31 Dywizja Strzelecka (ZSRR)
W dzisiejszym artykule omówimy 31 Dywizja Strzelecka (ZSRR), temat, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. 31 Dywizja Strzelecka (ZSRR) był przedmiotem debaty, analiz i refleksji w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. W tym artykule zbadamy różne aspekty 31 Dywizja Strzelecka (ZSRR), zbadamy jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i przedstawimy krytyczne spojrzenie na jego znaczenie we współczesnym świecie. 31 Dywizja Strzelecka (ZSRR) to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym, a jego wpływ odczuwalny jest w wielu aspektach naszego codziennego życia. Zatem bez zbędnych ceregieli zagłębimy się w fascynujący świat 31 Dywizja Strzelecka (ZSRR) i wspólnie odkryjemy jego znaczenie w bieżącym kontekście.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Nazwa wyróżniająca | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
40 Korpus Strzelecki |
| Odznaczenia | |
  
| |
31 Stalingradzka Dywizja Strzelecka odznaczona Orderami Czerwonego Sztandaru, Suworowa i Bohdana Chmielnickiego (ros. 31-я стрелковая Сталинградская Краснознамённая орденов Суворова и Богдана Хмельницкого дивизия, 31 DS) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.
W czerwcu 1941 pod dowództwem pułkownika Michaiła Ozimina w składzie 40 Korpusu Strzeleckiego Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego. W 1945 roku razem z 214 Dywizją Strzelecką i 373 Dywizją Strzelecką wchodziła w skład 78 Korpusu Strzeleckiego[1]. W czasie walk na ziemiach polskich 31 DS dowodził płk Iwan Chilczewski. Dywizja uczestniczyła m.in. w ofensywie Armii Czerwonej rozpoczętej 12 stycznia 1945 roku, biorąc udział w przełamaniu niemieckich fortyfikacji Stellung a2[2]. Uczestniczyła też w zdobyciu Bolesławca i zakończeniu w mieście panowania reżimu III Rzeszy[3].
Dowództwo dywizji
Dowódcy:
- płk Iwan Chilczewski[3].
Struktura organizacyjna
- Dowództwo 31 Dywizji Strzeleckiej
- 75 Pułk Strzelecki
- 177 Pułk Strzelecki
- 248 Pułk Strzelecki
- 32 Pułk Artylerii
- 129 Pułk Artylerii Haubic
- 151 samodzielny dywizjon artylerii przeciwpancernej
- dywizjon artylerii przeciwlotniczej
- 86 kompania zwiadowcza
- 128 samodzielny batalion łączności → 128 samodzielna kompania łączności (23.04.1943 - 01.08.1943)
- 1149 samodzielna kompania łączności (01.08.1943 - 25.11.1944)
- 52 samodzielny batalion łączności (od 25.11.1944)
- 104 batalion saperów
- 16 batalion medyczno-sanitarny
Przypisy
- ↑ Podsiadło 2014 ↓, s. 339.
- ↑ Podsiadło 2014 ↓, s. 338,339.
- ↑ a b Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 41.
Bibliografia
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Rafał Podsiadło: Niemieckie fortyfikacje Stellung a2 i ich przełamanie w styczniu 1945 r. Na linii Raby, Szreniawy i Pilicy. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-7339-136-9.
Linki zewnętrzne
- RKKA - 31-я стрелковая дивизия. . (ros.).
