W dzisiejszym świecie Strażnica WOP Czelin stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Wraz z ciągłym rozwojem technologii i globalizacją, Strażnica WOP Czelin zyskał niespotykane dotąd znaczenie w naszym codziennym życiu. Niezależnie od tego, czy mówimy o Strażnica WOP Czelin w dziedzinie zdrowia, polityki, kultury czy jakiegokolwiek innego aspektu społeczeństwa, jego wpływ jest niezaprzeczalny. W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Strażnica WOP Czelin, badając jego implikacje, wyzwania i możliwości w dzisiejszym świecie. Od jego początków po przyszłe prognozy, Strażnica WOP Czelin to temat, który zasługuje na dogłębne zbadanie, aby lepiej zrozumieć jego wpływ na nasze życie.
Strażnica Straży Granicznej w Czelinie – zlikwidowana graniczna jednostka organizacyjna Straży Granicznej realizująca zadania bezpośrednio w ochronie granicy państwowej z Republiką Federalną Niemiec.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 11 komendy odcinka Mieszkowice[2] jako 53 strażnica WOP (Czołno)[3] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[4].
Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[d], a 53 strażnica WOP Czelin III kategorii otrzymała nr 51 w skali kraju[9].
W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica WOP Czelin II kategorii była 23. w 9 Brygadzie WOP, w Krośnie Odrzańskim[10].
Po reorganizacji 122 batalionu WOP w 1958 Strażnica WOP Czelin posiadała nr 2[12].
W 1960 funkcjonowała jako 28 strażnica WOP III kategorii Czelin w strukturach 122 batalionu WOP. Rozkazem organizacyjnym dowódcy WOP nr 0148 z 2 września 1963 przeformowano ze Strażnicy WOP lądowej kategorii III Czelin na 20 strażnicę WOP rzeczną kategorii I Czelin w strukturach ww. batalionu[13].
Żołnierze WOP na kutrze patrolowym KR-70 Jesion stojącym na ZN (1988)
W kwietniu 1976 Wojska Ochrony Pogranicza przeszły na dwuszczeblowy system zarządzania. Strażnica WOP Czelin podporządkowana została bezpośrednio pod sztab 12 Pomorskiej Brygady WOP w Szczecinie[14], a w 1984 utworzonego batalionu granicznego WOP Chojna, jako Strażnica WOP Czelin lądowa rozwinięta. Batalion Graniczny Pomorskiej Brygady WOP w Chojnie funkcjonował do 31 października 1989 i 1 listopada 1989 został rozformowany, a Strażnica WOP Czelin podporządkowana została bezpośrednio pod sztab Pomorskiej Brygady WOP już jako Strażnica WOP Lądowa kadrowa w Czelinie (na czas „P” kadrowa)[g]. Tak funkcjonowała do 15 maja 1991. Żołnierze służby zasadniczej WOP z ostatnich poborów nadal pełnili służbę w strażnicy.
Straż Graniczna:
15 maja 1991 po rozwiązaniu Wojsk Ochrony Pogranicza, 16 maja 1991 strażnica została przejęta przez Pomorski Oddział Straży Granicznej w Szczecinie[15] i przyjęła nazwę Strażnica Straży Granicznej w Czelinie (Strażnica SG w Czelinie).
W 2000 rozpoczęła się reorganizacja struktur Straży Granicznej, związana z przygotowaniem Polski do wstąpienia, do Unii Europejskiej i przystąpieniem do Traktatu z Schengen. W wyniku tej restrukturyzacji 1 października 2002 Strażnica SG w Czelinie przejęła obszar służbowej odpowiedzialności[16] po rozformowanej Strażnicy SG w Namyślinie[1][h].
Jako Strażnica Straży Granicznej w Czelinie funkcjonowała do 23 sierpnia 2005 i 24 sierpnia 2005 Ustawą z 22 kwietnia 2005 O zmianie ustawy o Straży Granicznej... została przekształcona na Placówkę Straży Granicznej w Czelinie (PSG w Czelinie)[i].
Ochrona granicy
Granica polsko-niemiecka, element służby granicznej patroluje teren nad Odrą w rej. Czelina. Widoczny znak gran. (lipiec 1968)
W 1960 28 strażnica WOP III kategorii ochraniała odcinek granicy państwowej o długości 11 600 m:
Włącznie od znaku granicznego nr 585, wyłącznie do znaku gran. nr 606.
