W artykule zostanie poruszona kwestia Strażnica WOP Gryfino, która ma ogromne znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Strażnica WOP Gryfino jest przedmiotem badań i zainteresowań od wielu lat, a jego aktualność pozostaje aktualna także dzisiaj. Na przestrzeni dziejów Strażnica WOP Gryfino odgrywał kluczową rolę w życiu ludzi, czy to na poziomie osobistym, zawodowym czy akademickim. W tym artykule staramy się pogłębić wiedzę i zrozumienie Strażnica WOP Gryfino, badając jego różne aspekty i możliwe implikacje dla współczesnego społeczeństwa. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę będziemy starali się rzucić światło na ważne aspekty związane z Strażnica WOP Gryfino, aby zapewnić czytelnikowi wszechstronną i wzbogacającą wizję.
Strażnica Straży Granicznej w Gryfinie – zlikwidowana graniczna jednostka organizacyjna Straży Granicznej realizująca zadania bezpośrednio w ochronie granicy państwowej z Republiką Federalną Niemiec.
Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 12 komendy odcinka Chojna jako 60 strażnica WOP (Marwice)[2] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[3].
Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[c], a 60 strażnica WOP Gryfino I kategorii otrzymała nr 58 w skali kraju i stacjonowała w Gryfinie[7][8].
Po reorganizacji 122 batalionu WOP Chojna w 1958[d], Strażnica WOP Gryfino posiadała numer 9[11].
1 stycznia 1960 funkcjonowała jako 21 strażnica WOP Gryfino III kategorii w strukturach 122 batalionu WOP. Rozkazem organizacyjnym dowódcy WOP nr 0148 z 02.09.1963 przeformowano Strażnicę WOP Gryfino lądową kategorii II na Strażnicę WOP Gryfino rzeczną kategorii I i 1 stycznia 1964 była jako 13 strażnica WOP Gryfino rzeczna kategorii I[12].
1 czerwca 1976 nastąpiła zmiana rejonu służbowego działania strażnicy, dyktowaną przez reformę administracyjną kraju i nowy podział na województwa[13],ponadto Wojska Ochrony Pogranicza przeszły na dwuszczeblowy system zarządzania. Strażnicę WOP Gryfino podporządkowano bezpośrednio pod sztab 12 Pomorskiej Brygady WOP w Szczecinie[14], a w 1984 utworzonego batalionu granicznego Pomorskiej Brygady WOP w Chojnie jako strażnica WOP Gryfino i tak funkcjonowała do 31 października 1989. 1 listopada 1989 został rozformowany batalion graniczny PB WOP w Chojnie, a podległe strażnice weszły w podporządkowanie bezpośrednio dowódcy Pomorskiej Brygady WOP[e] i tak funkcjonowała do 15 maja 1991[15].
Jako strażnica Straży Granicznej w Gryfinie funkcjonowała do 23 sierpnia 2005 i 24 sierpnia 2005 Ustawą z 22 kwietnia 2005 O zmianie ustawy o Straży Granicznej... została przekształcona na Placówkę Straży Granicznej w Gryfinie (Placówka SG w Gryfinie)[17].
Ochrona granicy
Żołnierz WOP na przystani Gryfino-Mescherin, patrol wodny na odcinku Mescherin-Gartz (1974)
Początkowo 60 strażnica WOP Marwice ochraniała odcinek granicy państwowej wzdłuż rzeki Odry:[18]
1 stycznia 1964 na ochranianym odcinku funkcjonowało przejście graniczne gdzie kontrolę graniczną osób, towarów i jednostek pływających wykonywała załoga strażnicy:
2 stycznia 1996 na odcinku strażnicy zostało uruchomione przejście graniczne małego ruchu granicznego, w którym kontrolę graniczną i celną osób, towarów oraz środków transportu wykonywała załoga GPK SG w Krajniku Dolnym[19]:
1947 – 10 marca dwuosobowy patrol ze strażnicy stoczył walkę z grupą przemytników, w wyniku której zabici zostali obaj żołnierze WOP[20].
