4 Dywizja Strzelecka (ZSRR)
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w temat 4 Dywizja Strzelecka (ZSRR), zagadnienia, które w ostatnim czasie przykuło uwagę wielu osób. Od jego początków po znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie – zagłębimy się w jego różne aspekty, aby zrozumieć jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach. 4 Dywizja Strzelecka (ZSRR) to temat, który wzbudził duże zainteresowanie ze względu na jego znaczenie w życiu codziennym, dlatego w tym artykule dokładnie zbadamy jego implikacje w różnych kontekstach. Przygotuj się na wejście do ekscytującego świata 4 Dywizja Strzelecka (ZSRR) i odkryj wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania!
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 i 1943 |
| Rozformowanie |
1942 i 1945 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
Dywizja Litewska |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa agresja ZSRR na Polskę | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
3 Korpus Strzelecki |
| Odznaczenia | |
| |
4 Dywizja Strzelecka (ros. 4-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.
Sformowana 12 czerwca 1919 roku na bazie rozbitej Dywizji Litewskiej. Brała udział w agresji na Polskę, w tym czasie jej pełna nazwa brzmiała 4 Smoleńska Dywizja Strzelecka imienia Proletariatu Niemieckiego (4-я Смоленская имя Германского пролетариата стрелковая дивизия)[1]. Po wojnie zimowej z Finlandią przerzucona została do Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego. W czerwcu 1941 roku pod dowództwem pułkownika I.P. Roslija w składzie 3 Korpusu Strzeleckiego Okręgu Transkaukaskiego.
Po raz drugi sformowana 12 marca 1943 roku w Moskiewskim Okręgu Wojskowym. W 39 pułku strzeleckim należącym do 4 Dywizji Strzeleckiej służył Michaił Surkow, snajper mający ponad 500 śmiertelnych trafień[2].
Dowództwo dywizji
Dowódcy:
- kombrig Nikołaj Klucznikow[1].
Szefowie sztabu:
- płk Aleksandr Bufanow[1].
Struktura organizacyjna
Pierwsze formowanie
- 39 pułk strzelecki
- 101 pułk strzelecki
- 220 Pułk Strzelecki
- 40 pułk artylerii lekkiej (do 10.11.1941 i od 06.03.1942)
- 95 pułk artylerii haubic (do 06.11.1941)
- 80 dywizjon przeciwpancerny (do 22.10.1941 i od 06.01.1942)
- 308 samodzielna kompania czołgów[1]
- 41 kompania rozpoznawcza (47 batalion rozpoznawczy)
- 7 batalion saperów
- 549 dywizjon moździerzy (od 06.11.1941)
- 63 batalion łączności
- 55 batalion medyczno-sanitarny
- 280 kompania chemiczna
- 433 batalion transportowy
Drugie formowanie (1943)
- 39 pułk strzelecki
- 101 pułk strzelecki
- 220 pułk strzelecki
- 40 pułk artylerii lekkiej
- 80 dywizjon przeciwpancerny (do 22.10.1941 i od 06.01.1942)
- 41 kompania rozpoznawcza
- 7 batalion saperów
- 88 batalion łączności
- 55 batalion medyczny
- 280 kompania chemiczna
- 107 kompania transportowa
- 272 piekarnia polowa
- 168 punkt weterynaryjny
- 1463 stacja poczty polowej
- 13 kasa polowa
Przypisy
- ↑ a b c d Zarzycki 2014 ↓, s. 286.
- ↑ Walter 2022 ↓, s. 240.
Bibliografia
- John Walter: Snajper. Historia strzelców wyborowych. Warszawa: 2022. ISBN 978-83-8151-547-4.
- Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.
- RKKA.ru: 4-я Краснознаменная стрелковая дивизия. . (ros.).