Obelisk projektu rzeźbiarki Anny Paszkiewicz symbolizujący słup graniczny (maj 2015)
1945 – 27 lutego żołnierze 6 Samodzielnego Batalionu Pontonowo-Mostowego 1 Armii Wojska Polskiego wbili pierwszy znak graniczny nad brzegiem Odry. Biało-czerwony słup wyciosał kapral Adolf Wydrzyński. Wraz ze słupem wkopano do ziemi butelkę z aktem erekcyjnym upamiętniającym ten fakt z podpisami biorących udział w zdarzeniu żołnierzy. Do słupa przybito tablicę z napisem „Polska”, orłem i informacjami o odległościach do Warszawy (474 km) i Berlina (64 km). W październiku 1968 na miejscu słupa postawiono obelisk projektu rzeźbiarki Anny Paszkiewicz symbolizujący słup graniczny. Pomnik ma przypominać o wydarzeniu z 1945. Ma on formę kolumny z kamienia łupanego. Około 100 m na zachód od właściwego obelisku stoi w lesie obelisk mały. Zaprojektował go komandor Henryk Kalinowski, a wykonali żołnierze ze Szczecina–Podjuch. Stał on od 1960 do 1968 na miejscu obecnego pomnika[17].
13 grudnia 1981–22 lipca 1983 – (stan wojenny w Polsce), normę służby granicznej dla żołnierzy podwyższono z 8 do 12 godzin na dobę. Ścisłą kontrolą objęto całą strefę nadgraniczną. W stan gotowości były postawione pododdziały odwodowe[18].
↑Zarządzenie Organizacyjne Nr 0357/Org z dnia 29 września 1989 w sprawie zmian organizacyjnych w jednostkach WOP, ujęte w ramowym planie restrukturyzacji Wojsk Ochrony Pogranicza.
↑Zarządzenie nr 42 Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 23 września 2002 zmieniające zarządzenie w sprawie utworzenia strażnic, granicznych placówek kontrolnych i dywizjonów Straży Granicznej, określenia ich terytorialnego zasięgu działania, a także określenia szczegółowego zakresu zadań terenowych organów Straży Granicznej oraz organizacji komend oddziałów, strażnic, granicznych placówek kontrolnych i dywizjonów – ASG, ZaASG, sygn. 1525/65, s. 374–375; POSG, sygn. 1108/10, s. 11: „Meldunek o działaniach Pomorskiego Oddziału Straży Granicznej w Szczecinie w 2002.”[14].
↑Zarządzenie nr Z-53 Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 24 sierpnia 2005 w sprawie utworzenia placówek i dywizjonów Straży Granicznej, określenia ich terytorialnego zasięgu działania, a także określenia szczegółowego zakresu zadań terenowych organów Straży Granicznej oraz organizacji komend oddziałów, placówek i dywizjonów – ASG, KGSG, sygn. 1038/3, s. 299–307, 320[14].
Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985.
Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945–1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
Ryszard Techman: Pomorski Oddział Straży Granicznej w Szczecinie. W: Leszek Elas : Straż Graniczna w dwudziestoleciu 1991–2011. Materiały poseminaryjne – Tom II. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej im. Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego, 2011. ISBN 978-83-909484-4-7.
Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
SławomirS.ŻurawlowSławomirS., Pododdziały Ochrony Pogranicza w Jaworzynce, Istebnej i Koniakowie – Rys historyczny 1922–2008, Gliwice: Gminny Ośrodek Kultury w Istebnej, 2011.
Archiwum Straży Granicznej, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1842/6, Historia Pomorskiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza. Szczecin 1961.
Archiwum Straży Granicznej. Rozkazy personalne dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza.
Archiwum SGr., DWOP, sygn. 217/143, Wykazy dyslokacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza 1946. Wykaz strażnic i miejsc ich rozlokowania adresowany do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Zagranicznych z 4 maja 1946.
Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.
Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Wykaz dyslokacyjny etatowych oddziałów i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z 18 maja 1957.
Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1400/3, k. 590–620; Rozkazy zarządzenia i wytyczne w zakresie wszelkiego rodzaju zaopatrzenia. Wykaz dyslokacyjny jednostek i pododdziałów WOP na dzień 1 stycznia 1964.