49 Batalion Ochrony Pogranicza
W dzisiejszym artykule szczegółowo omówimy 49 Batalion Ochrony Pogranicza, temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. 49 Batalion Ochrony Pogranicza to temat, który wywołał wielką debatę w różnych obszarach i wzbudził duże zainteresowanie w społeczeństwie. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane z 49 Batalion Ochrony Pogranicza, od jego początków po dzisiejszy wpływ. Zbadamy jego różne wymiary, jego dzisiejsze znaczenie i konsekwencje, jakie ma dla różnych sektorów. Dodatkowo zbadamy opinie ekspertów w temacie, a także doświadczenia osób, których 49 Batalion Ochrony Pogranicza bezpośrednio dotknął. Bez wątpienia jest to fascynujący temat, który zasługuje na głębsze zgłębienie. Dołącz do nas w tej fascynującej podróży odkrywczej na temat 49 Batalion Ochrony Pogranicza!
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
| Skład |
patrz: batalion OP |
49 Samodzielny Batalion Ochrony Pogranicza – samodzielny pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
49 Batalion Ochrony Pogranicza sformowany został w 1948 w strukturze 19 Brygady Ochrony Pogranicza[2].
Rozkazem Ministra Obrony Narodowej nr 205/Org. z 4 grudnia 1948, z dniem 1 stycznia 1949, Wojska Ochrony Pogranicza podporządkowano Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego[3]. Zaopatrzenie batalionu przejęła Komenda Wojewódzka Milicji Obywatelskiej[4].
Przeformowany w 1950 na 31 batalion Wojsk Ochrony Pogranicza[a]. Dowództwo i sztab batalionu stacjonował w Nowym Sączu.
Struktura organizacyjna
Dyslokacja 49 batalionu Ochrony Pogranicza przedstawiała się następująco[5][6]:
- dowództwo batalionu i pododdziały sztabowe – Nowy Sącz
- 180 strażnica Ochrony Pogranicza – Muszynka
- 181 strażnica Ochrony Pogranicza – Muszyna
- 182 strażnica Ochrony Pogranicza – Żegiestów
- 183 strażnica Ochrony Pogranicza – Piwniczna
- 184 strażnica Ochrony Pogranicza – Szlachtowa
Uwagi
- ↑ Rozkaz MBP nr 043/org.z 3.06.1950. → Jackiewicz 1998 ↓, s. 131
Przypisy
- ↑ ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 133.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 65–69.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 12–14.
- ↑ Jarosiński 2000 ↓, s. 80.
- ↑ Wykaz pododdziałów WOP ↓.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Archiwum Straży Granicznej, sygn. 217/143 k.119 -123. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
- Marek Jarosiński. Rys historyczny beskidzko-karpackiego pogranicza polsko-słowackiego. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 1/2000, 2000. Koszalin: Centralny Ośrodek Straży Granicznej. ISSN 1429-2505.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
- Wykaz dyslokacyjny etatowych pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z dnia 20 października 1956 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.