W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat 54 Gwardyjska Brygada Pancerna. Od wielu lat 54 Gwardyjska Brygada Pancerna jest przedmiotem badań i dyskusji ekspertów z różnych dziedzin. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w historii, 54 Gwardyjska Brygada Pancerna fascynuje uczonych, badaczy i ciekawskich. W tym artykule omówimy różne aspekty, które sprawiają, że 54 Gwardyjska Brygada Pancerna jest tematem wartym uwagi i refleksji. Od jego początków po dzisiejszą ewolucję, zanurzymy się w podróż pełną odkryć i uczenia się, która pozwoli nam lepiej zrozumieć znaczenie 54 Gwardyjska Brygada Pancerna w naszym współczesnym świecie. Dołącz do nas w tej ekscytującej podróży!
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1943 |
Rozformowanie |
1945 |
Tradycje | |
Rodowód | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Iwan Siergiejew |
Ostatni |
płk Iwan Czugunkow |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
54 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 54-я гвардейская танковая бригада) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej, uczestniczyła w walkach przeciw wojskom niemieckim m.in. na ziemiach polskich.
54 Gwardyjska Brygada Pancerna została utworzona rozkazem z 26 lipca 1943, przez przemianowanie 88 Brygady Pancernej. Jej szlak bojowy w walce z niemieckim najeźdzcą prowadził m.in. przez Lwów, Osiek, Opatów, Jędrzejów, Częstochowę i Berlin a zakończony został w rejonie Pragi w Czechach[1]. Po zdobyciu Częstochowy płk Piotr Jurczenko pełniący funkcję zastępcy dowódcy 54 GwBPanc. został mianowany pierwszym komendantem wojennym miasta[2].
Za wzorowe wykonanie zadań w walkach z niemieckim najeźdzcą w czasie wyzwolenia miast: Starokonstantynów, Izjasław, Szumsk, Jampol i Ostropol, 19 marca 1944 54 Gwardyjska Brygada Pancerna została odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru. Kolejne odznaczenie którym był Order Bohdana Chmielnickiego II klasy otrzymała 10 sierpnia 1944 za zdobycie Lwowa. Orderem Lenina została odznaczona 19 lutego 1945 za okazane męstwo i odwagę przy zdobyciu Częstochowy, Przedborza i Radomska. Ostatnie odznaczenie w postaci Orderu Suworowa II klasy otrzymała 4 czerwca 1945 za zdobycie stolicy III Rzeszy Berlina[3].
Dowódcy:
Szefowie sztabu: