W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Strażnica WOP Jaśliska_, badając jego wiele aspektów i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Na przestrzeni dziejów Strażnica WOP Jaśliska_ odgrywał fundamentalną rolę w wielu aspektach życia ludzkiego, od jego wpływu na kulturę i sztukę, po wpływ na ekonomię i politykę. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę staramy się rzucić światło na Strażnica WOP Jaśliska_ i jego znaczenie we współczesnym świecie, oferując nowe perspektywy i podejścia do zrozumienia jego obecnego znaczenia.
st. sierż. pchor. Józef Staręga (ur. 1924, zm. 4.05.1946), starszy zwiadowca 36 komendy odcinka WOP, zamordowany 4 maja 1946 przez banderowców w drodze z Wołkowyi do Baligrodu[2]. Patron strażnicy WOP w Jaśliskach (1945–1946)
Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 39 komendy odcinka[3] jako 175 strażnica WOP (Jaśliska)[4] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[5].
Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[c], a strażnica WOP Lipowiec II kategorii otrzymała nr 175 w skali kraju, w strukturach 265 batalionu WOP[12].
W 1957, w 3 Brygadzie WOP w Nowym Sączu przeformowano 18 strażnic WOP w placówki WOP[d], w tym strażnicę WOP w Jaśliskacch.
Strażnica SG w Jaśliskach została rozwiązana w 2005[19].
Działania bojowe
1945 – 16 listopada patrol strażnicy WOP Jaśliska w składzie 4 żołnierzy, został otoczony przez oddział UPA na trasie Jaśliska – Polany Surowiczne. Po rozmowie ostrzegawczej, że są na terenie Ukrainy i nie mają prawa chodzić po wsiach ukraińskich, zostali zwolnieni. 17 grudnia o 5:00 strażnica została ostrzelana przez UPA z broni maszynowej[20].
1946 – 19 marca sotnie UPA zaatakowały jednocześnie dwie strażnice WOP: Komańcza i Jaśliska. Oba ataki zostały odparte. Napastnicy odchodząc zniszczyli linię telefoniczną i tor kolejowy Komańcza – Łupków[21].
Ochrona granicy
W ochronie granicy dowódcy strażnicy w Jaśliskach i Lipowcu ściśle współpracowali ze swoimi odpowiednikami tj. naczelnikami placówek OSH (Ochrana Statnich Hranic) CSRS.
Na odcinku strażnicy funkcjonowały przejście graniczne, w których kontrolę graniczną i celną osób, towarów oraz środków transportu wykonywała załoga strażnicy:
Z chwilą utworzenia Bieszczadzkiego Oddziału Straży Granicznej w Przemyślu, 16 maja 1991 Strażnica SG w Jaśliskach ochraniała odcinek granicy państwowej z Czechosłowacją[22]:
Włącznie od znaku granicznego nr I/117, wyłącznie do znaku granicznego nr I/147.
Strażnicą SG w Barwinku: wyłącznie znak gran. nr I/147, g. Tokarnia, góra Ostróg, górą Obłaz, górą Kamińska 639,3 dalej granicą gmin Iwonicz-Zdrój oraz Dukla[23].
Wydarzenia
1976 – wycofano z granicy rowery, zastępując je motocyklami małolitrażowymi; WSK-175 dla kadry i WSK-125 dla żołnierzy służby zasadniczej (5–13 motocykli w zależności od obsady i na jakiej granicy). Wyposażone w łączność radiową motocykle stały się podstawowym środkiem transportu w służbie patrolowej i rozpoznawczej[24].
↑W trzydziestą rocznicę utworzenia Wojsk Ochrony Pogranicza tj. 10 czerwca 1975, st. sierż. Jan Staręga wpisany został do „Honorowej Księgi Zasłużonych dla WOP” jako zasłużony żołnierz WOP, który oddał życie w walce o utrwalanie władzy ludowej i zabezpieczenie granicy państwowej[1].
↑Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego 1954[11].
↑Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 22 września 2004 zmieniającym rozporządzenie w sprawie utworzenia oddziałów Straży Granicznej, ochrona polsko–słowackiego odcinka granicy państwowej ochranianego dotychczas przez Bieszczadzki Oddział Straży Granicznej powierzona została Karpackiemu Oddziałowi Straży Granicznej w Nowym Sączu (Kozłowski 2008 ↓, s. 78).
Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985, s. 1–356. (pol.).
Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945–1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
Marek Jarosiński. Rys historyczny beskidzko-karpackiego pogranicza polsko-słowackiego. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 1/2000, 2000. Koszalin: Centralny Ośrodek Straży Granicznej. ISSN1429-2505.
Piotr Kozłowski: Bieszczadzki Oddział Straży Granicznej im. płk. Jana Tomasza Gorzechowskiego w Przemyślu. W: Leszek Elas : Straż Graniczna w dwudziestoleciu 1991–2011. Materiały poseminaryjne – Tom I. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej im. Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego, 2011. ISBN 978-83-909484-4-7.
Archiwum SG, DWOP, sygn. 217/143, Wykazy dyslokacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza 1946. Wykaz strażnic i miejsc ich rozlokowania adresowany do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Zagranicznych z 4 maja 1946.
Archiwum Straży Granicznej, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.
Archiwum Straży Granicznej. Wykazy dyslokacyjne jednostek i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza.
Archiwum SG., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1400/3, k. 590–620; Rozkazy zarządzenia i wytyczne w zakresie wszelkiego rodzaju zaopatrzenia. Wykaz dyslokacyjny jednostek i pododdziałów WOP na dzień 1 stycznia 1964.