Strażnica WOP Mątyty
W tym artykule zbadamy fascynujący świat Strażnica WOP Mątyty, temat, który wzbudził zainteresowanie zarówno naukowców, ekspertów, jak i entuzjastów. Dzięki szerokiemu repertuarowi aspektów do rozważenia, od historii po implikacje dla współczesnego społeczeństwa, Strażnica WOP Mątyty to temat, który obiecuje zaoferować niezliczoną ilość interesujących perspektyw. Idąc tym tropem, będziemy starali się rozwikłać tajemnice otaczające Strażnica WOP Mątyty, przedstawiając dane, badania i pomysły, które pomogą nam zrozumieć jego znaczenie i znaczenie dzisiaj. Przygotuj się na wyruszenie w odkrywczą podróż, która zabierze Cię w odkrywanie głębin Strażnica WOP Mątyty i jego wielu aspektów.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość |
22 komenda odcinka |
Strażnica WOP Głębock/Mątyty – podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 22 komendy odcinka Braniewo jako 109 strażnica WOP[1] (Tiefensee)[2] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[3].
Według Henryka Dominiczaka 109 strażnicę WOP rozformowano w 1947[4]. Inne źródła nie potwierdzają tego faktu.
W lipcu 1948 strażnica została przeniesiona do m. Mątyt[5].
W maju 1952 strażnica wyszła z podporządkowania rozwiązywanego 191 batalionu WOP i weszła w struktury 192 batalionu WOP[6].
Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[a]. Strażnica IV kategorii otrzymała numer 104[8][9].
Jesienią 1955 zlikwidowano sztab batalionu. Strażnica podporządkowana została bezpośrednio pod sztab brygady. W sztabie brygady wprowadzono stanowiska nieetatowych oficerów kierunkowych odpowiedzialnych za służbę graniczną strażnic[10]. W czerwcu 1956 rozwiązano strażnicę[10].
Ochrona granicy
Wydarzenia:
19 lipca 1946 żołnierze strażnicy zlikwidowali 9-osobową bandę rabunkową[11].
Strażnice sąsiednie:
Dowódcy strażnicy
- sierż. Jan Kubik (był w 1951)
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b Rabij 2000 ↓, s. 28.
- ↑ Wykazy dyslokacyjne 1946 ↓, k. 119–123.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 63.
- ↑ Historia KOWOP ↓, s. 20.
- ↑ Historia KOWOP ↓, s. 27.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 207.
- ↑ Historia KOWOP ↓, s. 30.
- ↑ Dyslokacja jednostek WOP 1954 ↓, k.12.
- ↑ a b Historia KOWOP ↓, s. 102.
- ↑ Rabij 2000 ↓, s. 35.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- Bogdan Rabij. V Mazurski Oddział WOP i jego osiągnięcia w zakresie zwalczania przestępczości granicznej. „Problemy ochrony granic”. 14/2000, 2000. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
- Archiwum Straży Granicznej. Rozkazy personalne dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza.
- Archiwum Straży Granicznej, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1842/9, Historia Kętrzyńskiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza. Kętrzyn 1961.
- Archiwum SGr., DWOP, sygn. 217/143, Wykazy dyslokacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza 1946. Wykaz strażnic i miejsc ich rozlokowania adresowany do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Zagranicznych z 4 maja 1946.
- Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.