia Friedrich Krain-Schweinitz. W rękach tej rodziny płac pozostał aż do 1945 r.[3]
Po wojnie w pałacu umieszczono ośrodek kolonijny zakładów przemysłu włókienniczego z Łodzi, a następnie ośrodek wy- chowawczy. Obiekt był remontowany w latach 1963–1964 oraz 1973–1978[3]. Po zmianach ustrojowych przeszedł w ręce gminy, od której kupił go prywatny inwestor z przeznaczeniem na hotel i restaurację[3].
Architektura
Murowany pałac zbudowano na rzucie prostokąta. Trójkondygnacyjny, nakryty jest dachem mansardowym czterospadowym z lukarnami, przy czym trzecia kondygnacja wyraźnie występuje tylko w centralnym ryzalicie, a w częściach bocznych ukryta jest w mansardzie. Front 11-osiowy, od frontu wspomniany ryzalit z centralnie umieszczonym głównym wejściem na poziomie wysokiego parteru, do którego prowadzą schody. Portal ujęty pilastrami, z przerwanym naczółkiem[3]. Nad wejściem kartusz z herbami: Mikołaja Konrada von Burghausa (1659- 1697, L)[4] i jego żony Ewy Marii von Nowack (P)[5]. Elewację ożywia podział płycinami i profilowane obramienia okien[3]. Wystrój wnętrza wystrój barokowy i, w mniejszym stopniu, rokokowy. Wyróżnia się rokokowy piec kaflowy z drugiej połowy XVIII w.
-
Herb Mikołaja Burghausa -
Herb Ewy von Nowack[5]
Park
Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzi park, założony w 1775 r. z inicjatywy Johana Sylviusa von Burghausa. Przed pałacem istniał gazon, który obiegała droga prowadząca na pałacowy podjazd. Założenie – w formie kompozycji geometrycznej - zostało następnie powiększone o park krajobrazowy w stylu angielskim o powierzchni ok. 11 ha. W zachodniej części parku polana widokowa, prowadząca do stawu o nieregularnej linii brzegowej, w którym okresowo hodowano karpie. W parku interesujący drzewostan, w którym dominują dęby, wiązy, jawory i jesiony. Na wzgórku w północnej części parku 170-letnia lipa, a przed pałacem leciwe platany[3].
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie , Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 128. . .
- ↑ a b c d e f g Janusz Szulc: Pałac Burghausów w Sułowie. Na szlaku. Magazyn turystyczno-krajoznawczy R. XXX, nr e-120,(316) . Oddział Wrocławski PTTK, październik 2016. s. 6. . (pol.).
- ↑ Nicol Conrad von Burghaus. .
- ↑ a b Dziedzictwo kulturowe gminy Milicz. s. 170. .