1968 – Stocznia Marynarki Wojennej przekazała dla WOP pierwszą partię kutrów rozpoznawczych, które skierowano do służby rzecznej na odrzańskim odcinku granicy zachodniej Pomorskiej Brygady WOP (W latach następnych zaopatrzono w nie pozostałe strażnice rzeczne)[21].
1976 – wycofano ostatecznie z granicy rowery, zastępując je motocyklami małolitrażowymi; WSK-175 dla kadry i WSK-125 dla żołnierzy służby zasadniczej (5–13 motocykli w zależności od obsady i na jakiej granicy). Wyposażone w łączność radiową motocykle stały się podstawowym środkiem transportu w służbie patrolowej i rozpoznawczej[22].
↑Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[6].
↑Rozkaz dowódcy WOP nr 05/org.mob z 21.04.1958[9].
↑Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Biuro Organizacyjno-Prawne OP-I-02948/89. Zarządzenie Organizacyjne Nr 0357/Org. z 29 września 1989. Na podstawie decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych z 23 maja 1989 akceptującej kierunki zmian w organizacji jednostek WOP, ujęte w ramowym planie restrukturyzacji Wojsk Ochrony Pogranicza – Dowódca WOP w terminie do 31 października 1989. Rozformuje:
Batalion Graniczny Pomorskiej Brygady WOP w Chojnie istniejący w według etatu nr 44/0105 o stanie osobowym na okres „W” 377 żołnierzy i 7 pracowników cywilnych oraz na okres „P” 223 żołnierzy i 8 pracowników cywilnych...
↑Zachodnia granica RP – Przejścia graniczne na granicy z RFN. „Pismo Komendy Głównej Straży Granicznej”. 6/1997, s. okładka, 1997. Warszawa: Straż Graniczna. ISSN1234-3897. (pol.).
↑Pożegnanie z mundurem. Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej . cos.strazgraniczna.pl, 2014-02-06. . (pol.).
Bibliografia
Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985, s. 1–356. (pol.).
Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945–1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
Emilia Szczygieł-Lembicz. Jednostka wojskowa w Chojnie na tle powstania i organizacji Pomorskiej Brygady WOP w latach 1945–1961 w:. „Rocznik Chojeński. Pismo Historyczno–Społeczne”. t. 2, 2010. Chojna: Towarzystwo Historyczno–Kulturalne „Terra Incognita. ISSN2080-9565.
Ryszard Techman: Pomorski Oddział Straży Granicznej w Szczecinie. W: Leszek Elas : Straż Graniczna w dwudziestoleciu 1991–2011. Materiały poseminaryjne – Tom II. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej im. Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego, 2011. ISBN 978-83-909484-4-7.
Andrzej Wyganowski: w: Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski, „Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X–XX wiek”: materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r.. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL. W: Stanisław Dubaj: Patroni Nadbużańskiego Oddziału Straży Granicznej i Podległych Placówcek SG – Tom VIII−IX, zeszyt 1 – 2012–2013. Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2013, s. 316–343.
Archiwum Straży Granicznej, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1842/6, Historia Pomorskiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza. Szczecin 1961.
Archiwum Straży Granicznej. Rozkazy personalne dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza.
Archiwum SG, DWOP, sygn. 217/143, Wykazy dyslokacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza 1946. Wykaz strażnic i miejsc ich rozlokowania adresowany do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Zagranicznych z 4 maja 1946.
Archiwum SG, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.
Archiwum SG, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Wykaz dyslokacyjny etatowych oddziałów i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 18 maja 1957.
Archiwum SG, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1400/3, k. 590–620; Rozkazy zarządzenia i wytyczne w zakresie wszelkiego rodzaju zaopatrzenia. Wykaz dyslokacyjny jednostek i pododdziałów WOP na dzień 1 stycznia 1964.